Παραπολιτικά

Επιμένοντας στον Καιάδα

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο, όπου οι επιχειρήσεις ενημερώνονται από το κράτος για τους ελέγχους που θα πραγματοποιήσει για την τήρηση της Νομοθεσίας στη λειτουργία τους. Είναι επίσης η μοναδική χώρα στον κόσμο που οι επιχειρήσεις, ενώ ενημερώνονται ότι θα αρχίσουν οι έλεγχοι, συνεχίζουν ακάθεκτες την παραβατικότητα.
Στο μεταξύ, οι ίδιοι οι παραβάτες είναι εκείνοι που με πύρινους λόγους σε καφενεία και ταβέρνες απαιτούν ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, ξεχνώντας πως, εάν η Ελλάδα εξελιχθεί ποτέ σε μια κανονική χώρα , το άρρωστο επιχειρείν μαζί με τους εκπροσώπους του δεν θα υφίσταται.
Η κρίση δεν είναι σε καμία περίπτωση η αιτία αυτής της εικόνας και της νοοτροπίας.
Στις «χρυσές εποχές» το σκεπτικό ήταν ίδιο και συνεχίζει απαράλλαχτο.
Την Παρασκευή ενημέρωσαν επίσημα οι ελεγκτές του ΙΚΑ στον Βόλο ότι θα ξεκινήσουν έλεγχοι στις επιχειρήσεις. Πριν δύο εβδομάδες μέσω της ειδησιογραφίας είχαν ενημερωθεί οι επιχειρήσεις για τους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας.
Το αποτέλεσμα; Συγκριτικά σε σχέση με την περυσινή αντίστοιχη περίοδο παρατηρείται στη Μαγνησία αύξηση 25% στα πρόστιμα που έχουν βεβαιωθεί.

Η εικόνα αντί να βελτιώνεται, εκτροχιάζεται στην τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Οι ελεγκτές της Επιθεώρησης Εργασίας βεβαιώνουν συνεχώς πρόστιμα, κυρίως για τη μη τήρηση του ωραρίου απασχόλησης των εργαζομένων, φαινόμενο που έχει εξελιχθεί σε μάστιγα.
Η τήρηση του βιβλίου απασχόλησης προσωπικού είναι για πολλούς ένα «μπακαλοτέφτερο» χωρίς αξία. Σε αυτό το «άρρωστο» πλαίσιο η μισθοδοσία των εργαζομένων θα παραμένει χαρτζιλίκι και η εισφοροδιαφυγή θα συνεχίζεται ανεξέλεγκτη.
Οι επαγγελματίες από την πλευρά τους αντιτείνουν πως η υψηλή φορολογία και οι υψηλές μη ανταποδοτικές ασφαλιστικές εισφορές τους έχουν αφυδατώσει από ρευστότητα και το θύμα μοιραία είναι ο εργαζόμενος. Τόσο απλά , τόσο κυνικά.
Μια αναδρομή στα δημοσιεύματα της «Θεσσαλίας» προ δεκαετίας και θα διαπιστώσει κανείς ότι παρουσίαζαν τα ίδια επιχειρήματα. Ο παρανομαστής δεν έχει αλλάξει και ένας νέος εργαζόμενος θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα ζει στο περιθώριο ή θα αμείβεται περιθωριακά σε επιχειρήσεις που θεωρούν αυτονόητο να λειτουργούν σε βάρος του κράτους, δηλαδή εις βάρος όλων μας.
Είναι δυνατόν να επιβιώσουμε με αυτή τη νοοτροπία και τις παθογένειες;
Κάναμε στάση στο χείλος του γκρεμού και επιμένουμε να θέλουμε να πέσουμε στον Καιάδα. Σε αυτή την πτώση όμως δεν θα υπάρχει αλεξίπτωτο.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το