Το τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Π.Θ. διοργανώνει διάλεξη της Φιόνας Αντωνελάκη με τίτλο: «Εις ξένων χωρών μικρόφωνα»: Ελληνόφωνη ραδιοφωνία και λογοτεχνία στον Μεσοπόλεμο που θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά την Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου, στις 19:00.
Η Φιόνα Αντωνελάκη είναι συμβασιούχος διδάσκουσα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (PhD 2018). Από το 2019 ως το 2021 ήταν μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Princeton. Για την εργασία της «Ποίηση στο ραδιόφωνο, 1945-1960: Πολιτιστική πολιτική και η ποιητές της γενιάς του τριάντα», έλαβε το Βραβείο στη μνήμη του Παναγιώτη Μουλλά από το ΜΙΕΤ. Τα κύρια ερευνητικά της ενδιαφέροντα είναι η σχέση της νεοελληνικής λογοτεχνίας με τα ακουστικά μέσα, ιδίως με το ραδιόφωνο, και ο ρόλος της ελληνόφωνης ραδιοφωνίας στην άσκηση πολιτιστικής διπλωματίας. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για τη σχέση του μοντερνισμού με το ραδιόφωνο, τη σχέση της ακουστικής με τη γραπτή μορφή του ποιητικού κειμένου, και τη συμβολή της πρακτικής της απαγγελίας στη διαμόρφωση του νεοελληνικού λογοτεχνικού κανόνα. Η τρέχουσα έρευνά της επικεντρώνεται στη συνεργασία Ελλήνων λογοτεχνών με διεθνή ραδιοφωνικά δίκτυα.
Για να παρακολουθήσετε τη διάλεξη συνδεθείτε στην ομάδα «Εκδηλώσεις ΙΑΚΑ» του MS-TEAMS με κωδικούς του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η πρόσβαση είναι ανοιχτή και χωρίς τη χρήση του MS-TEAMS, από browser Google Chrome ή Microsoft Edge, μέσω του link που θα βρείτε στο κάτω μέρος της παρακάτω σελίδας:
http://www.ha.uth.gr/index.php?page=events-search.display&a=607
Περίληψη
“Η ομιλία μου εστιάζει στην περίοδο πριν από την ίδρυση της κρατικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα (1938), όταν τα ελληνόφωνα προγράμματα ξένων σταθμών ήταν εξαιρετικά δημοφιλή μεταξύ Ελλήνων κατόχων ραδιοφώνου. Θα συζητήσω ειδικότερα την περίπτωση του Τμήματος Ελληνικών Μεταδόσεων της ιταλικής ραδιοφωνίας (EIAR), που συστάθηκε το 1934 και εξέπεμπε μέσω του σταθμού βραχέων κυμάτων του Μπάρι. Η λειτουργία της ελληνόφωνης υπηρεσίας του EIAR θα με απασχολήσει σε συνάρτηση τόσο με τη μεσοπολεμική πρακτική της εξ αποστάσεως ακρόασης (distant listening) ξένων ραδιοφωνικών σταθμών, όσο και με τους μηχανισμούς προπαγάνδας της φασιστικής Ιταλίας και της μεταξικής Ελλάδας. Μέσα από τα έντυπα κατάλοιπα αυτής της δραστηριότητας, θα επιχειρήσω να ανασυστήσω το περιεχόμενο των «ραδιοφωνικών διαλέξεων» και λογοτεχνικών μεταδόσεων της υπηρεσίας, καθώς και το δίκτυο Ελλήνων λογοτεχνών και καλλιτεχνών που σχηματίστηκε γύρω από το εγχείρημα αυτό”.