Απελπισμένα ασυνόδευτα παιδιά αναγκάζονται να πουλήσουν τα κορμάκια τους για να μαζέψουν χρήματα και να πείσουν τους διακινητές να τα μεταφέρουν σε κάποια χώρα της βόρειας Ευρώπης.
Η έρευνα, που εκπονήθηκε από την Δρ. Βασιλεία Διγιδίκη και την καθηγήτρια Ζακλίν Μπάμπα του κέντρου υγείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τονίζει ότι ασυνόδευτα παιδιά από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν «ξεμένουν» από χρήματα στην Ελλάδα και δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα υπέρογκα ποσά που ζητούν οι διακινητές.
Έτσι, πωλούν σεξ για να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν το ταξίδι τους.
Η έρευνα των ειδικών έδειξε ότι η σεξουαλική συνεύρεση με ένα παιδί κοστίζει κατά μέσο όρο 15 ευρώ. Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά είναι αγόρια από το Αφγανιστάν ενώ θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης πέφτουν και παιδιά από την Συρία, το Ιράκ και το Ιράν.
Συνηθέστεροι «πελάτες» είναι άντρες άνω των 35 ετών. Η βρετανική εφημερίδα The Guardian υπογραμμίζει ότι οι ελληνικές αρχές είχαν καταγράψει 5.174 ασυνόδευτα παιδιά το 2016. Από αυτή την ομάδα, που θεωρείται ιδιαίτερα ευάλωτη, μόλις 191 παιδιά προωθήθηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μέχρι τον Δεκέμβριο του 2016. Σχεδόν το 50% των παιδιών αυτών που βρίσκονται στη χώρα μας περιμένουν να μετακινηθούν σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους, φιλικούς προς τα παιδιά.
«Αυτό που υπογραμμίζουν αυτοί οι αριθμοί είναι η απροθυμία πολλών ευρωπαϊκών χωρών να προσφέρουν σε προσφυγόπουλα ένα ασφαλές και μόνιμο σπίτι» τονίζουν οι συγγραφείς της έρευνας, που παράλληλα τονίζουν ότι οι ελληνικές αρχές έχουν προσπαθήσει να μεριμνήσουν για την μεταφορά των ασυνόδευτων παιδιών σε ειδικά κέντρα.
Την ίδια ώρα, η μελέτη των ειδικών υπογραμμίζει ότι η σεξουαλική εκμετάλλευση δεν ανθεί μόνο στην Αθήνα αλλά και σε περιοχές της περιφέρειας.
Αναδεικνύει, μάλιστα, και ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο –αυτό της χρήσης ναρκωτικών ουσιών από τους ανήλικους που πέφτουν καθημερινά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Η έρευνα του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ζητά –μεταξύ άλλων- να ανοίξουν τα σύνορα για τα παιδιά-πρόσφυγες, την κατασκευή κέντρων για τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί και την δημιουργία καλύτερου συστήματος «κηδεμόνων».
Καταλήγει δε, τονίζοντας ότι η αποτυχία προστασίας των παιδιών αυτών είναι «δραματική».
Πηγή: Έθνος