Δύο εξαιρετικές ταινίες: «Με δεμένα μάτια» και «Φτηνά τσιγάρα»

Της Μαρίας Αλμπανίδου,
νομικού MSc Ποινικού και Εγκληματολογικού Δικαίου, αρθρογράφου, ποιήτριας

Καλημέρα, καλημέρα αγαπημένες και αγαπημένοι και μια όμορφη Κυριακή σας εύχομαι από καρδιάς! Την Παρασκευή 15/9 επισκέφθηκα το υπέροχο θερινό σινεμά της πόλης μας, την «Εξωραϊστική», και παρακολούθησα δύο εξαιρετικές ταινίες, τη μικρού μήκους «Με δεμένα μάτια» του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Βασίλη Μωυσίδη με πρωταγωνιστή τον Ρένο Χαραλαμπίδη και τα «Φτηνά τσιγάρα», τη θρυλική πλέον ταινία που σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί ο Ρένος Χαραλαμπίδης. Στην προβολή των ταινιών παρευρισκόταν κι ο ίδιος ο Ρένος, ο οποίος μας μίλησε για τις ταινίες του.
Ήταν μια ξεχωριστή, ιδιαίτερη και πολύ συγκινητική βραδιά. Σε μια κατάμεστη «Εξωραϊστική», όπου τα εισιτήρια ήταν sold out και ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 25 χρόνια, ο Ρένος μάς μίλησε για το πώς γυρίστηκαν οι ταινίες, για τις συνθήκες της εποχής και γιατί κάποιος που σήμερα είναι 20 χρόνων να θέλει να δει μια ταινία που γυρίστηκε το 1999. Και φυσικά αναφερόταν στα «Φτηνά τσιγάρα», καθώς είναι μια ταινία που πρωτοεμφανίστηκε στις αίθουσες το 2000. Είπε συγκεκριμένα: «Τι είναι αυτό το αινιγματικό που κάνει κάποιους που είναι 20 χρόνων σήμερα να θέλουν να δουν την ταινία; Η μεγάλη διαφορά από τα nineties, τον τελευταίο Αύγουστο του 20ού αιώνα, είναι ότι όταν δύο άνθρωποι γνωρίζονταν ο ένας ήταν άγνωστος για τον άλλο. Σήμερα ο ένας ζει τον άλλο μέσα από τα social media και ξέρει τα πάντα γι’ αυτόν».
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Η ταινία «Με δεμένα μάτια», 35mm, έγχρωμο, 1997, ήταν η πρώτη μικρού μήκους ταινία για τον Βασίλη Μωυσίδη και από τις πρώτες κινηματογραφικές εμφανίσεις του Ρένου Χαραλαμπίδη. Όπως χαρακτηριστικά ανάφερε ο σκηνοθέτης: «Ο Ρένος είχε πάντα έναν γενναιόδωρο τρόπο που μου εκδήλωνε την αγάπη του γι’ αυτή τη δουλειά μας και τώρα μου κάνει την τιμή να την προβάλει μαζί με τα δικά του θρυλικά πλέον «Φτηνά τσιγάρα»».
Ένα νεαρό ζευγάρι (Ρένος Χαραλαμπίδης, Ίρις Χαντζηαντωνίου) ταξιδεύει με το τρένο, όπου συναντά απροσδόκητα ένα πρόσωπο από το παρελθόν του άντρα. Όταν το τρένο σταματήσει ξαφνικά, ο άντρας κατεβαίνει και η κοπέλα τον αναζητά. Με φόντο το εκπληκτικό τοπίο που διασχίζει ο σιδηρόδρομος στην Πελοπόννησο, μέσα σε γραφικούς σταθμούς και αμαξοστοιχίες, ο Βασίλης Μωυσίδης καταφέρνει να μας δώσει μια έντονη, γεμάτη συναισθήματα και εικόνες, ταξιδιάρικη, μικρού μήκους ταινία.
Στην ταινία αυτή ο Ρένος Χαραλαμπίδης είναι πρωτάρης, μαγκωμένος, παθιασμένος, όπως λέει και ο ίδιος. Τα κάνει όλα. Πηδάει από τρένα, τρέχει μέσα στη βροχή, ανεβαίνει σε καρότσες αυτοκινήτων. Η ταινία είναι πολύ γλυκιά, απρόσμενη, ανατρεπτική, ευαίσθητη, αγαπησιάρικη, με έναν Ρένο να κάνει τα πάντα προκειμένου να συναντήσει την αγαπημένη του. Δεν τον πτοεί πραγματικά τίποτε. Το πόσο πάθος έχει φαίνεται σε όλο του το σώμα, στις κινήσεις του, όπως επίσης και στις εκφράσεις του προσώπου του. Είναι φυσικά όλο το αποτέλεσμα και κατόπιν υπόδειξης του σκηνοθέτη, αλλά αν ο ηθοποιός δεν το ’χει μέσα του όσο καλός κι αν είναι ο σκηνοθέτης τίποτε δεν μπορεί να συμβεί. Κι ο Ρένος όσο πρωτάρης κι αν ήταν, ήδη το είχε. Το τέλος είναι εξίσου απρόσμενο και ανατρεπτικό, αλλά μέσα στη γλύκα και στην τρυφερότητα και τόσο μα τόσο γεμάτο συγκίνηση. Μια πραγματικά όμορφη δουλειά όπου όλοι οι συντελεστές δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Πολλά συγχαρητήρια!

