Ενστάσεις για τη βιωσιμότητα του εργοστασίου παραγωγής SRF στον Δήμο Βόλου

Τις ενστάσεις του για την προμελέτη αναφορικά με την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής SRF από τον Δήμο Βόλου εκφράζει σε ανακοίνωσή του το μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Στέλιος Λημνιός σημειώνοντας πως η προμελέτη δεν αναφέρει πόσο SRF θα παράγεται και ποια θα είναι η τιμή πώλησής του. Επίσης θέλει ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα της κατασκευής, δεδομένου ότι παρόμοια έργα σε Καλαμάτα, Φυλή και Χανιά είναι ζημιογόνα και επιχορηγούνται από τους Δήμους και του Συνδέσμους Διαχείρισης.

Η ανακοίνωση του κ. Λημνιού:

“Τον Οκτώβριο του 2017 ο Δήμος του Βόλου υπέβαλλε πρόταση κατασκευής εργοστασίου επεξεργασίας & κομποστοποίησης απορριμμάτων (ΕΜΑΚ). Ο προϋπολογισμός του έργου είναι 42.000.000 €.
Στην υποβληθείσα προμελέτη αναφέρονται:
1. Το εργοστάσιο θα μπορεί να επεξεργάζεται ποσότητα 50.500 τόνους ανά έτος αστικά απορρίμματα & 15.200 τόνους ανά έτος προδιαλεγμένα οργανικά για παραγωγή κομπόστ (πίνακες 8 & 10). Σύνολο 65.000 τόνοι ανά έτος. από αυτά το 30% θα επιστρέφει για ταφή στον ΧΥΤΑ (§2.6), δηλαδή 20.000 τόνοι ανά έτος. Στην εισήγηση αναφέρεται ότι ο Μ.Ο. παραγωγής αστικών απορριμμάτων της Μαγνησίας είναι 110.000 τόνοι ανά έτος. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: 45.000 τόνοι ανά έτος θα οδηγούνται απευθείας στο ΧΥΤΑ για θάψιμο & μαζί με τους 20.000 τόνους που θα επιστρέφουν για ταφή από το εργοστάσιο θα θάβονται συνολικά 65.000 τόνοι ανά έτος, δηλαδή το 60% του συνόλου.
2. Το προϊόν που θα παράγεται θα είναι το δευτερογενές καύσιμο SRF που θα προορίζεται για καύση στην τσιμεντοβιομηχανία (σελ. 17 της προμελέτης). Από την επεξεργασία που θα γίνεται στο εργοστάσιο θα ανακτάται το 25% των ανακυκλώσιμων υλικών. Άρα το υπόλοιπο 75% θα γίνεται καύσιμο με μεγάλη περιεκτικότητα σε πλαστικά (σελ. 30 της προμελέτης παραγόμενο προϊόν).
Δεν μας λέει όμως πόσο SRF θα παράγεται και ποια είναι σήμερα η ελάχιστη τιμή πώλησής του. Χωρίς αυτά τα δύο στοιχεία δεν είναι δυνατή η εξαγωγή συμπεράσματος για τη βιωσιμότητα του εργοστασίου το οποίο θα απασχολεί 15 εργαζόμενους και θα έχει ετήσιο λειτουργικό κόστος 2.704.000 €.
Η εμπειρία από την ελληνική πραγματικότητα δείχνει ότι από τα 3 μέχρι σήμερα τέτοια εργοστάσια (Αθήνα-Καλαμάτα-Χανιά) το παραγόμενο προϊόν SRF & RDF είναι κακής ποιότητας, δεν το ζητά κανείς και καταλήγει δεματοποιημένο στους αντίστοιχους ΧΥΤΑ μετά την κατασκευή του! Σήμερα το ΕΜΑΚ της Καλαμάτας έκλεισε, ενώ τα ΕΜΑΚ της Φυλής & των Χανίων είναι ζημιογόνα και επιχορηγούνται από τους Δήμους και τους αντίστοιχους Συνδέσμους Διαχείρισης.
Από τα στοιχεία της προμελέτης φαίνεται ότι για την επεξεργασία των 65.700 τόνων ανά έτος και με σύνολο λειτουργικών δαπανών 2.704.000 € θα κοστίζει ο κάθε ένας τόνος σκουπιδιών που εισέρχεται για επεξεργασία 41,00 §. Ερώτηση: Ποιος θα πληρώνει?
3. Η προμελέτη αναφέρεται στην δημιουργία κτιρίων, δρόμων και άλλων βοηθητικών χώρων. Δεν αναφέρει πουθενά το σύνολο της επιφάνειας που απαιτείται, ούτε όμως και τη θέση εντός του ΧΥΤΑ Βόλου. Αν υποθέσουμε ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 15 στρέμματα καθαρής επιφάνειας (το ΕΜΑΚ Χανίων έχει έκταση 100 στρέμματα) γεννάται το ερώτημα. Που υπάρχουν αυτά? Πάνω στους σωρούς των σκουπιδιών? Μήπως πάνω στα βραχώδη πρανή των ορίων του ΧΥΤΑ?
Επειδή η προμελέτη δεν έγινε από τις τεχνικές υπηρεσίες του Βόλου αλλά από ιδιωτική εταιρία παρακαλώ ας σπεύσει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος να δώσει απαντήσεις πριν προχωρήσει η δημιουργία ενός ανεπαρκούς και μη βιώσιμου έργου που θα επιβαρύνει τους δημότες.

Στέλιος Λημνιός
σ.εκπαιδευτικός τεχνολόγος-μηχανολόγος μηχανικός Π/Ε
μέλος της επιτροπής αγώνα πολιτών Βόλου”