του Γιώργου Καλτσογιάννη*
Οι αριθμοί ευημερούν, αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν. Αυτό που παλιότερα στηλίτευε, πλέον το έχει υιοθετήσει με απόλυτη εφαρμογή η κατά τα άλλα σημερινή αριστερή κυβέρνηση που ανακοίνωσε υπερπλεονάσματα για την τελευταία διετία θέλοντας να δείξει στους δανειστές ότι είναι ο καλύτερος μαθητής τους.
Μέσα σε δύο χρόνια η κυβέρνηση τράβηξε από τι τσέπες των πολιτών και την αγορά επιπλέον 10 δισεκατομμύρια ευρώ που δεν τα ζητούσαν οι δανειστές.
Έτσι στράγγιξε τις αντοχές των Ελλήνων φτωχοποιώντας όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα.
Για το 2016 το μνημόνιο απαιτούσε πλεόνασμα 870 εκατομμύρια ευρώ και η κυβέρνηση πέτυχε πλεόνασμα 7,3 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή διαφορά 6,4 δισεκατομμύρια ευρώ.
Για το 2017 το μνημόνιο απαιτούσε πλεόνασμα 3,1 δισεκατομμύρια ευρώ και η κυβέρνηση είχε πλεόνασμα 7,4 δισεκατομμύρια ευρώ, επομένως διαφορά 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ.
Άρα είχαμε επιπλέον 10,7 δισεκατομμύρια ευρώ, αχρείαστα, αφού δεν τα απαιτούσαν οι δανειστές, που αντλήθηκαν με απανωτά μέτρα υπερφορολόγησης, με την καθυστέρηση αποπληρωμής οφειλών του Δημοσίου προς ιδιώτες, με τα τσεκουρεμένα Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων.
Χρήματα που θα έπρεπε να επιστραφούν στην πραγματική οικονομία και να αναπτυχθούν κοινωνικές πολιτικές, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, χάθηκαν στον Καιάδα του μνημονίου που φαρδιά πλατιά υπέγραψε δύο φορές η σημερινή κυβέρνηση, καθώς το τέταρτο μνημόνιο, και χωρίς λεφτά μάλιστα, είναι η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου.
Το ότι ακόμη και κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται την αχρείαστη λιτότητα των τελευταίων δύο χρόνων δεν έχει καμία σημασία για τον απλό πολίτη που περνά τα πάνδεινα για να επιβιώσει.
Μόλις πριν λίγες ημέρες η Eurostat ανακοίνωσε πως η Ελλάδα κατέχει την δεύτερη θέση πανευρωπαϊκά με το υψηλότερο επίπεδο φτώχειας, όπου δύο στους δέκα κατοίκους δεν έχουν τα απαραίτητα υλικά αγαθά για μια αξιοπρεπή διαβίωση στο σπίτι. Γίναμε φτωχότεροι ακόμη και από την Ρουμανία και άλλες χώρες που μέχρι πριν μερικές δεκαετίες βρίσκονταν στο σοβιετικό καθεστώς.
Η οικονομία έχει καθηλωθεί στην στασιμότητα με πενιχρούς ρυθμούς ανάπτυξης, κοντά στο 1%, που νέκρωσε την αγορά και έχει κάνει τους μισθούς των 300 ευρώ μόνιμη κατάσταση.
Οι πολίτες, οι μισθωτοί, οι επαγγελματίες ζητούν ένα άλλο μίγμα πολιτικής.
Για να ανασάνει η κοινωνία, να αποκτήσουν προοπτική οι κόποι ενός ολόκληρου λαού, να δοθεί ένα όραμα για το έθνος μας.
*θεματικός αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας