Ενδιαφέρουσα εκδήλωση με θέμα τον θάνατο από τον Σοροπτιμιστικό Όμιλο Βόλου «Θέτις»

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση πραγματοποίησε χθες ο Σοροπτιμιστικός Όμιλος Βόλου «Θέτις» στο ξενοδοχείο Παρκ με θέμα τον θάνατο και πώς αυτός επιδρά σε ενήλικες και παιδιά, με αφορμή το παραμύθι «Κάτι χάνω, κάτι βρίσκω» των Μάρω και Δημήτρη Αισώπου.
Η πρόεδρος κ. Νένα Ζήση τόνισε ότι «τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση των «Μάγνητων Τυφλών», στο πλαίσιο του προγράμματος του Ομίλου «Φωτίζοντας τα βιβλία με τη γραφή Μπράιγ». Σκοπός είναι να οργανωθεί βιβλιοθήκη με βιβλία στη γραφή Μπράιγ σε διάθεση των τυφλών της Μαγνησίας και να αγοραστεί γραφομηχανή για Μπράιγ».
Η κ. Μάρω Αισώπου τόνισε πως το παιδικό βιβλίο διαπραγματεύεται το θέμα του θανάτου. «Οι συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας θεωρούν πως ο θάνατος είναι ένα θέμα ταμπού και τον προσεγγίζουν με το σκυλάκι που πεθαίνει ή το δέντρο που μαραίνεται κ.ά. Αυτό το βιβλίο μιλά ξεκάθαρα για τον θάνατο της μητέρας και τη διαχείριση του πένθους».
Το βιβλίο είναι πολυαισθητηριακής προσέγγισης και έχει εκδοθεί και στη γραφή Μπράιγ, αλλά και σε dvd.

Η κ. Σοφία Γαϊτανά, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, ανέφερε ότι η απώλεια επιδρά στους ενήλικες ποικιλοτρόπως. «Αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουμε, είναι πως πρόκειται για ένα συναίσθημα, το οποίο είναι άκρως φυσιολογικό, και οφείλουμε να το αποδεχτούμε και να το βιώσουμε» για να προσθέσει: «Στην αρχή υπάρχει άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση. Όμως σταδιακά φτάνουμε στην αποδοχή και την ηρεμία. Ο άνθρωπος εν τέλει δεν χάνεται, ζει στις αναμνήσεις μας».
Από την πλευρά της η ψυχολόγος κ. Μαρίζα Χατζησταματίου αναφέρθηκε στο πένθος για τα παιδιά. «Είναι μια τραυματική εμπειρία για τα παιδιά η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Τα παιδιά περνάνε από διάφορες φάσεις μέχρι να αποδεχτούν το γεγονός, να έρθουν αντιμέτωποι με αυτό και να κατανοήσουν την οριστικότητα του θανάτου, το οποίο είναι πιο δύσκολο σε σχέση με τους ενήλικες» σημείωσε για να προσθέσει: «Κάποια παιδιά εξωστρεφή εξωτερικεύουν τη θλίψη και τη στεναχώρια τους, κάτι που τους κάνει καλό, ενώ κάποια ιδιαίτερα εσωστρεφή εσωτερικεύουν όλο αυτό τον πόνο και είναι δύσκολα να το διαχειριστούν».