Το 2021 η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης θα συμπληρώσει εβδομήντα χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας. Η περιβαλλοντική της δράση χρονολογείται από το 1951 και σκοπός της οργάνωσης, που εντάσσεται στις ΜKO εθνικής εμβέλειας, είναι να προστατεύει την ελληνική φύση και τη φυσική κληρονομιά της χώρας μας.
Από τον Φεβρουάριο του 2015, μία Βολιώτισσα δασκάλα είναι μέλος στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας, η οποία έχει τιμηθεί για το έργο της από σημαντικούς φορείς, τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό, όπως είναι η Ακαδημία Αθηνών, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ίδρυμα Ford, που έχει έδρα τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Ο λόγος για τη Σοφία Καινούργιου, η οποία είναι ταυτόχρονα υπεύθυνη του διεθνούς δικτύου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης «Μαθαίνω για τα δάση», συνεργάζεται με την ΕΕΠΦ από το μακρινό 1994, έχοντας μακρά εμπειρία στα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και ιδίως στα διεθνή δίκτυα. Η συνταξιούχος, πλέον, εκπαιδευτικός, που είναι επίσης μέλος της Επιτροπής Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων της Εταιρείας, βρέθηκε χθες στη γενέτειρά της, με αφορμή την ημερίδα με τίτλο «Δεκαεπτά στόχοι αειφορίας», που έγινε στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Τσαλαπάτα και διοργάνωσαν από κοινού το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης και η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας.
Η κ. Καινούργιου ταξίδεψε στον Βόλο μαζί με τη βιολόγο Χριστίνα Παπαζήση, επίσης μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας και μίλησαν στη χθεσινή ημερίδα, που απευθυνόταν στη σχολική κοινότητα και προσέλκυσε το ενδιαφέρον δεκάδων εκπαιδευτικών από σχολεία της Μαγνησίας. Η ανάδειξη των τριών πυλώνων της αειφορίας, που είναι η κοινωνία, η οικονομία και το περιβάλλον, βρέθηκε στο επίκεντρο των δύο εκπροσώπων της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, που επισήμαναν ότι ο σεβασμός στο περιβάλλον περνά μέσα από το μονοπάτι της εκπαίδευσης.
«Του χρόνου θα έχουμε τον εορτασμό, για τη συμπλήρωση επτά δεκαετιών συνεχούς λειτουργίας. Το 1951 ήταν μία ομάδα φυσιολατρών, που είδαν τα πρώτα σημάδια φθοράς στην ελληνική φύση και αποφάσισαν να ιδρύσουν την Εταιρεία. Εκείνη την εποχή, η οικολογία ήταν ακόμη άγνωστη λέξη στην Ελλάδα. Τα επιτεύγματα ήταν πολλά, αφού μεταξύ άλλων η Εταιρεία πρωτοστάτησε στη δημιουργία εθνικών δρυμών στην Ελλάδα, υπέγραψε τη συνθήκη Ramsar για τους προστατευόμενους υγροβιότοπους κι έχει βραβευθεί πολλές φορές για το έργο της. Έχει αναλάβει επίσης κάποια κομμάτια για την τουριστική περιβαλλοντική διαχείριση και είναι ευρύτερα γνωστή για τον θεσμό των Γαλάζιων Σημαιών, ενώ είναι εθνικός συντονιστής στην Ελλάδα του προγράμματος «Green Key» για τα τουριστικά καταλύματα», είπε η κ. Καινούργιου, επιχειρώντας μία συνοπτική αναδρομή στο έργο της ΕΕΠΦ, ενώ έπειτα στάθηκε στις συνεργασίες, πέραν των ελληνικών συνόρων: «Υπάρχουν πολλά διεθνή προγράμματα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν με την Τουρκία, που είχαμε κάνει μία πάρα πολύ ωραία κοινή δράση, το πρόγραμμα «ICON» και αφορούσε στην προστασία και διάσωση των άγριων ειδών ορχιδέας, λόγω της καταστροφής των βολβών για την παρασκευή σαλεπιού».
Η καθιέρωση του σχολείου ως μοντέλου για την περιβαλλοντική εκπαίδευση των μαθητών, που είναι και στην ουσία οι αυριανοί πολίτες της ελληνικής κοινωνίας, παραμένει το ζητούμενο για την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης. Η Σοφία Καινούργιου τόνισε: «Πρωτοτυπούμε πολλά χρόνια τώρα, με δράσεις όπως π.χ. το διεθνές δίκτυο «Οικολογικών Σχολείων» ή το πρόγραμμα «Νέοι δημοσιογράφοι για το περιβάλλον», στο οποίο μαθητές ερευνούν περιβαλλοντικά θέματα της περιοχής τους. Η Ελλάδα έχει πάρει τέσσερις φορές βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό του δικτύου για το καλύτερο άρθρο. Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στα παιδιά. Γι’ αυτό η περιβαλλοντική εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει από την ηλικία του νηπιαγωγείου, αφού οι συμπεριφορές που αποκτούμε τότε, μας ακολουθούν στην υπόλοιπη ζωή μας. Στόχος μας είναι ο ενεργός πολίτης, που νοιάζεται για τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Μέσα από το μεράκι των εκπαιδευτικών, που ενδιαφέρονται για τα μαθήματα αυτά και τις δράσεις μας, μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά την αγάπη για το περιβάλλον. Είναι πολύ συγκινητικό και ελπιδοφόρο όλο αυτό».