του Γιώργου Φώτη*
Η μεγάλη προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη είναι ταυτισμένη με την πορεία του νεότερου Ελληνικού Κράτους. Είναι η παράταξη που συνέβαλλε τα μέγιστα στη δημιουργία και στην εξέλιξή του, είναι η παράταξη που δημιούργησε μια σύγχρονη και ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα.
Όταν η παράταξη ήταν δυνατή και ενωμένη η χώρα μεγαλουργούσε, δημιουργούσε και άνοιγε συνεχώς ορίζοντες. Όταν ήταν διχασμένη και αδύναμη η χώρα έμπαινε σε περιπέτειες, διχασμούς, πισωγυρίσματα, παθογένειες. Ακόμη και κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος έφερε ο διχασμός.
Από τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Ανδρέα Παπανδρέου που ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ μετά τη μεταπολίτευση, ο πυρήνας των ιδεολογικών και πολιτικών αρχών του ήταν η κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο πολιτικός φιλελευθερισμός, η εθνική συμφιλίωση, η σοσιαλδημοκρατία και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας.
Η «μαγιά» των στελεχών του προερχόταν πάντα από τις δυνάμεις του πολιτικού κέντρου που ήταν απέναντι στις ακραίες ιδεολογίες και πρακτικές που εκφράζονταν διαχρονικά και από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.
Μετά τη μεταπολίτευση, παρά τα όποια λάθη της και τις παθογένειες που δημιούργησε το μικρόβιο του «κυβερνητισμού» και το οποίο μόλυνε πολλά στελέχη της, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη συμβολή της παράταξης στη δημιουργία μιας σύγχρονης δημοκρατικής και αξιοσέβαστης χώρας ενταγμένης στον πυρήνα ισχυρών κρατών της Ευρώπης. Με την ένταξή μας στην ΟΝΕ το 2000 και αφού πήραμε όλοι στα χέρια μας το ευρώ, η κυβέρνηση Κώστα Σημίτη προσπάθησε να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές που είχε ανάγκη ο τόπος αλλά δυστυχώς βρήκε απέναντι το ίδιο της το κόμμα και το χειρότερο, την ίδια την κοινωνία και τους καθοδηγητές των συντεχνιών. Χαρακτηριστική περίπτωση το ασφαλιστικό Γιαννίτση. Μεσολάβησε η «αλλοπρόσαλλη» εξαετία των κυβερνήσεων Καραμανλή που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας με το ΠΑΣΟΚ να παραλαμβάνει μια «απασφαλισμένη χειροβομβίδα» το 2009, η οποία κινδύνευε να εκραγεί στα χέρια του Γ. Παπανδρέου το 2010.
Το ΠΑΣΟΚ τότε ανέλαβε τις ευθύνες του για τη σωτηρία της χώρας μόνο του, με τη ΝΔ να τρέχει στα Ζάππεια αντί να απολογηθεί και να στηρίξει την εθνική προσπάθεια, και τους υπόλοιπους να τρέχουν στις «πάνω» και «κάτω» πλατείες των «αγανακτισμένων».
Αποτέλεσμα αυτής της υπεύθυνης στάσης ήταν να εξαϋλωθεί και να λεηλατηθεί η παράταξη από τις δυνάμεις του λαϊκισμού και τους κήρυκες του μίσους και τελικά να πληρώσει αδίκως πολύ μεγαλύτερο κόστος από αυτό που της αναλογούσε.
Η λεηλασία αυτή της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης εν μέσω κρίσης έφερε την επικράτηση ενός παθογενούς κι παρακμιακού πολιτικού σκηνικού και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χωρίς αρχές, αξίες και σχέδιο για την έξοδο από την κρίση με μόνη συγκολλητική ουσία τη διατήρηση της εξουσίας η οποία εκτός των άλλων προσβάλλει ακόμη και την αισθητική μας. Σήμερα γίνεται αντιληπτό ότι αν είχανε όλοι «βάλει πλάτη» όπως έπραξε το ΠΑΣΟΚ το 2010 και το 2012 με τον Ευάγγελο Βενιζέλο η χώρα θα ήταν σε καλύτερη μοίρα. Σήμερα οι πολίτες αντιλαμβάνονται ξανά την αναγκαιότητα της αναγέννησης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Σήμερα φαίνεται καθαρά ότι η πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά – η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κράτησε όρθιο το ΠΑΣΟΚ το 2015 και δημιούργησε τη Δημοκρατική Συμπαράταξη – να ανοίξει τις διαδικασίες με την εγγύηση του κ. Αλεβιζάτου βρίσκει ανταπόκριση στα κοινωνικά στρώματα που απογοητεύτηκαν και προδόθηκαν από τις ψεύτικες χωρίς φραγμούς υποσχέσεις των Τσίπρα-Καμμένου.
Σήμερα, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις το μεγαλύτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος που νιώθει πολιτικά άστεγο και αναποφάσιστο προέρχεται από πολίτες προοδευτικούς και δημοκρατικούς με ιστορικούς δεσμούς με την παράταξή μας, την οποία εγκατέλειψαν μαζικά το 2012 και το 2015 μετακομίζοντας στην συντριπτική τους πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πετύχει ο ή η επικεφαλής του νέου φορέα που θα δημιουργηθεί είναι η παράταξη να επανακτήσει την εμπιστοσύνη αυτών των στρωμάτων της κοινωνίας που της γύρισαν μεν την πλάτη αλλά ποτέ δεν έπαψαν να αισθάνονται αναπόσπαστο κομμάτι της σε πολιτικό, ιδεολογικό και συναισθηματικό επίπεδο.
Όποιος αναδειχθεί επικεφαλής της παράταξης πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αγγίξει αυτές τις ευαίσθητες χορδές των αντανακλαστικών που δημιούργησαν στο παρελθόν το μεγάλο πλειοψηφικό προοδευτικό δημοκρατικό κίνημα και το οποίο άλλαξε τα δεδομένα της χώρας μας. Πρέπει να συνδυάζει την αξιόπιστη πολιτική πρόταση με την ιστορική συνέχεια η οποία θα αποτελέσει το εφαλτήριο για ένα νικηφόρο και ελπιδοφόρο μέλλον.
Το βράδυ των εκλογών είναι σίγουρο ότι πρώτη είδηση θα είναι το πόσοι πολίτες συμμετείχαν στις διαδικασίες. Πρέπει όλοι να συμβάλλουμε ώστε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή. Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε ώστε να στηθούν όσο το δυνατόν περισσότερες κάλπες σε κάθε άκρη της Μαγνησίας και των Σποράδων. Αν είναι δυνατό σε κάθε πρώην Καποδιστριακό Δήμο ή κοινότητα χωρίς να μας απασχολεί εάν αυτό βοηθάει ή όχι τον κάθε υποψήφιο της αρεσκείας μας. Μόνο έτσι θα δείξουμε ότι προχωράμε όλοι μαζί ενωμένοι για την επαναδημιουργία της μεγάλης προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης που έχει ανάγκη ο τόπος μας.
* Ο κ. Γιώργος Φώτης είναι πρώην Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Μαγνησίας