Έκτορας Απέργης “Τα «Φονικά Συμπλέγματα», «καθρέφτης» της κοινωνίας μας”

Στον Βόλο βρέθηκε πριν από λίγες ημέρες ο Έκτορας Απέργης, ο οποίος παρουσίασε το βιβλίο του με τίτλο «Φονικά Συμπλέγματα» (Εκδόσεις Υδροπλάνο). Πρόκειται για ένα αστυνομικό ανάγνωσμα με δυνατή πλοκή, αλλά και καταιγιστικό ρυθμό στην εξέλιξη της υπόθεσης. Το τρίτο κατά σειρά έργο του Θεσσαλού συγγραφέα, πραγματεύεται ζητήματα που βρίσκονται στην επικαιρότητα, όπως η ενδοοικογενειακή βία, η παιδική κακοποίηση και οι ψυχικές διαταραχές, με το μυθιστόρημά του να αποτελεί στην ουσία «καθρέφτη» της σύγχρονης κοινωνίας.

Τα «Φονικά συμπλέγματα» ξεκινούν με τη δολοφονία μιας γυναίκας, μητέρας δύο ανήλικων παιδιών, από τον σύζυγό της, ο οποίος στη συνέχεια δεν δίστασε να κακοποιήσει την πεντάχρονη κόρη του. Πρόκειται για εικόνες, οι οποίες δυστυχώς πλέον είναι διάχυτες στην ελληνική κοινωνία. Σας τρομάζει η έκταση του προβλήματος στις μέρες μας;
Θα έλεγα ότι τα «Φονικά Συμπλέγματα» είναι ένα σενάριο δράσης αποτυπωμένο σε 592 σελίδες, που ασχολείται με τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής που ζούμε. Ένα σενάριο που πραγματεύεται τη γυναικοκτονία, και συγκεκριμένα τη συζυγοκτονία, αλλά και το μόρφωμα του παιδικού βιασμού, που πλέον συναντάμε αρκετά συχνά και στα ελληνικά δρώμενα. Δυστυχώς στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν αποτελεί είδηση, αλλά ένα φαινόμενο που λαμβάνει ολοένα και περισσότερο ανησυχητικές διαστάσεις. Από τη θέση του πατέρα, πρωτίστως, του αδερφού, του γιου, του συντρόφου μπορώ να σας πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι με τρομάζει η έκταση και η ένταση της ενδοοικογενειακής βίας που έχει κυριεύσει την κοινωνία μας. Φοβάμαι ότι με το πέρασμα του χρόνου μια τέτοια είδηση θα τείνει να είναι αν όχι αδιάφορη, τουλάχιστον συνηθισμένη. Κι αυτό είναι πραγματικά τρομερό. Εύκολα, λοιπόν, συμπεραίνει κάποιος ότι το σενάριο που εξιστορώ, δεν εξελίσσεται και τόσο στη σφαίρα της φαντασίας.

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών;
Είμαι πατέρας δύο παιδιών, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Και επειδή το βιώνω, θεωρώ ότι το πιο σημαντικό είναι να μιλάμε εξίσου στις κόρες και τους γιους μας, για το πώς πρέπει να φέρονται και να διδάσκουμε τον σεβασμό στο άλλο φύλο. Ο τρόπος που θα γαλουχήσεις τα παιδιά σου, θα έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά τους στο μέλλον. Τώρα όσο αφορά στην υπάρχουσα κατάσταση, πιστεύω ότι η ίδια η Πολιτεία πρέπει να είναι πιο αυστηρή με τις ποινές όσων φέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Επίσης, θα πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη βάση σε μαρτυρίες καταγγελλόντων γυναικών προκειμένου να προλαμβάνονται παρόμοια περιστατικά βίας.

