Οι θέσεις της παράταξης για τα τη διάθεση των χρημάτων που απαιτεί η Κυβέρνηση από τους δήμους είναι η εξής:
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την υποχρεωτική μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων των Δήμων και των Περιφερειών στην Τράπεζα της Ελλάδος αποτελεί εκ μέρους της κυβέρνησης μία πράξη απροκάλυπτα αντισυνταγματική και πολιτικά και θεσμικά απαράδεκτη, την οποία οι «θεσμοί» ζητούσαν ήδη από το 2012. Καταργεί τη συνταγματική νομιμότητα και απαξιώνει πλήρως τον ένα από τους δύο πυλώνες πολιτειακής εξουσίας της χώρας, παραβιάζοντας ευθέως τη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια της Αυτοδιοίκησης.
Συγκεκριμένα:
παραβιάζεται πολλαπλά το άρθρο 102 (παράγραφοι 1,2,4,5) του Συντάγματος, που προστατεύει το νομικό καθεστώς των ΟΤΑ, τη διοικητική και οικονομική τους αυτοτέλεια, τα όρια της κρατικής εποπτείας, τις αποκλειστικές αρμοδιότητες των ΟΤΑ στη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων και επιβάλλει την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει τους αναγκαίους πόρους και τη συνταγματική προστασία των ανταποδοτικών τελών.
Ειδικά ως προς τα έσοδα των ΟΤΑ από δωρεές, κληροδοτήματα κλπ, παραβιάζεται το άρθρο 109 του Συντάγματος.
Η αιφνιδιαστική απόφαση της κυβέρνησης για τη δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των ΟΤΑ, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, δυνατότητα που, σημειωτέον, δεν προβλέπεται συνταγματικά για τις ΠΝΠ, θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των υπηρεσιών των Δήμων, ανατρέποντας τον προγραμματισμό τους, υπονομεύει τον αναπτυξιακό ρόλο τους και κυρίως τη λειτουργία των κοινωνικών δομών τους και επιφέρει ένα ακόμη πλήγμα στην αγορά, καθώς εκ των πραγμάτων θα οδηγηθούν σε αναστολή της πληρωμής αναδόχων έργων, προμηθευτών κλπ.
Αν η δραματική μείωση των ΚΑΠ και της ΣΑΤΑ αποτελούσε ωμή παρέμβαση στην οικονομική αυτοτέλεια των Δήμων και αν το «Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας» αποτελούσε παραβίαση της θεσμικής τους αυτοτέλειας, η ετσιθελική, αυθαίρετη δέσμευση των ταμειακών τους διαθεσίμων από την κυβέρνηση αποτελεί την κατάργησή της.
Οι ΚΑΠ αποτελούν σημαντική κατάκτηση της Τ.Α. ήδη από το 1987, αφού, με τη θεσμοθέτησή τους, μπήκε τέλος στην πολιτική εξάρτηση και τις πελατειακές σχέσεις των Δήμων από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να αποτελέσει η ΠΝΠ το πρώτο βήμα μιας αντιμεταρρύθμισης, στο όνομα δήθεν του «πατριωτικού» καθήκοντος, που θα γυρίσει την Τ.Α. πολλές δεκαετίες πίσω. Οι ΚΑΠ δεν δίνονται στους Δήμους, λόγω της καλής προαίρεσης των κυβερνήσεων, ούτε ως ελεημοσύνη του κράτους προς αυτούς, αλλά αποτελούν αυτοτελείς πόρους που προκύπτουν από τη συνταγματικά κατοχυρωμένη θεσμική και οικονομική αυτοτέλεια των δήμων και κατανέμονται με αντικειμενικά κριτήρια.
Όταν η κυβέρνηση σπατάλησε πολύτιμο χρόνο, στο όνομα δήθεν της «δυναμικής» διαπραγμάτευσης, με συνέπεια να ξύνει κάθε μέρα το πάτο του βαρελιού, μήπως βρει κάποια ευρώ για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, ενώ η πραγματική οικονομία κυριολεκτικά καταρρέει, αποτελεί υποκρισία και προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών της να εγκαλεί της Δήμους ότι δεν πράττουν το «πατριωτικό της καθήκον».
