Επικοινωνιακά «Παιχνίδια Θρόνου»

Tου Γιάννη Ιατρού

Μία ανταλλαγή ανακοινώσεων, με όρους… Game of Thrones, διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα ανάμεσα σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Αφορμή, το πώς θα εκλέγεται ο Τσίπρας!
Πράγματι, υπό το πρίσμα της διεύρυνσης και του μετασχηματισμού του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, άνοιξε ένας διάλογος αναφορικά με το εάν ο αρχηγός του πρέπει να εκλέγεται από τη βάση του κόμματος ή από το Συνέδριο του κόμματος. Τη συζήτηση αυτή, ήρθε να παγώσει ο Αλέξης Τσίπρας στην Πολιτική Γραμματεία της περασμένης εβδομάδας, επικαλούμενος, αφενός, το ανεπίκαιρο του θέματος, δεδομένου πως προέχει η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου, όμως, επισημαίνοντας πως ουσιαστικά δεν υφίσταται, εντός του κόμματος, θέμα ηγεσίας – ειδικά λαμβάνοντας υπόψη πως υπό την ηγεσία του, ένα κόμμα του 4% έφτασε να σχηματίσει κυβέρνηση, βγαίνοντας πρώτο σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα, ενώ ακόμα και στην ήττα του απώλεσε ένα ποσοστό της τάξης του 3%.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως, εντός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει κάποιο στέλεχος ικανό αλλά και διατεθειμένο να αμφισβητήσει την ηγεμονία του Αλέξη Τσίπρα, πόσω μάλλον να αξιώσει την αντικατάστασή του. Ο πολιτικός σχεδιασμός του και η επικοινωνιακή του τακτική, ακόμα και με τις όποιες αστοχίες τους, τον κατέστησαν κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, με εμφανείς προεκτάσεις και στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα. Κι αυτό όχι απλά το γνωρίζουν, αλλά φαίνεται να το επιδοκιμάζουν τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως τα… «πρωτοκλασάτα». Ας μη λησμονηθεί, τέλος, πως μιλάμε για ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, με μία ιδιαίτερη κουλτούρα συλλογικότητας, διαφορετική από τα πατροπαράδοτα κόμματα εξουσίας.

Αυτό είναι που δεν μπορεί να κατανοήσει ή ενδεχομένως προσποιείται πως δεν κατανοεί η Νέα Δημοκρατία, η οποία επέλεξε να συρθεί σε έναν επικοινωνιακό πόλεμο, εκδίδοντας ανακοίνωση στην οποία κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρας ως… «κολλημένο στην καρέκλα», φέρνοντας ως αντιπαράδειγμα την εκλογή του αρχηγού της, από τη βάση του κόμματος, στις εσωκομματικές εκλογές του 2016. Αν και κατ’ αρχήν αυτή η επιλογή της Νέας Δημοκρατίας ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, θαρρώ πως για λόγους αυτοπροστασίας δε θα έπρεπε να την υπενθυμίζει δημοσίως, αφού μπορεί εύκολα να θυμηθεί κανείς τις σκιώδεις διεργασίες που έλαβαν χώρα με τον Ανδρέα Παπαμιμίκο, άνθρωπο του Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου να ακυρωθεί η πρώτη διαδικασία, στην οποία όλα έδειχναν τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη αδιαμφισβήτητο νικητή.
Οι καταγγελίες και τα… «γαλλικά» του τελευταίου, άλλωστε, ήταν που πυροδότησαν τις φήμες πως το περιβάλλον Σαμαρά συνωμότησε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη προκειμένου να καταλήξει τελικά εκείνος στο τιμόνι του κόμματος. Αυτά υπενθύμισε με δική του, απαντητική ανακοίνωση, ο ΣΥΡΙΖΑ, και έτσι μπήκε τέλος σε έναν επικοινωνιακό πόλεμο «καρεκλών» που ξεκίνησε, για να τον χάσει, η Νέα Δημοκρατία.