Μνήμες από το παρελθόν ξύπνησε το εικαστικό δρώμενο “Κίτρινη Αποθήκη ελευθερώνοντας τη μνήμη” που πραγματοποιήθηκε σήμερα το βράδυ στην Κίτρινη Αποθήκη, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως χώρος εγκλεισμού, βασανισμού και εκτέλεσης, τόσο από τους Γερμανούς κατακτητές, όσο και από τους ντόπιους, δωσίλογους συνεργάτες τους.
Πλήθος κόσμου μετέβη σήμερα, στις 8 το βράδυ, στη συμβολή των οδών Ανθ.Γαζή και Βασσάνη όπου φωτίστηκε ο τοίχος της Κίτρινης Αποθήκης και ανάμεσα από τα παράθυρα “ξεπρόβαλαν” μέσω προτζέκτορα, οι φωτογραφίες νέων. Μαθητές βρίσκονταν στον δρόμο και συμμετείχαν στο δρώμενο. Από τα ηχεία ακούγονταν οι μαρτυρίες συγγενών αυτών που βασανίστηκαν στην Αποθήκη. “Με μετέφεραν στην Κίτρινη Αποθήκη και μετά από τρεις μέρες με άφησαν ελεύθερη…”, “Άκουσα έναν πυροβολισμό. Γύρισα και είδα τον ανιψιό μου κάτω…” , “Και ήρθε εκεί πέρα η μούμια που δεν ήξερε κανέναν από εμάς…”. Στη συνέχεια τα πρόσωπα των παιδιών εξαφανίστηκαν και όταν εμφανίστηκαν πάλι, είχαν φιμωμένα τα στόματά τους με κόκκινη ταινία. Το δρώμενο ολοκληρώθηκε όταν οι εικονιζόμενοι νέοι έβγαλαν την ταινία από τα στόματά τους και ένας μαθητής έγραψε με σπρέι στον τοίχο “Για τη ζωή και την ελευθερία- Είμαστε αθώοι”.
Στο δρώμενο συμμετείχαν 16 μαθητές και νέοι, ενώ τα 4 παιδιά ήταν από τη θεατρική ομάδα της Ένωσης Γονέων.
Η εικαστικός Μαρία Ανδρομάχη Χατζηνικολάου δήλωσε χαρακτηριστικά: “Είναι μία δράση δημόσιας ιστορίας. Αφορά τη μνήμη και την ιστορία της πόλης και είναι σημαντικό που έγινε στον δρόμο. Ενεργοποιείται η κοινότητα, η γειτονιά και μεταλαμπαδεύεται η μνήμη και στην επόμενη γενιά.
Η κ.Αγγελική Νικολάου, αρχαιονόμος στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, φιλόλογος και θεατρολόγος επιμελήθηκε τα κείμενα της εικαστικής δράσης . “Συγκεντρώσαμε αρχειακό υλικό κυρίως από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και αξιοποιήθηκε με εικαστικό και καλλιτεχνικό τρόπο. Πρόκειται για αποσπάσματα από μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν βιώσει τη φρίκη της Κίτρινης Αποθήκης και άλλων τόπων εγκλεισμού στον Βόλο την περίοδο της κατοχής”. Η ίδια πρόσθεσε πως είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη από την προσέλευση του κόσμου στα Γ.Α.Κ. Μαγνησίας καθώς η επισκεψιμότητα διπλασιάστηκε συγκριτικά με πέρυσι ενώ από τη Δευτέρα ξεκινούν τα εκπαιδευτικά προγράμματα.
Η ιστορικός της τέχνης Μάγδα Κουμπαρέλου ανέλαβε το θεωρητικό σκέλος του δρώμενου γράφοντας ένα κείμενο που υποστήριζε την εικαστική δράση.” Είναι συνέργεια και η συνεργασία- η διεπιστημονικότητα- τεσσάρων ανθρώπων με τέσσερις διαφορετικές ειδικότητες που ήθελαν να κάνουν κάτι στην πόλη μας σχετιζόμενο με τη μνήμη. Η μνήμη είναι σαν δοχείο, το ανοίγεις και διαχέεται σε αυτούς που θυμούνται και πονάνε αλλά και στα παιδιά που θα την περάσουν στην επόμενη γενιά γιατί δεν πρέπει να χαθεί”.
Στην εικαστική δράση συμμετείχε και ο συνθέτης Κωστής Δρυγιανάκης.