Η γραμμή που κάνει το θύμα να ξεχωρίζει από τον θύτη, μοιάζει να θολώνει, ενόσω προχωρά η ανάγνωση του βιβλίου σας. Πώς δικαιολογείται η συμπεριφορά της Κατερίνας, η οποία έφτασε στο σημείο να αφαιρέσει τόσες ζωές;
Η Κατερίνα επιθυμεί όσο τίποτα να σβήσει το παρελθόν της. Καθετί παλιό τη διαλύει και ξυπνάει το κτήνος που κρύβεται καλά μέσα της. Είδε τη μητέρα της, Άννα, να δολοφονείται εν ψυχρώ από τα χέρια του ίδιου της του πατέρα. Ένα παιδί που έζησε τον απόλυτο εφιάλτη. Κάτι που θα τη στιγματίσει για όλη της τη ζωή. Η μικρή μεγαλώνει σε ιδρύματα και γαλουχείται από τον νόμο του ισχυρού. Αν συνυπολογίσουμε και το σύνδρομο της διπολικής διαταραχής από το οποίο πάσχει, τότε σίγουρα μπορούμε να δικαιολογήσουμε πολλά για τη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα της. Αναντίρρητα, όμως, όχι το δικαίωμα να αφαιρεί ανθρώπινες ζωές. Η βία δεν είναι η απάντηση στη βία…

Ο πρωταγωνιστής λέρωσε τα χέρια του με το αίμα των θυμάτων, αφού υπέκυψε στο δίλημμα της απονομής δικαιοσύνης και την εύρεση της βιολογικής οικογένειάς του. Σκεπτόταν καθαρά ή έπεσε θύμα χειραγώγησης από την αδελφή του;
Ο Σταύρος έχει ανάγκη να αγκαλιάσει το παρελθόν του. Το αντιμετωπίζει ως σανίδα σωτηρίας. Την απαρχή της ίδιας του της ύπαρξης και τον κάνει να αρνηθεί τις αρχές του, να καταπατήσει κάθε ηθικό του φραγμό. Διακινδυνεύει ακόμα και την ίδια του τη ζωή για τη σχέση του με την Κατερίνα. Αυτή του η ανάγκη τον χειραγωγεί. Η ανάγκη που νιώθει να ανήκει κάπου. Φυσικά, και η ίδια, η Κατερίνα, δεν του το κάνει πιο εύκολο. Παίζει τον ρόλο της έχοντας ως προτεραιότητα και μόνο της δικές της ανάγκες. Ανάγκες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον ίδιο του τον εαυτό. Ένας άνθρωπος σαν τον Σταύρο Αζακά δνε θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί καθαρά παρά μονάχα όταν φτάσει στο τέλμα.

Το χάος που δημιουργείται από τις πολλαπλές δολοφονίες, κορυφώνεται με τη δυσκολότερη απόφαση που κλήθηκε να πάρει ο Σταύρος Αζακάς, προκειμένου να σώσει την Αρετή. Ήταν το τίμημα που πλήρωσε, επειδή υπερασπίστηκε εξ αρχής ένα λάθος;
Ξεκάθαρα, ναι. Το ότι επέλεξε στο τέλος να κάνει κάτι τέτοιο δε μπορούσε να είναι παρά το τίμημα που όφειλε να πληρώσει για το λάθος του να βρίσκεται δίπλα της. Αυτή του η πράξη, θεωρώ, ότι αποτελεί και τη λύτρωσή του.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής. Η δίψα για εκδίκηση κυριαρχεί στους περισσότερους χαρακτήρες του βιβλίου. Μπορεί πραγματικά να τιθασευτεί αυτή η παρόρμηση, παρότι η εκδίκηση πηγαίνει κόντρα σε όσα μάς υπαγορεύουν η ηθική και η κοινή λογική;
Φανταστείτε ένα βιβλίο όπως τα «Φονικά Συμπλέγματα» χωρίς αυτή τη δίψα… Πιστεύω ότι διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο μου θα συμμεριστεί πολλές από τις συμπεριφορές των ηρώων. Θα λυπηθεί, θα θυμώσει, θα προσπαθήσει να δώσει εξηγήσεις και λύσεις σε καταστάσεις που δύσκολα ερμηνεύονται και ξεπερνιούνται. Στο βιβλίο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, επέρχεται η δικαίωση. Τώρα, στην πραγματικότητα εξαρτάται από τον καθέναν μας…