Και πάμε τώρα στα απίθανα «Φτηνά τσιγάρα» του. Τι να πούμε για αυτή την τόσο όμορφη ταινία; Εμένα μου θύμισε στο σημείο που βρίσκονται στο καφέ και συζητάνε τα δικά τους ο καθένας από τα πρόσωπα της ταινίας, την αγαπημένη κι εξαιρετική ταινία του λατρεμένου μου Τζιμ Τζάρμους, «Καφές και τσιγάρα» (Coffee and cigarettes) όπου πρωταγωνιστούν ο Ρομπέρτο Μπενίνι, ο Ίγκι Ποπ, ο Τομ Γουέιτς, ο Μπιλ Μάρεϊ, η Κέιτ Μπλάνσετ και άλλοι και όλοι γύρω από ένα τραπέζι πίνουν καφέ και καπνίζουν φανερώνοντας τις νευρώσεις τους, μιλώντας για τα καλά και τα κακά της διασημότητας, τις εξαρτήσεις τους, τις θεωρίες συνωμοσίας για τον Έλβις και πολλά πολλά άλλα όπως ακριβώς κάνουν στην ταινία του Ρένου οι πρωταγωνιστές της. Και είναι μια ταινία του 2003, οπότε ο Ρένος αποκλείεται να την είχε δει για να εμπνευστεί τις σκηνές στα «Φτηνά τσιγάρα». Φανταστείτε πόσο μπροστά ήταν για την εποχή του! Και όπως ακούγεται και στην ταινία του Ρένου: «Αγαπώ τα καφέ όπως άλλοι αγαπούν τα ταξίδια. Μια βαριά βιομηχανία χαμένου χρόνου, ένα απόλυτο μυστήριο: Η τέχνη του να επιτρέπεις στον καιρό να κυλάει και να μην αφήνει πάνω σου σημάδια. Μια ευγενική πράξη απέναντι στον εαυτό σου και γιατί όχι, απέναντι στην ανθρωπότητα».
Ποιο είναι όμως το story στα «Φτηνά τσιγάρα»;
Μια αυγουστιάτικη νύχτα στην Αθήνα, ένας σύγχρονος μποέμ (Ρένος Χαραλαμπίδης) φλερτάρει με μια πολύ όμορφη κοπέλα (Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους) που γνώρισε σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Παράλληλα βλέπουμε σκηνές από την καθημερινή του ζωή σ’ ένα καφέ όπου συχνάζει, όπως σας ανάφερα και πιο πάνω, στο διαμέρισμα του θεότρελου φίλου του που τον υποδύεται εξαιρετικά, εξαιρετικά ο Μιχάλης Ιατρόπουλος, ο οποίος πραγματικά δίνει ρεσιτάλ, ή σε μια υπόγεια διάβαση όπου δίνει ραντεβού με δύο μαφιόζους κατ’ εντολή του προαναφερόμενου φίλου του, οι οποίοι περισσότερο θυμίζουν φάρσα, παρά οτιδήποτε άλλο.
Η ταινία είναι μια τρυφερή, ποιητική ματιά πάνω σε όλα αυτά που αγαπάμε και είναι διαχρονικές αξίες, τις οποίες δεν μπορεί να γκρεμίσει όση τεχνολογία και social media κι αν βάλουμε στη ζωή μας: Το αθώο και άδολο φλερτ ανάμεσα σε δύο τελείως αγνώστους, τις αυγουστιάτικες νύχτες ειδικά στην άδεια Αθήνα, τους μποέμ τύπους που τόσο αγαπάμε, τα ξεχωριστά και ιδιαίτερα καφέ της πόλης, τον καφέ και τα τσιγάρα που λατρεύουμε, το χιούμορ και τη φάρσα και τον ξεχωριστό και μοναδικό Τάκη Σπυριδάκη που υπάρχει στις καρδιές όλων όσοι τον γνώρισαν από κοντά και τον αγάπησαν. Όλα αυτά, όσο κι αν «εξελισσόμαστε» τεχνολογικά, όσο κι αν «προχωράμε» ποτέ ποτέ δεν θα φύγουν από τις καρδιές μας. Θα μείνουν εκεί σαν τατουάζ πάνω στο κορμί μας και την ψυχή μας.

Όπου κι αν βρείτε τις δύο ταινίες μην τις χάσετε. Κι αν βρείτε και τον Ρένο ακόμη καλύτερα, γιατί έχει πολλά όμορφα να σας πει.
Εγώ θα σας αφήσω με μια πολύ τρυφερή ατάκα που ακούστηκε στην ταινία:
«Θα ’θελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη σαν μια μπόρα, ούτε που πρόλαβα να αρχίσω. Ούτε που πρόλαβα να σου πω τη μοναδική μου ιδιότητα. Είμαι συλλέκτης, μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου: Στιγμές».
Ώς την επόμενη φορά, έχετε την αγάπη μου και καλή σας θέαση!