Παραπολιτικά

Ένας ακόμη αριθμός… η άτυχη Κωνσταντίνα

Χάθηκε στο δαιδαλώδες γραφειοκρατικό, «ξένο» και αδιάφορο κρατικό σύστημα, μεταξύ εισαγγελίας, αστυνομίας και ψυχιατρικής η πραγματογνωμοσύνη για τον φονιά του Πηλίου και την ανάγκη για εγκλεισμό του. Τόσο απλή και ξεκάθαρη η δικαιολογία για τον ψυχασθενή με τη λεπίδα… Η Κωνσταντίνα, ένα κορίτσι του χωριού, με ό,τι αυτό σημαίνει για την «επικοινωνία» της «πληγής» που κρύβει το κάθε σπίτι στο κοινωνικό περιβάλλον, δεν έκρυψε το πρόβλημα και δεν μπήκε ποτέ στο δίλημμα της αποκάλυψης ή της απόκρυψης. «Φώναξε» παντού πως κινδυνεύει. Όσο εκείνη αποκάλυπτε, είχε απέναντί της όλους εκείνους, που θέλουν σήμερα να καλύψουν τις δικές τους ευθύνες για τα δύο εγκλήματα. Σε ένα κράτος με οθωμανικούς κανόνες, η Κωνσταντίνα ήταν ένα ακόμη νούμερο στη στατιστική των κακοποιημένων γυναικών, που ζητούν βοήθεια. Ένας απρόσωπος αριθμός πρωτοκόλλου ήταν η 28χρονη και οι αναφορές της περίμεναν κάποιον να τις ανοίξει και να ασχοληθεί μαζί τους. Εάν υπήρχε ψήγμα σοβαρής λειτουργίας στο διαλυμένο αυτό κράτος, που δεν διαθέτει πρόνοια, αλλά και ευθιξία, που δεν διαθέτει «τσίπα», όπως λένε στο χωριό, θα έπρεπε να έχει «σαρώσει» ήδη μια έρευνα όλους τους «κρυμμένους» κρατικούς λειτουργούς και να έχει δώσει μια απάντηση για το χρονικό των προαναγγελθέντων εγκλημάτων. Αυτό όμως δεν θα συμβεί ποτέ.
ΚΑΤ. ΤΑΣ

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το