Τοπικά

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε σχολεία της Μαγνησίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα εν καιρώ πανδημίας 

Στο πλαίσιο των Σχολικών Δραστηριοτήτων εκπονούνται από τους εκπαιδευτικούς προγράμματα ποικίλης θεματολογίας. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν τα πολιτιστικά προγράμματα, τα οποία δίνουν ιδιαίτερα μηνύματα στην κοινωνία και διαλέγονται μαζί της. Προωθούν την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της κοινωνικής ευθύνης.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η φιλόλογος, υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων ΔΔΕ Μαγνησίας κ. Σοφία Κανταράκη «οι μαθητές καλούνται να διερευνήσουν κοινωνικά θέματα, να θέσουν ερωτήματα που αφορούν κοινωνικές πρακτικές, αξίες και στάσεις ζωής, να δράσουν και να αναστοχαστούν πάνω στις πράξεις τους. Έννοιες όπως η δικαιοσύνη, η ελευθερία, τα δικαιώματα, η αλληλεγγύη, δεν αναπτύσσονται χωρίς βιωματικές δράσεις και κυρίως χωρίς την εξάσκηση σε συμμετοχικές διαδικασίες. Το σχολείο που οραματιζόμαστε καλείται να στηρίξει τον εκπολιτισμό της εκπαίδευσης. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, «Εγώ κι Εσύ Μαζί», έχει ως στόχο να φέρει τα ανθρώπινα δικαιώματα στις σχολικές τάξεις, το παιχνίδι στην αυλή του σχολείου και στο σπίτι, καλλιεργώντας στάσεις και συμπεριφορές σεβασμού και υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Παράλληλα έχει ως στόχο να καλλιεργήσει μία συλλογική εκπαιδευτική συνείδηση κατανόησης και σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και να καθοδηγήσει την εκπαιδευτική κοινότητα στο πλαίσιο των αξιών και των αρχών των αναπαλλοτρίωτων ανθρώπινων δικαιωμάτων, έτσι ώστε η συμπερίληψη, η ένταξη, η ανοχή και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα να αποτελούν τις ασφαλιστικές δικλείδες ενάντια στον εκφοβισμό, τις διακρίσεις και τον ρατσισμό. Συντονίζοντας οκτώ σχολεία της Θεσσαλίας, ανακαλύπτουμε τον πλούτο της δημιουργικότητας των μαθητών μας αλλά και τον ζήλο των εκπαιδευτικών τους, οι οποίοι μεταμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία σε βίωμα».

Η κ. Σοφία Κανταράκη

Ένα από τα εν λόγω σχολεία είναι το 3ο ΓΕΛ Βόλου. Υπεύθυνες για την υλοποίηση του προγράμματος είναι οι ακάματες φιλόλογοι Μελισσουργού Βασιλική και Ζούζουλα Αγγελική. Οι μαθητές τους δραστηριοποιήθηκαν στο ευαίσθητο και επίκαιρο θέμα της προάσπισης του Δικαιώματος όλων στην Υγεία με τη συμμετοχή στη συζήτηση μαθητών από σχολεία της Ελλάδας με ειδικούς επιστήμονες στον χώρο της Υγείας και με εκπρόσωπο του 3ου Γ.Ε.Λ. Βόλου τον Μάριο Βλασταρίδη.

Άρθρα μαθητών
Ακολουθούν απόψεις- άρθρα των μαθητών για την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου τα οποία έγραψαν στο πλαίσιο του μαθήματος Έκθεσης – Έκφρασης.

Ανθρώπινα δικαιώματα ἐν καιρῷ πανδημίας: καθολικότητα, επιλεκτικότητα ή ολική παραβίασή τους;
Μάριος Βλασταρίδης Τμήμα Β2 3ο Γενικό Λύκειο Βόλου
Όταν το 1948 η Ελέανορ Ρούσβελτ, χήρα του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, κρατούσε στα χέρια της την χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κανένας δεν πίστευε, πως 73 χρόνια μετά, ο κόσμος θα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τη 10η Δεκεμβρίου. Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, ο οποίος είχε συνδεθεί με τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, εμπιστεύτηκε τη Ρούσβελτ, διορίζοντάς την εκπρόσωπο των ΗΠΑ στα Ηνωμένα έθνη. Η «πρώτη κυρία του κόσμου», όπως ο ίδιος την αποκαλούσε, ήταν η κινητήριος δύναμη στην έναρξη της ενασχόλησης του ανθρώπου με τα δικαιώματά του. Επάξια κέρδισε τον τίτλο της, καθώς μέχρι και το τέλος της ζωής της, έκανε οτιδήποτε μπορούσε, έτσι ώστε να εφαρμοστούν καθολικά τα δικαιώματα που αναφέρονταν στη διακήρυξη. Η Μάγκνα κάρτα το 1215, την οποία ακολούθησε η χάρτα του Ρήγα το 1797, και τέλος η χάρτα της Ρούσβελτ το 1948 αποτέλεσαν την αρχή μιας νέας πραγματικότητας.

