Επτά Αιγύπτιοι αλιεργάτες αφέθηκαν στην τύχη τους – Βοήθεια από «Εσταυρωμένο» και παρέμβαση του Λιμεναρχείου Βόλου

Εγκαταλειμμένοι στην τύχη τους φέρονται να είναι επτά Αιγύπτιοι αλιεργάτες, που εργάζονταν σε αλιευτικό σκάφος, ο ιδιοκτήτης του οποίου φέρεται να μην τους έχει καταβάλει τους μισθούς.
Στο ζήτημα φέρεται να έχει εμπλακεί και το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), καθώς οι συμβάσεις των Αιγύπτιων αλιεργατών φέρεται να έχουν λήξει και να μην έχουν ακόμη λάβει τα χρήματα που δικαιούνται. Μάλιστα φέρονται να διαβιώνουν στο καΐκι, που βρίσκεται ελλιμενισμένο στον χώρο προ του Τελωνείου Βόλου. Το καΐκι φέρεται να είναι η κατοικία τους μέσα στο κρύο και την υγρασία.

Το Κεντρικό Λιμεναρχείο Βόλου απευθύνθηκε στον Σύλλογο «Εσταυρωμένος» για την παροχή βοήθειας προς τους επτά αλιεργάτες και ήδη απεστάλη μια ποσότητα τροφίμων, όπως μακαρόνια, ρύζι κ.άλ., ενώ σε συνεννόηση με τον μητροπολιτικό ναό του Αγ. Νικολάου Βόλου οι επτά αλιεργάτες θα σιτίζονται από το πρόγραμμα «Δος ημίν».
Όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ο «Εσταυρωμένος», «δυστυχώς, αυτά τα περιστατικά θ’ αρχίσουν να πληθαίνουν (για πολλούς και ευνόητους λόγους). Για την Εκκλησία μας – που εκπροσωπεί και ο «Εσταυρωμένος» – δεν υπάρχουν ξένοι και Έλληνες. Όλοι είμαστε πλάσματα του Θεού και οφείλουμε ο ένας να στηρίζει τον άλλο. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Λεπτομέρειες για το περιστατικό αυτό δεν γνωρίζουμε. Το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο είναι αρκετό, πως το γνωρίζει μόνο ο Κύριος. Εμείς βλέπουμε εμπρός μας ανθρώπους, που έχουν την ανάγκη μας».

Σχεδόν το σύνολο των αλιεργατών που δουλεύουν στα σκάφη μέσης αλιείας είναι Αιγύπτιοι, καθώς εδώ και χρόνια οι Έλληνες εγκατέλειψαν το επάγγελμα. Οι μόνοι Έλληνες που έχουν απομείνει, είναι συνήθως οι πλοιοκτήτες και οι καπετάνιοι των σκαφών.
Η δουλειά στη θάλασσα δεν έχει ωράριο γι’ αυτό και οι Αιγύπτιοι ψαράδες μένουν μέσα στα καΐκια. Εκεί κοιμούνται, εκεί μαγειρεύουν, εκεί πλένουν τα ρούχα τους, εκεί περνούν με λίγα λόγια σχεδόν όλη τους τη ζωή, όταν βρίσκονται στην Ελλάδα. Ο καπετάνιος φροντίζει για το φαγητό τους και ό,τι χρήματα βγάζουν, τα στέλνουν στις οικογένειές τους. Τον λίγο ελεύθερο χρόνο που μπορεί να έχουν, κι αυτός στην περίπτωση που το καΐκι δεν βγει για ψάρεμα και δεν υπάρχουν δουλειές, που έχουν να κάνουν με τη φροντίδα του σκάφους, βγαίνουν για καμία βόλτα στον Βόλο ή μιλούν με τις οικογένειες και τα παιδιά τους μέσω κινητού τηλεφώνου.
Από το 1981 υπάρχει ειδική σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, για τη μετάκληση αλιεργατών για τα ελληνικά σκάφη.
Ο μισθός με τον οποίο έρχονται οι Αιγύπτιοι, είναι 680 ευρώ και αυξάνεται κοντά στα 1.000 ευρώ, ανάλογα με τις ψαριές και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αυξηθεί ανάλογα με την ειδικότητα. Από το 2005 ασφαλίζονται στον ΟΓΑ, ενώ πριν ήταν στο ΙΚΑ και αυτό είναι το μεγάλο τους παράπονο, καθώς οι μεγάλη πλειοψηφία έχει πολλά χρόνια στην Ελλάδα και οι εισφορές πριν το 2005 πάνε ουσιαστικά χαμένες.
Ο κάθε καπετάνιος χρησιμοποιεί κάθε περίοδο τους ίδιους αλιεργάτες και μόνο αν κάποιος αποσυρθεί, αντικαθίσταται.