‘Εχασε γιο και νύφη σε τροχαίο, μεγάλωσε ως μάνα τα τρία ορφανά εγγόνια της και ευτύχησε να δει δισέγγονο

Είναι μία σπουδαία γυναίκα, η οποία τον Αύγουστο του 2007 κλήθηκε να αναλάβει τον ρόλο της μάνας για τα τρία παιδιά του γιου και της νύφης της που ορφάνεψαν. Συνεχίζει να παλεύει για τα εγγόνια της, έπειτα από το φοβερό τροχαίο που ξεκλήρισε την οικογένειά της. Στα 82 χρόνια της πια, η κ. Δήμητρα Καλμαντή δίνει ένα μάθημα ελπίδας, αφού δεν «λύγισε» από τον Γολγοθά που ανεβαίνει έκτοτε καθημερινά. Το δισέγγονο που ευτύχησε να δει πριν από λίγους μήνες, την όπλισε με περίσσιο θάρρος για το μέλλον.

Η αξιέπαινη Βολιώτισσα πήρε τη ζωή στα χεριά της δίχως να φοβηθεί. Μπορεί ο πόνος για την απώλεια των παιδιών της να παραμένει αβάσταχτος, αλλά βρήκε το σθένος και στάθηκε «όρθια» στα πόδια της. Ετούτη η ηρωίδα της διπλανής πόρτας, η οποία έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων για τον συγκινητικό αγώνα της, άνοιξε την καρδιά της με αφορμή τον εορτασμό της σημερινής ημέρας που είναι αφιερωμένη στις γυναίκες όλου του κόσμου.
Η κ. Δήμητρα Καλμαντή μπορεί να είναι μία χιλιοβασανισμένη γυναίκα, αλλά εμπνέει μικρούς και μεγάλους. «Είμαι μάνα, γιαγιά, τα πάντα. Απ’ όπου και να με πιάσεις, είμαι μέσα», απάντησε με ένα πικρό χαμόγελο, όταν ρωτήθηκε σχετικά, ξέροντας πως αποτελεί πρότυπο ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας για όλες τις γυναίκες του κόσμου.
Για την 82χρονη Βολιώτισσα, η ημέρα που ο γιος της Γιάννης και η σύζυγός του, Δήμητρα σκοτώθηκαν σε φοβερό τροχαίο δυστύχημα, παραμένει μία «ανοικτή» πληγή στα σωθικά της, αν και την ίδια στιγμή τα τρία εγγόνια της ανασύρθηκαν ζωντανά μέσα από τα συντρίμμια του αυτοκινήτου που έκοψε το νήμα της ζωής των γονιών τους. «Η Νικολέτα, που είναι και η πιο μεγάλη έφτασε 21 ετών. Η Μαρία είναι 20 χρόνων, ενώ ο Δημήτρης είναι 15 ετών και φέτος πηγαίνει στην τρίτη τάξη του γυμνασίου. Η μεσαία εγγονή μου παντρεύτηκε κι έχει φτιάξει δική της οικογένεια. Έχω και δισέγγονο. Ένα κοριτσάκι 16 μηνών. Και το δεύτερο παιδί που περιμένει, είναι κορίτσι. Γερά να είναι και να τα καμαρώσουν, γιατί οι γονείς τους εκείνα δεν πρόλαβαν να τα δουν να μεγαλώνουν», εξομολογήθηκε σαφώς συγκινημένη.

Ο ερχομός της δισέγγονής της, χάρισε ανείπωτη χαρά στην ηρωίδα γιαγιά, η οποία μίλησε για το θαύμα της ζωής: «Όταν έπιασα μου για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου αυτό το πλασματάκι, εκεί ήταν σαν να μου χάρισαν δεύτερη ζωή. Τώρα που έρχεται στο σπίτι και τη βλέπω να περπατάει και να κουβεντιάζουμε, νιώθω ευλογημένη. Από αυτό το κορίτσι, αντλώ απίστευτη δύναμη. Όπως με κρατάνε επίσης τα χαμόγελα των εγγονιών μου, για τα οποία έχω δώσει την ψυχή και τη ζωή μου ολόκληρη».
Κάπως έτσι ξεχνά και λίγο τα προβλήματά της και παίρνει κουράγιο να παλέψει για τα εγγόνια της κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες: «Προσπαθώ όσο μπορώ. Έχω και προβλήματα υγείας αλλά το παλεύω. Το σπίτι που μας δόθηκε κάποτε από τον ΟΕΚ, υποτίθεται με δωρεά, είναι ακόμη στον «αέρα». Δεν υπάρχει καμία ανταπόκριση από το κράτος. Μόνο υποσχέσεις και τίποτα άλλο. Δράμα η υπόθεση. Έτσι και κλείσω τα μάτια, τα παιδιά θα βρεθούν στον δρόμο. Πώς θα τα βγάλω πέρα; Μια σύνταξη παίρνω κι αυτή κουτσουρεμένη. Μετά τις μειώσεις, εισπράττω 530 ευρώ τον μήνα. Όμως, όπως ο κόσμος όλος, έτσι κι εγώ. Το χρέος στη ΔΕΗ έχει φτάσει 2.400 ευρώ. Πάω στο μηχάνημα και δίνω από 100 ευρώ, όποτε μου περισσεύουν. Δεν τα βγάζω πέρα, είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Τα φάρμακα στον γιατρό να πληρώσω ή τις επισκέψεις για τους γιατρούς; Ο Θεός μου δίνει δύναμη όλα αυτά τα χρόνια. Δεν περνά ημέρα που να μην κάνω τον σταυρό μου».