Πλέον – θεωρητικά μιλώντας – ο άντρας και η γυναίκα είναι ίσοι, τα περισσότερα άτομα ζουν ελεύθερα και η υγεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων. Δυστυχώς, όμως, ο δρόμος για την ισότητα είναι δύσβατος και μακρύς. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και κόπος, για να πετύχουμε αυτό που μία γυναίκα βρήκε το θάρρος και ξεκίνησε. Τα παραδείγματα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από την υπογραφή της διακήρυξης, είναι αρκετά. Οι πολεμικές συγκρούσεις, η παιδική εργασία, η καταπίεση της έκφρασης και του λόγου, είναι λίγα από τα απτά παραδείγματα που μας προσφέρουν, τόσο η ιστορία όσο και η καθημερινότητα. Αποκορύφωμα αυτών αποτελεί η πανδημία του 2019. Υπό τη σκιά της ασθενείας του Covid-19, τα ανθρώπινα δικαιώματα δέχονται μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις στην παγκόσμια ιστορία. Η «ισότιμη» υγεία καταπατάται, στις περιπτώσεις που υγειονομικές αρχές επιλέγουν ποιος ασθενής θα επιβιώσει. Η ελευθερία του λόγου και η Ελευθεροτυπία είναι λέξεις άγνωστες σε ορισμένες χώρες. Σύμφωνα με έκθεση των δημοσιογράφων χωρίς σύνορα, η κατάσταση σε πάνω από 100 χώρες του κόσμου, όσον αφορά στο θέμα της ελευθεροτυπίας, είναι προβληματική έως πολύ άσχημη.

Και εδώ τίθεται η ρητορική ερώτηση:
Μπορούμε να προστατέψουμε, τόσο τον εαυτό μας, όσο και τα δικαιώματά μας; Η απάντηση του γράφοντος είναι μονολεκτική και σύντομη.
Ναι. Είναι μία δύσκολη διαδικασία, στην οποία πρέπει όλοι να υποβληθούμε, εάν δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε όλες τις ελευθερίες μας. Η τήρηση των μέτρων προστασίας είναι η προσωρινή λύση για τη διατήρηση της υγείας, έως ότου καταστεί εφικτός ο εμβολιασμός ενός μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού. Όμως, το φλέγον ζήτημα παραμένει επί τάπητος.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, που στερούνται από τους πολίτες, πρέπει να ανακτηθούν με κάθε δυνατό τρόπο. Η διαρκής επαγρύπνηση των ανθρώπων σε συνδυασμό με τη διάδοση των αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων, θα μπορέσουν να επαναφέρουν σε ισορροπία τη ζωή που όλοι χάσαμε. Όταν ο κόσμος, έστω και για μία φορά, ενωθεί σαν γροθιά και η διχόνοια φύγει από το προσκήνιο, τότε ο κόσμος θα καταφέρει να αναδιαμορφωθεί, για να μας δώσει πίσω μία νέα ζωή ασύγκριτα καλύτερη με την προηγούμενη που έφυγε! Αξίζει να προσπαθήσουμε! Το αποτέλεσμα θα μας επιβραβεύσει!

Οικουμενική Διακήρυξη του 1948: θεμελίωση και προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων!
Ελίνα Μπέτα Τμήμα Β2 3ο Γενικό Λύκειο Βόλου
Η Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου ήταν το αποτέλεσμα των συνεπειών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Οι πολύχρονες αναμετρήσεις δημιούργησαν την ανάγκη για την προάσπιση των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων, ανεξαιρέτως εθνικότητας και καταγωγής, κοινωνικής τάξης, ιδεολογίας και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ήταν μια επιβεβλημένη ανάγκη για την αποκατάσταση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η οποία τόσο βίαια και ανελέητα είχε πληγεί. Ήταν ηθική υποχρέωση και ιερό καθήκον απέναντι σε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που βασανίστηκαν, υπέφεραν και στιγματίστηκαν από τα δεινά ενός παγκόσμιου πολέμου. Χαρακτηριστικό είναι πως 60 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Γι’ αυτούς τους λόγους και κυρίως για την αποτροπή επανάληψης στο μέλλον τέτοιων τραγωδιών, με επικεφαλής την Ελέανορ Ρούζβελτ συστάθηκε μια επιτροπή. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου υιοθετείται από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Είναι σημαντικό πως καμία χώρα δεν ψήφισε ενάντια στη διακήρυξη και πως ακόμα και αυτές που απείχαν στην τελική ψηφοφορία, είχαν συμμετάσχει στις διαδικασίες σύνταξης.

Τα δικαιώματα που αποφασίστηκαν ήταν πολλά και με τον καιρό εμπλουτίστηκαν περισσότερο. Ωστόσο, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Τα αρνητικά και τα θετικά. Ο όρος αρνητικό δικαίωμα χρησιμοποιείται, για να περιγράψει ένα δικαίωμα που εμποδίζει να μας συμβεί κάτι επιζήμιο ή αρνητικό, ενώ το θετικό δικαίωμα είναι αυτό το οποίο διακηρύσσει την ελευθερία μας να κάνουμε κάτι. Σύμφωνα και με τις τελευταίες εξελίξεις το κατ’ εξοχήν δικαίωμα στην υγεία, η προστασία του οποίου αναδείχθηκε κατά την περίοδο που διανύουμε σε απόλυτη κοινωνική και συνταγματική προτεραιότητα, αποτελεί ένα θετικό δικαίωμα.
Το δικαίωμα αυτό καθιστά ελεύθερη την πρόσβαση όλων τον πολιτών στις υπηρεσίες υγείας, συνιστώντας με αυτόν τον τρόπο σε όλους να σέβονται την ελευθερία μας και το συνυφασμένο με την ανθρώπινη ύπαρξη δικαίωμά μας στη διαφύλαξη και τη φροντίδα της σωματικής και ψυχικής ισορροπίας και υγείας.

Κεντρική φωτό: Η κ. Βασιλική Μελισσουργού και οι δυο μαθητές της, του 3ου ΓΕΛ Βόλου

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το