Τοπικά

Εικόνες ντροπής στον Γέρακα Αλοννήσου – Ρημάζει ο Ερευνητικός Σταθμός που κόστισε 1 εκατομμύριο ευρώ

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατατέθηκε για την ακύρωση επιβολής εισιτηρίου στο Θαλάσσιο Πάρκο της Αλοννήσου από νομικούς και εκπροσώπους οικολογικών οργανώσεων, που εκτιμούν πως πρόκειται για «δώρο» σε δύο Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και σε ιδιώτες που θα κληθούν να συνεργαστούν με τον Φορέα. Σύμφωνα με τους νομικούς εκπροσώπους των Συλλόγων θα ακολουθήσουν άλλες δύο αιτήσεις ακυρώσεως της απόφασης.

«Όπου δεν υπάρχει ζωή και κίνηση οι κακοποιοί «χτυπούν». Η φώκια δεν κινδυνεύει από τον άνθρωπο. Η μη παρουσία των παράκτιων ψαράδων εκεί και άλλων σκαφών αφήνει το πεδίο ελεύθερο σε κακοποιούς. Αυτό απεδείχθη στις 29 Σεπτεμβρίου 2019 όταν στην επιχείρηση του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος και της Ελληνικής Ακτοφυλακής εξουδετερώθηκε σπείρα ναρκέμπορων που είχαν κρύψει 1.175 κιλά χασίς στις σπηλιές στο Πιπέρι», αναφέρει μεταξύ άλλων η επιχειρηματολογία των προσφυγών.
Εισιτήριο επιβάλλεται, μόνο στο Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου και όχι και σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές όπως το Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου.

Η επιβολή εισιτηρίου φέρνει ακόμη μια φορά στο προσκήνιο τη διαμάχη οικολόγων και μονίμων κατοίκων με τη Mom, οι δράσεις και η αποτελεσματικότητα της οποία αμφισβητούνται ανοιχτά και με επιστολές στον υπουργό Περιβάλλοντος.

Ρήμαξε ο Ερευνητικός Σταθμός
Ο Ερευνητικός Σταθμός στον Γέρακα για τον οποίο δαπανήθηκε 1 εκατομμύριο ευρώ «ρήμαξε» στην κυριολεξία και το ερευνητικό σκάφος που κόστισε 340.000 ευρώ «σαπίζει», εγκαταλειμμένο στο Τρίκερι.
Το οικόπεδο κατασκευής του Σταθμού ήταν «δωρεά» του Δήμου και η κατασκευή άρχισε το 1984. Για πέντε χρόνια περίπου το διαχειρίστηκε η Mom και μετά το εγκατέλειψε, ενώ η λειτουργία του συνοδεύτηκε από πολλές καταγγελίες για κακοτεχνίες για τον εργολάβο. Σήμερα ένα ερείπιο.
Η ιστορία του θαλάσσιου πάρκου είναι «πολύπαθη».

Το 2003, όπως είναι γνωστό συστήθηκε ο Φορέας Διαχείρισης τού Θαλάσσιου Πάρκου και ορίστηκε (ο πρώτος) πρόεδρος. Ο πρόεδρος δεν επισκέφθηκε ποτέ στην Αλόννησο και δεν λειτούργησε (για την τριετία 2003-2006) Διοικητική Υπηρεσία. Το 2006 (µε τη λήξη της προηγούμενης «θητείας») ορίζεται πρόεδρος τού Φορέα Διαχείρισης ο κ. Χρήστος Νεοφύτου καθηγητής στο Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας.
Ο νέος πρόεδρος συγκροτεί τη διοικητική υπηρεσία, νοικιάζεται γραφείο το οποίο εξοπλίζεται, αγοράζεται σκάφος για φύλαξη και έρευνα, και προσλαμβάνει τον έµπειρο βιολόγο Βασίλη Κουρούτο. Με συµµετοχή ντόπιων πολιτών και σκαφών οργανώνεται εθελοντική εργασία καθαρισµού των παραλιών των νησιών του Πάρκου και επίσης µε το σκάφος αυτό γίνονταν έκτακτες διακοµιδές ασθενών µε σοβαρά περιστατικά, από τη µακρινή Αλόννησο στον Βόλο και σώθηκαν ζωές. Κατά τη διάρκεια της θητείας ζήτησε ο πρόεδρος επισήµως να καταθέσει η Mom στοιχεία από τις έρευνες που έκανε όλα τα χρόνια µε χρηµατοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά σύμφωνα με τις επιστολές στον Υπουργό από το μέλος της διοίκησης του Φορέα Γιάννη Βλάικο, αυτό δεν συνέβη.

Όπως τονίζεται από τον ίδιο, η επιβολή εισιτηρίου θα είναι καταστρεπτική για την οικονομία της Αλοννήσου όπου η μόνη πηγή επιβίωσης είναι ο τουρισμός, ενώ οι ιδιοκτήτες ιστιοπλοϊκών και όχι µόνο σκαφών έχουν αποκλειστεί από έναν χώρο φυσικής, πολιτισµικής και ιστορικής σημασίας όπως είναι το Θαλάσσιο Πάρκο.
Ο οικονομολόγος Γιάννης Βλάικος, απ’ τους πρωτεργάτες δημιουργίας του Θαλάσσιου Πάρκου αναφέρει στην επιστολή του στους τον υπουργό Περιβάλλοντος πως η απόφαση επιβολής εισιτηρίου είναι απαράδεκτη και φωτογραφίζει την «παράδοσή» του στα χέρια ιδιωτικής «εταιρείας». Σημειώνεται ότι ο Φορέας Διαχείρισης τού Πάρκου αποδέχτηκε στο σύνολό της την «Εισηγητική Έκθεση για την θέσπιση εισιτηρίου στην Α’ ζώνη η οποία συντάχθηκε από την ιδιωτική «κεφαλαιουχική εταιρεία με την επωνυμία «GREEN2SUSTAIN».

Όπως τονίζεται από τον ίδιο, «η επιβολή εισιτηρίου θα είναι καταστρεπτική για την οικονομία της Αλοννήσου όπου η μόνη πηγή επιβίωσης είναι ο τουρισμός, ενώ οι ιδιοκτήτες ιστιοπλοϊκών και όχι µόνο σκαφών έχουν αποκλειστεί από έναν χώρο φυσικής, πολιτισμικής και ιστορικής σημασίας, όπως είναι το Θαλάσσιο Πάρκο.
Και συνεχίζει: Είναι ηθικά «νόμιμο» τη στιγμή που η Πολιτεία δεν έχει προσφέρει ούτε ένα «κόκκο άμμου» σ’ αυτό το θαύμα της Φύσης και του Πολιτισμού να ζητάτε εισιτήριο εις βάρος των τοπικών κοινωνιών των τριών νησιών και των επισκεπτών τους για να «βολέψετε» ιδιωτικές εταιρείες», καταλήγει.

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το