Ένα εγκαταλειμμένο οινοποιείο στην περιοχή του Παλαιού Λιμεναρχείου εδώ κι ενάμιση χρόνο μεταμορφώθηκε σε πεδίο χρωματοσφαίρισης. Οι φίλοι του paintball, όπως είναι γνωστότερο το άθλημα στα αγγλικά, από τον Σεπτέμβριο του 2014 δίνουν ραντεβού στο «Racoon City», σε ένα παιχνίδι που η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Ο Δημήτρης Ζαχαρής ασχολείται με το paintball από το 2011 και μίλησε για τις εμπειρίες που αποκόμισε την τελευταία 5ετία.
Ο χώρος, όπου σήμερα φιλοξενεί τις εγκαταστάσεις και είναι μοναδικός εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος του Βόλου, πριν από πολλές δεκαετίες φιλοξενούσε ένα εργοστάσιο εμφιάλωσης ποτών. Ωστόσο, κάποια στιγμή έπαψε να λειτουργεί, αλλά εδώ και ενάμιση χρόνο άλλαξε μορφή και πλέον το «Racoon City» αποτελεί σημείο συνάντησης για όσους αγαπούν το άθλημα της χρωματοσφαίρισης.
«Το μέρος άλλαξε μορφή με πολλή προσωπική εργασία. Ξεκινώντας τη διαμόρφωση του παλιού οινοποιείου, πετάξαμε άπειρες γυάλινες φιάλες στην ανακύκλωση, ακόμη και με την ετικέτα του Καζαντζίδη, αφού παλιότερα κυκλοφορούσε ποτό που τον απεικόνιζε», είπε ο Δημήτρης Ζαχαρής, καθώς θυμήθηκε τα πρώτα βήματα για την λειτουργία του πεδίου, καταλήγοντας: «Τώρα είναι μία πίστα δάσους συνολικής έκτασης τριών στρεμμάτων με φυσικά και τεχνητά εμπόδια. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν για παράδειγμα κτίσματα του εργοστασίου, ενώ στη δεύτερη συμπεριλαμβάνονται βαρέλια, ελαστικά, μια δεξαμενή, παλέτες, μέχρι και οχήματα υπάρχουν. Όσον αφορά στο όνομα που επιλέχθηκε, η ιστορία έχει ως εξής: Στη Στυλίδα υπάρχει μία πίστα που λέγεται Racoon Village, στην οποία πηγαίναμε συχνά για να παίξουμε εκεί. Όταν δημιουργήθηκε το πεδίο στα Παλαιά, εμπνευστήκαμε από εκεί και δόθηκε η ονομασία Racoon City».
Ο Βολιώτης αθλητής αναφερόμενος στην ενασχόλησή του με το paintball, επισήμανε: «Όλη η φιλοσοφία μας ξεκίνησε από το γεγονός ότι ενώ παίζαμε και εξελισσόμασταν ως παίκτες, προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι που να ικανοποιεί τις δικές μας ανάγκες που είχαν αυξηθεί. Έτσι δημιουργήθηκε αυτός ο χώρος για να παίζουμε και να διασκεδάζουμε. Από εκεί και πέρα, αποφασίσαμε να το προωθήσουμε στον κόσμο, ώστε να προσελκύσουμε κι άλλους ανθρώπους στο άθλημα, προκειμένου να γίνει ευρύτερα γνωστό στην πόλη. Το πιο σημαντικό είναι να φέρουμε τους Βολιώτες σε επαφή με το άθλημα».
Ο Δημήτρης Ζαχαρής έπειτα ανέλυσε τον σκοπό του paintball, ενώ μίλησε και για τους κανόνες ασφαλείας που τηρούνται για την προστασία των παικτών: «Σε γενικές γραμμές είναι ένα άθλημα που απαιτεί φυσική κατάσταση. Η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο, ενώ παίζει ρόλο και η στρατηγική που ακολουθεί κάθε παίκτης. Αν και είναι ατομικό άθλημα, διδάσκεσαι το νόημα της ομαδικής δουλειάς για να πετύχεις τους σκοπούς του παιχνιδιού. Όσον αφορά το θέμα της προστασίας, υπάρχει ο κατάλληλος εξοπλισμός. Όποιος μπαίνει στην πίστα φοράει προστατευτικά θώρακα και λαιμού και μάσκα για το πρόσωπο, ενώ χρησιμοποιεί τον «μαρκαδόρο», όπως λέγεται το όπλο με τις χρωμόσφαιρες.
Στη χρωματοσφαίριση πάρχουν πολλά modes, που έχουν διαφορετικούς αντικειμενικούς σκοπούς. Η κλασικότερη εκδοχή του paintball είναι το death-match, στο οποίο προσπαθούμε να μαρκάρουμε τους αντιπάλους. Εξίσου διαδεδομένο είναι και το death-match με respond, στο οποίο οι παίκτες έχουν και μία έξτρα ζωή. Επίσης υπάρχει η κεντρική σημαία, που μπαίνει στο κέντρο της πίστας, το hostage rescue, δηλαδή η διάσωση ομήρου και άλλα πολλά, που απαιτούν μεγαλύτερη έκταση πεδίου και λέγονται «μεγάλα σενάρια». Το πιο κλασικό big game στην Ελλάδα ονομάζεται D-Day και είναι προσομοίωση της απόβασης στη Νορμανδία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γίνεται στα μεταλλεία στην Ελευσίνα και παίρνουν μέρος γύρω στα 150 άτομα απ’ όλη την Ελλάδα. Οι μισοί υποδύονται τους Γερμανούς και οι υπόλοιποι παίζουν το ρόλο των Συμμάχων. Εδώ και τρία χρόνια κατεβαίνω ανελλιπώς και πρόκειται για μία ξεχωριστή εμπειρία».