Τοπικά

Επιμνημόσυνη δέηση για τη σφαγή των 31 προσκόπων του Αϊδινίου πριν 103 χρόνια 

Την Κυριακή 19 Ιουνίου 2022 στις 9:00 το πρωί πραγματοποιήθηκε εκκλησιασμός στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας. Με το πέρας της θείας Λειτουργίας έγινε μνημόσυνο, στη μνήμη των σφαγιασθέντων Προσκόπων Αϊδινίου Μικράς Ασίας. Το ιστορικό της ημέρας εκφώνησε ο πρώην Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Μέριμνας και Αλληλεγγύης Βόλου & Παλαιός Πρόσκοπος, Θέμης Τζούνης.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ώρα 11:00 η Επιμνημόσυνη Δέηση στην Πλατεία Πεσόντων Προσκόπων Αϊδινίου (Ικάρων και Εθνικών Αγώνων). Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και 3 μαθητές (παραμυθάδες) του 4ου Γυμνασίου Βόλου και μας παρουσίασαν το βιβλίο τους <Ο ιός που ενώνει τους ανθρώπους> παραμύθια που είναι εμπνευσμένα από την πρώτη καραντίνα και μετουσιώσανε σε βιβλίο που διαθέτουν για να στηρίξουν την αίθουσα αλληλεγγύης του σχολείου τους δείχνοντας πως κάνουν πράξη τις αξίες της προσφοράς και τις αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο ,παράδειγμα για τους συνομηλίκους τους και να συμβάλλουν δυναμικά στη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας. Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε και στην Ένωση μας τηλ, επικοινωνίας 6989614286.

Το ιστορικό της ημέρας.

