Του Ιάσονα Αποστολάκη, υποψήφιου δημάρχου Βόλου
Σαν σήμερα πριν από 76 χρόνια, στις 23 Φλεβάρη 1943, σε ένα μικρό σπίτι στους Αμπελόκηπους, στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3, ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική ΕΠΟΝ, η μαζικότερη νεολαιίστικη οργάνωση στην ιστορία χώρας.
Η δράση της, οι αγώνες της, το αίμα που έχυσαν οι νεολαίοι ήρωές της έχουν γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στις σελίδες της Ιστορίας. Στα σπλάχνα της μεγάλωσαν χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Γαλουχήθηκαν με τα ιδανικά μιας ελεύθερης πατρίδας, ενάντια σε κάθε ξένο κατακτητή. Πολέμησαν με το όπλο στο χέρι, στην πρώτη γραμμή κατά των χιτλερικών και φασιστών κατακτητών. Στάθηκαν με αυτοθυσία, μπροστά στα τανκς των Εγγλέζων τον Δεκέμβρη του ‘44. Αγωνίστηκαν-υπό συνθήκες παρανομίας και σκληρών διώξεων-για την εξάπλωση των προοδευτικών ιδεών, των αγωνιστικών αξιών για τη ζωή, με πρωτοφανή εκδοτικό οργασμό και πρωτόγνωρη πολιτιστική ανάπτυξη.
Η επέτειος της δημιουργίας της ΕΠΟΝ και η δράση της, δίνουν την αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις, που ξεκινούν ακριβώς από εκείνα τα μαύρα χρόνια που το σκοτάδι του φασισμού κάλυψε την Ευρώπη.
Κάποια στιγμή(Μόναχο, Σεπτέμβρης 1938), ο Τσάμπερλεϊν και ο Νταλαντιέ συμφώνησαν με τον Χίτλερ, ο οποίος είχε προσαρτήσει την Αυστρία, να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία και να προσαρτήσει τμήμα της, πιστεύοντας ότι θα κατευνάσουν το θηρίο και θα αποφύγουν τον πόλεμο. Όμως, η κατάληξη της πολιτικής του κατευνασμού είναι γνωστή, ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος με εκατομμύρια νεκρούς και μια απίστευτη και χωρίς προηγούμενο θηριωδία στην ιστορία της ανθρωπότητας, το Ολοκαύτωμα.
Σήμερα, πολιτικές δυνάμεις ακολουθούν παρόμοια πολιτική απέναντι στον λαϊκισμό, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και την ξενοφοβία, απέναντι στην ίδια τη Χρυσή Αυγή. Ο λόγος είναι αντίστοιχος(σε αναλογία φυσικά) με τους λόγους των εμπνευστών αυτής της στάσης το 1938. Ο κατευνασμός αντί της αντιμετώπισης.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής προσέγγισης είναι γνωστά και απλώνονται σαν δίχτυ πάνω από την κοινωνία. Μια κοινωνία που στάθηκε όρθια στα χρόνια της κρίσης χάρη στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης, επιδιώκουν αντικειμενικά να την καταστήσουν όμηρο αυτών των εγκληματικών απόψεων και ανίσχυρη απέναντι στις εξελίξεις. Ο κατευνασμός οδηγεί στη διάβρωση της κοινωνίας, θωπεύει τα ένστικτα αντί της λογικής και πριμοδοτεί, δημιουργώντας κατάλληλες συνθήκες, την ανάπτυξη αυτών των απόψεων και συμπεριφορών στο σύνολο της κοινωνικής δραστηριότητας.
Στην πόλη μας, εξαιρετικό φαινόμενο αυτής της πραγματικότητας, είναι τα έργα και οι ημέρες της Δημοτικής Αρχής. Θα θυμίσουμε την άρνηση έκδοσης ψηφίσματος για τον Παύλο Φύσσα, η οποία συνεχίστηκε με την απουσία του Δήμου στους γιορτασμούς της επετείου του Πολυτεχνείου, συναρμολογήθηκε από τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου πρακτικά απαγορεύτηκε η έκφραση ακόμα και της άποψης των λοιπών δημοτικών παρατάξεων, χτίστηκε με τη μαγκιά έναντι του δημοκρατικού διαλόγου, με την χυδαιότητα στη θέση των επιχειρημάτων. Η ολοκλήρωση αυτής της πορείας, είναι οι τελευταίες δηλώσεις με τις οποίες επιχειρήθηκε η άρνηση της ιστορίας και της πραγματικότητας της πόλης. Η νυν Δημοτική αρχή δεν έχει κατανοήσει το ότι ο Βόλος είναι Πανεπιστημιούπολη, λοιδόρησε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας το οποίο στα τριάντα χρόνια ζωής του, είναι διεθνώς αναγνωρισμένο και προέβαλε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, δηλαδή τις σπουδές για τους έχοντες.
Όλα αυτά και ιδιαίτερα η επιβίωση και ανάπτυξη τέτοιων απόψεων και πολύ περισσότερο δράσεων, εντάσσεται αντικειμενικά και άσχετα από προθέσεις, στην προσπάθεια εκφασισμού των κοινωνικών συμπεριφορών, στην προσπάθεια ανοχής στον αυταρχισμό και τις εκφάνσεις του, στην προσπάθεια της κατάργησης της Ιστορίας της πόλης μας και τελικά στη δημιουργία μιας κοινωνίας ευάλωτης η οποία θα αρκείται στα θεάματα.
Διαβρωμένες από μια ακραία αυταρχική αντίληψη είναι μερικές πρακτικές ομάδων υποτίθεται αυθεντικών εκφραστών των λαϊκών ανησυχιών, οι οποίες αναγνωρίζουν μία και μόνη αλήθεια, τη δική τους (χωρίς να επιτρέπουν τη διατύπωση άλλης άποψης).
Οι προσεχείς δημοτικές εκλογές, είναι πεδίο και αυτής της μάχης. Της μάχης της γνώσης απέναντι στην άγνοια. Της μάχης της αλληλεγγύης απέναντι στον ωχαδερφισμό. Της μάχης της μνήμης απέναντι στη λήθη. Της μάχης του διαλόγου απέναντι στον αυταρχισμό. Της μάχης των επιχειρημάτων απέναντι στην ψευτομαγκιά.
Για μας ο Δήμος είναι αυτό ακριβώς που λέει η λέξη. Το σύνολο των πολιτών. Ο καθένας και η καθεμιά, μαζί με τις αγωνίες, τις ανάγκες και τα προβλήματα. Μαζί με τα όνειρα και τις προσδοκίες. Μαζί οι γειτονιές, οι συνοικίες και το κέντρο. Μαζί τα χωριά και η πόλη.
Μαζί για τον Βόλο, λοιπόν!