Εκδήλωση-αφιέρωμα στον Σκιαθίτη ποιητή Ζήση Οικονόμου με τίτλο «Aιθρία σιγή» πραγματοποιήθηκε χθες στο κτίριο Σπίρερ. Ο Ζήσης Οικονόμου για το σύνολο του έργου του έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ έχει λάβει κρατικό βραβείο ποίησης, αλλά παρόλα αυτά δεν είναι γνωστός.
Ο μουσικός κ. Νίκος Λαρυγγάκης τόνισε ότι ο Ζήσης Οικονόμου είναι μία περίπτωση ανθρώπου πρώτα και μετά λογοτέχνη, ποιητή, φιλόσοφου. «Είχα την τύχη να τον γνωρίσω από τον Μάνο Λοΐζο και τον Άκο Δασκαλόπουλο στις αρχές του ’80. Έκτοτε ήμουνα κοντά του» σημείωσε για να προσθέσει ότι «ο Ζήσης Οικονόμου δεν ήταν δάσκαλος, αλλά συνομιλητής, που ήθελε να μιλά κατευθείαν στα μάτια. Αυτό που με δίδαξε και προσπαθώ να το κρατήσω, είναι να βλέπω από τον πιο φτωχό άνθρωπο έως τον πιο πλούσιο στα μάτια».
Από την πλευρά της η κ. Σοφία Κανταράκη τόνισε ότι «ο ποιητής και ο άνθρωπος Ζήσης Οικονόμου επέλεξε οδό δύσβατη. Δεν χάιδεψε τα αυτιά μας ούτε κολάκεψε τα πάθη μας. Έγραψε για την ξένωση των ανθρώπων και προτίμησε να αποχωρήσει στο μικρό του νησί χωρίς ποτέ να θρέψει πόθο να γίνει ποιητής μας».
«Το βαρύ λεκτικό του οπλοστάσιο «μιλά» στην ψυχή, δίχως υπονοούμενα ή δυσνόητα σημεία. Κι ο λυρισμός αυτής της πάλλευκης ποιητικής του φωνής, έχει το πάνω χέρι, αποπνέοντας έναν ρομαντισμό και μία αίσθηση εκτός πραγματικότητας, πέρα από κάθε ρεαλιστικό δεδομένο. Για αυτό κι ο ίδιος ως μαχητικός, διανοητικά ενεργός πολίτης του κόσμου, βλέπει τα πράγματα υπό ευρυγώνια προοπτική λειτουργώντας ως ποιητής-προφήτης. Και από την άλλη αυτή η διάχυτη φιλοσοφική διάθεση σε συνδυασμό με την έντονη υπαρξιακή του αγωνία, ως αγνού νοήμονος όντος, που ασφυκτιά στο κλουβί της ύλης, προσδίδει στο έργο του μια διαχρονική επιβλητικότητα κι ένα αρχαιοπρεπές μεγαλείο» σημείωσε μεταξύ άλλων στην ομιλία της.