Παρουσιάστηκε χθες στον Βόλο το βιβλίο του αρχιμανδρίτη Επιφάνιου Οικονόμου, με τίτλο «Χριστόδουλος, Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού, 1974 – 1998», που κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο από το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της κυπριακής Μονής Κύκκου κι ενώ σήμερα συμπληρώνεται μία δωδεκαετία από την εκδημία του μακαριστού αρχιεπισκόπου.
Το διάστημα της θητείας του Χριστόδουλου στην τοπική Μητρόπολη, που διήρκησε δυόμισι περίπου δεκαετίες, βρέθηκε στο επίκεντρο του πρώην συνεργάτη του. Ο π. Επιφάνιος Οικονόμου έχοντας περάσει στο πλευρό του ένα μεγάλο μέρος του ιερατικού βίου, αποφάσισε να μεταφέρει στο χαρτί ένα κομμάτι των πλούσιων αναμνήσεων που κουβαλά μέχρι σήμερα και δεν έχουν πάψει στιγμή να τον συντροφεύουν. «Το βιβλίο αυτό για μένα αποτελεί κατάθεση τιμής και ευγνωμοσύνης στο πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ενός ανθρώπου, που υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κεφάλαιο της ζωής μου και ο άνθρωπος που καθόρισε την πορεία μου. Ταυτόχρονα είναι και μία προσφορά στον λαό μας, ούτως ώστε, να γνωρίσει άγνωστες πτυχές της ζωής αυτού του μεγάλου πνευματικού και εθνικού άντρα, ο οποίος μας χάρισε στον Βόλο και τη Μαγνησία, τα πιο δυναμικά, ωριμότερα και ωραιότερα χρόνια του», σημείωσε ο π. Επιφάνιος.
Στον ναό του Αγίου Νικολάου, όπου πριν από 46 χρόνια έγινε η ενθρόνιση του Χριστόδουλου στη Μητρόπολη Δημητριάδος, μίλησε χθες και ο Βολιώτης αρχιμανδρίτης, ο οποίος γύρισε πίσω τον χρόνο, λέγοντας: «Ανέλαβε καθήκοντα στις 4 Αυγούστου 1974. Ακριβώς ελάχιστες ημέρες μετά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο και την πτώση της χούντας» και πρόσθεσε: «Το 1974 η Εκκλησία βγήκε κάπως τραυματισμένη από μία πολύ περίεργη ιστορική συγκυρία. Παρά ταύτα τόλμησε να κάνει ένα «άνοιγμα» με το που ήρθε στον Βόλο, ιδίως στους μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων. Το επικοινωνιακό χάρισμα που είχε, οδήγησε πολύ γρήγορα σε αντιστροφή της άποψης, που είχε η νέα γενιά στον τόπο μας, τουλάχιστον για τα εκκλησιαστικά πράγματα, να τον εμπιστευτούν και να τον ακολουθήσουν».
Η δράση του Χριστόδουλου στον Βόλο καταγράφηκε λεπτομερώς από τον συγγραφέα, αν και χρονικά καλύπτει και το διάστημα που προηγήθηκε, προτού ανέβει στον μητροπολιτικό θρόνο: «Το βιβλίο είναι ένας συνδυασμός, συνεντεύξεων με ανθρώπους που έζησαν εκείνα τα χρόνια, προσωπικών εμπειριών μου, αλλά και αναδίφησης σε ιστορικές πηγές εκείνης της εποχής. Γίνεται εκτενέστατη αναφορά στην ιστορία της οικογένειάς του και στα πρώιμα νεανικά και ιερατικά του χρόνια, στα οποία σμιλεύτηκε ο πόθος για την ιεροσύνη. Έπειτα παίρνει σειρά το έργο που επιτέλεσε εδώ σε όλα τα επίπεδα, στους αγώνες του για τα εθνικά ζητήματα της πατρίδας, τα οποία εκείνα την εποχή βρίσκονταν σε ιδιαίτερη έξαρση, όπως το Κυπριακό, το Βορειοηπειρωτικό, το Μακεδονικό, αλλά και οι δράσεις του για την αντιμετώπιση μεγάλων κοινωνικών και ευρύτερα εκκλησιαστικών ζητημάτων».
Ο π. Επιφάνιος έχοντας πορευτεί μαζί με τον Χριστόδουλο επί σειρά ετών, μέχρι και σήμερα μνημονεύει τη γνωριμία μαζί του: «Είχα τις πρώτες εμπειρίες μου από τον Χριστόδουλο λίγο πριν τα δέκα μου χρόνια. Το 1979 με χειροθέτησε Αναγνώστη. Ήμουν ο μικρότερος που χειροθετήθηκε ποτέ στη μητρόπολη Δημητριάδος. Από τότε που ο άνθρωπος αυτός έβαλε το χέρι του πάνω στο κεφάλι μου και μου μετέδωσε τη χάρη εκείνη την εποχή, ουσιαστικά ήταν σαν να με εγκλώβιζε στην πνευματική του αγκάλη. Με έβαλε κάτω από τη σκέπη του, μέχρι που συνδέθηκα μαζί του με δεσμούς πνευματικούς, λίγο πριν εισέλθω στις τάξεις του ιερού κλήρου».
Όσο για το τι θυμάται μέχρι και σήμερα; «Φέτος συμπληρώνονται δώδεκα χρόνια απουσίας του, αλλά είναι σαν να μην πέρασε μία μέρα. Οι θύμησες και οι αναμνήσεις είναι παρά πολύ νωπές, όχι μόνο σ’ εμένα για λόγους ευνόητους, αλλά σε πάρα πολύ κόσμο, που συνεχώς τον επικαλείται και ανατρέχει στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη δικαίωσή του».