Ωστόσο, εμείς δεν θα κάνουμε το ίδιο που έκανε εκείνη όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Γιατί έχουμε συνείδηση ότι, όταν υπάρχουν μεγάλα εθνικά προβλήματα, απαιτούνται εθνικές συναινέσεις. Σ’ αυτό το καράβι, άλλωστε, είμαστε όλοι επιβάτες και, αν πέσει σε ξέρα και βουλιάξει, θα βουλιάξουμε όλοι μαζί. Κατανοούμε, λοιπόν, πλήρως την κρισιμότητα των στιγμών που περνάει η χώρα μας και δεν αμφισβητούμε την ανάγκη οι Δήμοι να συμβάλουν στην εθνική προσπάθεια. Το έχουν κάνει άλλωστε και με το παραπάνω, αφού, παρά τη δραματική περικοπή των επιχορηγήσεων κατά 62%, παρουσιάζουν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού, πρωτογενές πλεόνασμα 863 εκατ. ευρώ – μεταξύ αυτών και ο Δήμος Βόλου. Οφείλουμε, εξάλλου, να υπενθυμίσουμε ότι, στη δυσμενή συγκυρία που βιώνει η χώρα, τα τελευταία χρόνια, οι Δήμοι, κατόρθωσαν να παραμείνουν όρθιοι, ασκώντας κοινωνικό έργο και διαφυλάσσοντας την κοινωνική συνοχή, την ώρα που το κοινωνικό κράτος έχει δραματικά περιοριστεί.
Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει στη δεδομένη συγκυρία; Εφόσον η κυβέρνηση ξεκαθαρίσει ότι στοχεύει πράγματι στην ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης με της «θεσμούς» και σε έναν «έντιμο συμβιβασμό» που θα οδηγήσει και πάλι τη χώρα σε ομαλή πορεία και σε πορεία εθνικής ανασυγκρότησης, έτσι που να έχει αντίκρισμα η όποια επώδυνη για την Αυτοδιοίκηση και της πολίτες συμβολή της σε αυτή την προσπάθεια, και όχι σε ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, τότε μπορεί να ζητήσει από τους Δήμους –και όχι να επιβάλει- την περαιτέρω συνδρομή της σε αυτή την κρίσιμη περίσταση, αφού προηγουμένως καθορίσει με σαφήνεια τους όρους και τις προϋποθέσεις για την αξιοποίηση των ταμειακών διαθεσίμων της.
Οφείλει η κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει μια σειρά από ζητήματα:
Ποιο θα είναι το απαιτούμενο χρονικό διάστημα της δέσμευσης των χρημάτων; Ο υπουργός, κ. Μάρδας, το προσδιόρισε σε ένα τρίμηνο, σημειώνοντας στη συνέχεια πως πρόκειται για μία «γενική αρχή», αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο για την παράταση του συγκεκριμένου διαστήματος.
Ποια ακριβώς ποσά θεωρούνται ως ταμειακά διαθέσιμα; Τα ανταποδοτικά τέλη περιλαμβάνονται σε αυτά; Ο κ. Μάρδας μίλησε για το «περίσσευμα» των Δήμων, αλλά στην ερώτηση αν τα ανταποδοτικά τέλη, μέχρι να χρησιμοποιηθούν, θεωρούνται περίσσευμα ή θα εξαιρεθούν, επέμεινε στον όρο «περίσσευμα».
Θα δοθούν εγγυήσεις για την έγκαιρη και απρόσκοπτη καταβολή της μισθοδοσίας του προσωπικού των Δήμων και την πληρωμή των νομικών δεσμεύσεών τους προς τρίτους στους ήδη προβλεπόμενους χρόνους;
Με ποιον τρόπο εγγυάται η κυβέρνηση των επιστροφή των χρημάτων αυτών; Από φόρους που θα εισπράξει; Από τα χρήματα που θα προκύψουν, εφόσον επιτευχθεί ο συμβιβασμός με της δανειστές;
Στο πλαίσιο αυτό, με έντονο προβληματισμό και ανησυχία για το μέλλον των Δήμων, θεωρούμε ότι η ΚΕΔΕ θα πρέπει, αναλαμβάνοντας κάθε αναγκαία πολιτική πρωτοβουλία, να ζητήσει, με βάση τις παραπάνω επισημάνσεις και όποιες άλλες κρίνονται απαραίτητες, από τα πλέον επίσημα χείλη, του πρωθυπουργού, τα εχέγγυα για την, όσο το δυνατό, πιο ασφαλή αξιοποίηση των ταμειακών διαθεσίμων των Δήμων προς όφελος της εθνικής υπόθεσης. Διαφορετικά, να προβεί σε κάθε αναγκαία ενέργεια, προασπιζόμενη την κοινωνική αποστολή και τη θεσμική αυτοτέλεια των Δήμων.