Πως όμως είναι δυνατόν να λησμονήσουμε τη θυσία των προσκόπων στο Αϊδίνη το 1919; Ήταν τέτοιες μέρες πριν από 103 χρόνια, όταν οι Τσέτες, ολοκλήρωσαν ένα έργο διήμερης άγριας σφαγής στους Έλληνες στην περιοχή Αϊδινίου, που είχαν καταλάβει νωρίτερα
Όταν στις 20 Ιουνίου, οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις ενισχυμένες από τη Σμύρνη, ανακατέλαβαν την πόλη και αποκατέστησαν την τάξη, βρέθηκαν μπροστά σε φρικιαστικό θέαμα! Οι δρόμοι της πόλης ήταν γεμάτοι πτώματα Ελλήνων κάθε ηλικίας!
Οι μαρτυρίες λένε ότι από τις 7.500 κατοίκους του Αϊδινίου και τους 3.500 πρόσφυγες, βρέθηκαν μόνο 4.500. Πάνω από χίλιοι εξοντώθηκαν, άλλοι απήχθηκαν όμηροι στο εσωτερικό και άλλοι διέφυγαν.
Σφαγιασμένοι και οι 31 πρόσκοποι από το Αϊδίνιο και οι 13 από τα Σώκια, που πρόσφεραν ανθρωπιστική βοήθεια, αδιακρίτως σε Έλληνες και Τούρκους.
Ας όμως πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή.
Λίγο μετά την είσοδο του Ελληνικού Στρατού στην Σμύρνη στο Αϊδίνη, γίνεται μια κίνηση αντιπερισπασμού από τους Τσέτες και τους Τούρκους.
Ήταν 17/6/1919 και μετά από τρεις μέρες σκληρών μαχών με τους άτακτους Τσέτες Τούρκους, ο Συνταγματάρχης Σχοινάς δίνει εντολή να αποχωρήσει ο Ελληνικός Στρατός και να εγκαταλείψει τους Έλληνες του Αϊδινίου στη μοίρα τους.
Αργότερα ο Σχοινάς καταδικάστηκε στο Στρατοδικείο σε ισόβια δεσμά για λιποταξία ενώπιον του εχθρού και ανικανότητα.
Την πόλη υπερασπίστηκε μια Διλοχία Ευζώνων υπό τον Ταγματάρχη Λαμπράκη που μέσα στην ταραχή του ξέχασε να ειδοποιήσει να υποχωρήσουν ο Σχοινάς καθώς και οι τοπικοί Πρόσκοποι, αφού το 4ο Σύνταγμα Πεζικού τους είχε πλέον εγκαταλείψει.
Επί τρίωρο πολεμούσε η Διλοχία των Ευζώνων υπό τον Λαμπράκη, τελικά διέσπασαν τον κλοιό κι έφθασαν δυτικά της πόλης.
Ο δρόμος ήταν ανοιχτός, μπορούσαν να φύγουν. Όσοι είχαν γλυτώσει από την σφαγή στους πρόποδες των Τράλλεων φώναζαν στην Διλοχία: «Πού φεύγετε;
Πού μας αφήνετε;»
Αλλά ο Λαμπράκης δεν φεύγει. Μένει εκεί και αναχαιτίζει, για μια ακόμη φορά, τους Τούρκους.
ΟΙ Πρόσκοποι επιπλέον, με τον τοπικό έφορο του Αϊδινίου έχουν πάρει μέρος στην υπεράσπιση της πόλης. Οι μεγαλύτεροι αρπάζουν τα όπλα και πολεμούν μαζί με τους στρατιώτες, οι μικρότεροι μεταφέρουν πολεμοφόδια, παίρνουν τους τραυματίες και μεταδίδουν μηνύματα.
Μόνο το θέαμα των μικρών αυτών ηρώων, με τα γυμνά γόνατα, θα έπρεπε να εμψυ¬χώσει τον Σχοινά.
Κι όμως εκείνος φεύγει, αφήνοντας τους μικρούς προσκόπους να καλύψουν την υποχώρηση του.
Πολλοί από τους Προσκόπους που έπεσαν την ώρα της μάχης ήταν σε εισαγωγικά τυχεροί.
Τυχεροί γιατί δεν υποβλήθηκαν στα μαρτυρία των δημίων του Μεντερές. Όσοι έζησαν κι οδηγήθηκαν ανατολικά της πόλης, στις όχθες του Εύδωνος ποταμού, μαρτύρησαν κυριολεκτικά.
Ζήτησε ο Μεντερές από τον Τοπικό Έφορο Αυγερίδη να ασπασθεί το Ισλάμ και να κλείσει το θέμα εκεί για όλους.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ! αναφωνεί ο ήρωας. Τότε οι Τσέτες λυσσασμένοι του βγάζουν με μαχαίρι το ένα μάτι και του ξαναζητούν να αλλαξοπιστήσει και να απαρνηθεί την Ελλάδα. Τότε η απάντηση έρχεται από όλους :
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ !
Όλα αυτά τα παιδιά του Προσκοπισμού τα ακολούθησε η ίδια μοίρα . Ο Αυγερίδης ο Φιλοκτήτης Αργυράκης, ο Βεϊνόγλου, όλοι σφαγιάστηκαν
Κι όταν, δυο ημέρες αργότερα, οι Έλληνες στρατιώτες ξαναπαίρνουν το Αϊδίνι, δεν μπορούν να κρύψουν τη συγκίνηση τους. Με δακρυσμένα μάτια, οι σκληροτράχηλοι Έλληνες πολεμιστές, σηκώνουν στην αγκαλιά τους τα τυραννισμένα πτώματα των μικρών ηρώων για να τα θάψουν.
Από τη σφαγή του Αϊδινίου γλίτωσαν λίγοι πρόκριτοι που είχαν καταφύγει στο Διοικητήριο και έσωσαν τη ζωή τους, κρυβόμενοι ως την ανακατάληψη της πόλης από τον στρατό. Αυτοί έδωσαν τις μαρτυρίες για την εκτέλεση των 31ενός προσκόπων, που οι φονιάδες τους φυσικά ούτε δικάστηκαν ούτε καταδικάστηκαν ποτέ.
Δυστυχώς μετά το Αϊδίνι, ήρθε η σειρά των Προσκόπων της Ιωνίας. Στα Σώκια, μια όμορφη κωμόπολη του νομού Σμύρνης που, κατά την περίοδο 1919-22, βρισκόταν υπό ιταλική διοίκηση, εξαφανίστηκαν άλλοι 78 Πρόσκοποι που μαζί με προκρίτους της περιοχής είχαν φυλακιστεί αναίτια από τους Τούρκους. Παρά τις παρακλήσεις των γονιών τους, οι Ιταλοί δεν ενδιαφέρθηκαν για την τύχη τους.
Τον Απρίλιο του 1920, όταν πλησίαζε ο ελληνικός στρατός, οι Τσέτες τα έσυραν μαζί τους στα βουνά όπου χάθηκαν τα ίχνη όλων των φυλακισμένων και ουδείς απέμεινε να δώσει μαρτυρία για τις συνθήκες θανάτου των τραγικών αυτών παιδιών. Όμως υπάρχουν μαρτυρίες για την τύχη των προσκόπων του κοντινού χωριού Κάτω Παναγιά όπου τον Αύγουστο του ’22 μεταξύ των 800 συγχωριανών τους που βρήκαν τον θάνατο, σκοτώθηκαν και οι 14χρονοι Πρόσκοποι.
Όσο κι αν το 3ο Σύνταγμα υπό τον Κονδύλη, τον περίφημο «κεραυνό» τσάκισε παντού τους τούρκους μετά τη σφαγή του Αϊδινίου, τίποτα δεν μπορεί να απαλύνει αυτό τον πόνο.
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη όλων αυτών των ηρώων που αρνήθηκαν να τουρκέψουν.
Ο Προσκοπισμός είναι ιδέα και ως ιδέα δεν μπορεί να πεθάνει.
Η θυσία των Προσκόπων πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες τόσο στην Ιωνία όσο και στην πατρίδα
Ας μην ξεχνάμε πως είναι τόσο σημαντική η συμβολή των Προσκόπων που ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μιλώντας στη Βουλή είπε: « Η Ελλάς χρειάζεται δύο πράγματα εις το μέλλον, βιομηχανία και Προσκοπισμόν. Ας φροντίσομεν όπως αποκτήσει τουλάχιστον Προσκόπους».
Και ήταν αυτός που όταν επισκέφθηκε την Προσκοπική κατασκήνωση της Μαγκουφάνας υιοθετήθηκε τότε στο Προσκοπικό έμβλημα το «Αιέν Αριστεύειν» που έγραψε ιδιοχείρως σε φωτογραφία του που τους χάρισε.
Αυτή ήταν η ηρωική θυσία των 31ενός Προσκόπων του Αϊδινίου που συγκλόνισε όχι μόνο τον Ελληνισμό, όχι μόνο τον Προσκοπισμό και τον ίδιο τον ιδρυτή ΒΡ ο οποίος έστειλε συλλυπητήρια εγκύκλιο, αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Αυτή ήταν η θυσία των αγνών Ελληνόπουλων και Μεγάλων Προσκόπων για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το