Ελένη Νταϊλιάνη: Τα παιδιά δεν γνωρίζουν τόσο καλά το διαδίκτυο

Η διδακτική παρέμβαση μίας Βολιώτισσας φιλολόγου σε Λύκειο της πόλης, φανέρωσε μία άλλη διάσταση του τρόπου ανάγνωσης μίας ιστοσελίδας και της χρήσης του διαδικτύου από τους μαθητές. Τα συμπεράσματα που εξήγαγε η Ελένη Νταϊλιάνη πριν από δύο χρόνια μέσα στην τάξη, θα παρουσιαστούν σε ομιλία που θα δώσει τη μεθεπόμενη Τετάρτη 11 Μαρτίου.

Τότε είναι προγραμματισμένη η τρίτη κατά σειρά συνάντηση, που διοργανώνει ο τοπικός Σύνδεσμος Φιλολόγων σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και η κ. Νταϊλιάνη θα αναπτύξει το θέμα «Η αναζήτηση στο διαδίκτυο ως πρακτική γραμματισμού στο μάθημα της γλώσσας». Μάλιστα, η εμπειρία της δραστήριας εκπαιδευτικού τη σχολική περίοδο 2017-’18, τότε που βρισκόταν στην τελική ευθεία του μεταπτυχιακού της, ανατρέπει πολλά δεδομένα για τη σχέση των μαθητών με το διαδίκτυο και την ψηφιακή τεχνολογία.
Πρόπερσι, όταν ακόμη δίδασκε στο 8ο ΓΕΛ Βόλου (φέτος υπηρετεί στο 3ο Λύκειο), το μάθημα στα παιδιά που ήταν τότε στη Β’ τάξη κύλησε αρκετά διαφορετικά απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας. «Τότε προσπάθησα να διδάξω στους μαθητές, παράλληλα με τη διδασκαλία του βιογραφικού σημειώματος, το πώς θα είναι σε θέση να αναζητούν την πληροφορία και να τη διαβάζουν κριτικά. Παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο αυτό, τα παιδιά φάνηκε ότι δεν ξέρουν τους τρόπους που χρησιμοποιούνται στα νέα κείμενα του διαδικτύου», ανέφερε η κ. Νταϊλιάνη, ενώ στη συνέχεια εξήγησε τα κριτήρια, αλλά και τις τεχνικές πιστοποίησης στην ανάγνωση ενός κειμένου: «Αρχικά έγινε μία επίδειξη, όπως ορίζει και η βιβλιογραφία, δηλαδή ο εκπαιδευτικός να δείξει στους μαθητές όλα αυτά τα κριτήρια, που αξιολογούνται οι ιστοσελίδες, ώστε στη συνέχεια να μπουν στη διαδικασία να το κάνουν μόνοι τους, μέσα σε πραγματικές συνθήκες αναζήτησης. Ο σκοπός μας ήταν να μάθουμε να κάνουμε βιογραφικό σημείωμα. Τα παιδιά έρχονταν σε επαφή με πάρα πολλές ιστοσελίδες, διαφορετικές κάθε φορά, που εξυπηρετούσαν άλλο σκοπό η καθεμιά. Τα παιδιά έπρεπε να εξετάσουν τι σημαίνει ιστοσελίδα, πώς τη διαβάζω, και πώς οι εικόνες, η γραμματοσειρά κ.α. εξυπηρετούν τον σκοπό του γράφοντος. Μέχρι κι εάν η ύπαρξη σχολίων υποδηλώνει κάτι».

Οι επισημάνσεις της Ελένης Νταϊλιάνη, η οποία μετράει συνολικά 26 χρόνια παρουσίας στην εκπαίδευση (σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα), παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, αφού αναφέρθηκε σε διαδικασίες που συχνά παρακάμπτουν και οι ενήλικες, πόσο μάλιστα τα παιδιά: «Ακριβώς αυτό συμβαίνει. Ύστερα από αυτή τη διδακτική παρέμβαση, έπιασα τον εαυτό μου να έχει άλλη στάση στις ιστοσελίδες και στην αναζήτηση της πληροφορίας στο διαδίκτυο. Τα παιδιά δεν γνώριζαν ότι η ιστοσελίδα που επιστρέφει μία μηχανή αναζήτησης, π.χ. η Google, αυτό είναι ένα κείμενο, που μου δίνει πληροφορίες και πρέπει να το αξιολογήσω και να εντοπίσω την πλέον κατάλληλη για τον δικό μου στόχο. Άρα με ποιο κριτήριο θα το κάνω αυτό; Μιλάμε στην ουσία για τον τρόπο ανάγνωσης μίας ιστοσελίδας και πώς πρέπει να διαβάζουμε ένα κείμενο στο διαδίκτυο. Να μην πηγαίνουμε κατευθείαν στη Wikipedia. Αυτή ήταν η τακτική που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε οι μαθητές. Δεν έμπαιναν στη διαδικασία να ψάξουν όλα τα αποτελέσματα της αναζήτησης και τις ιστοσελίδες που επιστρέφει η μηχανή αναζήτησης».
Οι διαπιστώσεις που έκανε εκείνη την περίοδο, κατά τη διάρκεια της διπλωματικής της εργασίας, που της επέτρεψε να αριστεύσει στο μεταπτυχιακό της (είχε διαβάσει τον όρκο στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), βγάζουν στην επιφάνεια μια ολότελα διαφορετική εικόνα: «Οι περισσότεροι θεωρούν ότι αυτή η ηλικία είναι απόλυτα εξοικειωμένη με το ίντερνετ και την τεχνολογία. Όμως, είναι κοινή πεποίθηση μεταξύ των εκπαιδευτικών ότι τα παιδιά δεν γνωρίζουν τόσο καλά το διαδίκτυο, όσο νομίζουμε ή όσο φαίνεται. Προτιμούν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο κυρίως για παιχνίδια και να κατεβάζουν μουσική, παρά να αναζητούν πληροφορίες, να αξιολογούν, να κρίνουν και να πιστοποιούν την εγκυρότητα της γνώσης, όπως ήταν ο δικός μου στόχος μέσα από τη διδασκαλία».
Και κατέληξε, λέγοντας: «Στο τέλος, από αυτό που είδα, τόσο στις συνεντεύξεις, όσο και τα γραπτά των μαθητών, κατάλαβα ότι άξιζε τον κόπο, καθώς απέκτησαν μεταγνωστικές δεξιότητες που χρησιμοποιούσαν και στην καθημερινότητά τους».