Ήταν και δεν ήταν 16 χρόνων, όταν συμμετείχε για πρώτη φορά στον εορτασμό των Θεοφανίων στη Σκιάθο. Ο λόγος για τον Στράτο Τσικούνα, ο οποίος την τελευταία εξαετία βουτά ανελλιπώς στο Παλιό Λιμάνι της Σκιάθου, όπου γίνεται η τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού και έχει καταφέρει να τον πιάσει έξι φορές στη σειρά. Αύριο, δίχως σοβαρό απρόοπτο, ο Σκιαθίτης βουτηχτής θα καταδυθεί για 7η συνεχόμενη χρονιά, έχοντας την ίδια προσμονή, όπως και την πρώτη φορά.
Την Κυριακή 6 Ιανουαρίου στις εκκλησίες των Τριών Ιεραρχών και της Γέννησης της Θεοτόκου στη Σκιάθο, αλλά και στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας θα τελεστεί ο Μέγας Αγιασμός, ενώ στη συνέχεια θα γίνει η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού και ο αγιασμός των υδάτων από τους ιερείς του νησιού. Ο Στράτος Τσικούνας ανελκύει ανελλιπώς τον Σταυρό από το 2013. Καταδύεται με άλλους κολυμβητές, τους λεγόμενους βουτηχτάδες, οι οποίοι πέφτουν στα νερά του Αιγαίου για να τον πιάσουν και να πάρουν την ευλογία του.
Ο 22χρονος νέος γεννήθηκε το 1996 στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, όπου βρέθηκαν και οι δύο γονείς του για δουλειά. Η οικογένειά του επαναπατρίστηκε, όταν εκείνος ήταν τριών ετών. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια βοηθά τον πατέρα του, ο οποίος έχει σκάφος αναψυχής στο νησί, μια δουλειά εποχιακή που κρατά όσο διαρκεί η τουριστική περίοδος.
Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον Στράτο Τσικούνα είναι δυνατά. «Το θεωρώ μεγάλη ευλογία κάθε χρόνο να βουτάω στη θάλασσα στον εορτασμό των Θεοφανίων», τόνισε, για να προσθέσει: «Όλα αυτά που νιώθω είναι τόσο έντονα που δεν περιγράφονται εύκολα με λόγια. Αισθάνομαι την ίδια χαρά, όπως την πρώτη φορά που καταδύθηκα. Ακόμη κι όταν υπηρετούσα τη στρατιωτική θητεία μου, είχα φροντίσει να πάρω άδεια από τη μονάδα μου στον Έβρο, για να δώσω το «παρών» στο νησί».
Πέρυσι τέτοιο καιρό είχε αποφασίσει να μην ξαναβουτήξει.
Όμως, κατόπιν των παραινέσεων από φίλους και γνωστούς, πείστηκε να δοκιμάσει και φέτος και να συνεχίσει την προσωπική παράδοση που έχει δημιουργήσει. Όσο για το κίνητρο που είχε τον Ιανουάριο του 2013, όταν βούτηξε για πρώτη φορά; «Κάθε φορά κανείς δεν ξέρει πόσοι θα καταδυθούν μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας. Ακόμη θυμάμαι, πάντως, τη μεγάλη χαρά που ένιωσα, όταν έπιασα τον Σταυρό για πρώτη φορά. Εκείνη τη χρονιά ήμασταν 28 βουτηχτές, αλλά εγώ ήμουν ο πιο μικρός σε ηλικία. Άλλοι ήταν χειμερινοί κολυμβητές, άλλοι έκαναν ψαροντούφεκο. Δεν είχα την ίδια εμπειρία. Χρειάζεται να κάνεις ένα γερό μακροβούτι, αφού ο Σταυρός βυθίζεται σε μεγάλο βάθος, φτάνει σχεδόν μέχρι τον βυθό. Το παν είναι να ξεπερνάς την ψυχρολουσία του παγωμένου νερού, γιατί αυτές τις μέρες είναι πολύ χαμηλές οι θερμοκρασίες».
Κλείνοντας, ο Στράτος Τσικούνας αποκάλυψε μία συνήθεια που τηρείται στη γενέτειρά του: «Είναι έθιμο όλοι οι κολυμβητές που θα πέσουμε στο νερό κάθε χρόνο στα Θεοφάνια, να παίρνουμε τον Σταυρό. Ανήμερα των Φώτων κρατά τον Τίμιο Σταυρό ο βουτηχτής που τον πιάνει. Τις υπόλοιπες μέρες γίνεται κλήρωση ανάμεσα στους υπόλοιπους, με την προϋπόθεση να μην τον έχουν πάρει άλλοτε. Συνήθως για δυο, τρεις ή άλλοτε τέσσερις ημέρες αν μας επιτρέψει ο ιερέας, τον περιφέρουμε στις οικίες του νησιού για το καλό και λαμβάνουμε φιλοδωρήματα και δώρα από τους νοικοκυραίους της Σκιάθου, αποδίδοντας ένα μέρος από τα φιλέματα στην Εκκλησία».