Ποια κοινωνική συνθήκη ορίζει -άραγε- ότι το να θέλουν δύο άνθρωποι να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους συνιστά ντροπή;
Καμιά. Αντιθέτως… Ντροπή συνιστά η μεταχείριση της όποιας πίστης για την προώθηση-επιβολή απόψεων στους ακολούθους αυτής.
Ντροπή συνιστά η αδιαφορία για τα παιδιά που μεγαλώνουν στα πάσης φύσεως ορφανοτροφεία και η επιλογή να μείνουν για πάντα εκεί, παρά να μεγαλώσουν σε ομόφυλη οικογένεια.
Ντροπή συνιστά η μη αναγνώριση του δικαιώματος σε ανθρώπους να στέρξουν τους συντρόφους τους επειδή ανήκουν στο ίδιο φύλο.
Ντροπή συνιστά η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων εν γένει, πολλώ δε μάλλον όταν αυτή συμβαίνει με κριτήριο την επιλογή συντρόφου.
Ντροπή συνιστά ο αποκλεισμός μερίδας ανθρώπων από δικαιώματα που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι και μάλιστα a priori. Αυτό το λες μόνο φασισμό.Πολιτικά, η ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης είναι ένα πρώτο βήμα, όμως πολλά έχουν ακόμα να γίνουν.
Ιδεολογικά, όμως, η προχθεσινή διαδικασία έδωσε την ευκαιρία να αποκαλυφθούν στάσεις και αντιλήψεις που κυριαρχούν σε μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού. Φάνηκαν ποιοι είναι εκείνοι που είναι δέσμιοι αναχρονιστικών αντιλήψεων και αγκυλώσεων, αλλά και πελατειακών δεσμεύσεων, όπως και εκείνοι που ψήφισαν χωρίς να υπολογίζουν το όποιο «πολιτικό κόστος». Φάνηκαν και ποιοι είναι εκείνοι που το έσκασαν από τη Βουλή για να μην πάρουν θέση. Ειδικά αυτά τα πρόσωπα ας μην τα ξεχάσουμε ποτέ.