Tου
Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας –
εκπαιδευτή οδηγών
…αν δεν μπορείς. Κλασική απαξιωτική φράση Έλληνα για ο,τιδήποτε. Διαχρονική εργαλειοποίηση απόδειξης και επίδειξης ικανοτήτων με φουλ εγωκεντρικότητα για καύσιμη ύλη. Σε ένα τέτοιο αγενές περιβάλλον, απλούστερες τεχνολογίες χειρισμού αυτοκινήτων με αυτόματα και ημιαυτόματα κιβώτια ταχυτήτων, ήταν και μάλλον συνεχίζουν να είναι ταμπού για την ελληνική πραγματικότητα. Όλοι έχουμε ακούσει φράσεις όπως «δεν μπόρεσε και πήρε αυτόματο», «τι να κάνω… δεν μπορώ, θέλω αυτόματο», «μια χαρά είμαι στην υγεία μου, γιατί αυτόματο;». Πώς έγινε και ξέφυγε από αυτό το κατεστημένο το δίκυκλο, είναι απορίας άξιο. Οι ελληνικοί δρόμοι έχουν κατακλυστεί από αυτόματα δίκυκλα (scooters και megascooters). Πριν χρόνια θα μου ήταν αδιανόητο να έχω αυτόματο δίκυκλο. Και να μου το χάριζαν δεν θα το έπαιρνα ή θα έψαχνα ευκαιρία να το ξεφορτωθώ. Πιστεύω, ένας λόγος που υπήρχε «ρατσισμός» μεταξύ δικυκλιστών και των… «άλλων» (παπόβιων), ήταν το γεγονός ότι οι δεύτεροι είχαν «εργαλείο» χωρίς συμπλέκτη. Μη βιαστούν οι παλιοί και πουν λόγω μικρού κυβισμού. Sachs και Puch 50cc με συμπλέκτη, έχαιραν άκρας εκτίμησης. Είχαμε, όμως, να λύσουμε και άλλα θέματα τότε. Περιστασιακή μόδα ήταν το «μηχανή κάτω από 1000cc δεν είναι μηχανή». Ήρθε, όμως, η οικονομική κρίση και συνήλθαμε. Εκεί άνθισε η αγορά των scooters, καθώς πολλοί οδηγοί αυτοκινήτου μεταπήδησαν σε αυτά, καβάλησαν κάτι που θύμιζε αυτοκίνητο σε άνεση, όγκο, αίσθηση ασφάλειας, ευκολίας, λόγω αυτόματης μετάδοσης. Έτσι λοιπόν, πουλήσαμε το δεύτερο αυτοκίνητο σε αυτόν που μας είπε εμπορικά πλέον «άστο σε μένα αν δεν μπορείς» και… κοίτα να δεις που… για πρώτη φορά δύο ρόδες! Αντιθέτως, ο Έλληνας στην οικονομική κρίση άλλαξε γνώμη και αγάπησε το παλιάς τεχνολογίας αυτοκίνητο της οικογένειας και το σαράβαλο του συγχωρεμένου παππού, αφού ήταν γοητευτικό το ο,τιδήποτε ανακαλύπταμε για «να τη βγάλουμε και σήμερα». Έτσι, συνεχίστηκε προερχόμενη από βιώματα με αυτόματα αυτοκίνητα παλαιότερης τεχνολογίας, η επιχειρηματολογία, όπως: Τα αυτόματα έχουν μειωμένες επιδόσεις και υψηλή κατανάλωση, παθαίνουν συχνά βλάβες, έχουν χαμηλή μεταπωλητική αξία. Ειδικότερα τα αυτόματα κιβώτια διπλού συμπλέκτη και συνεχούς μεταβαλλόμενης μετάδοσης (CVT), δεν έχουν καμία σχέση με τα κλασικά αυτόματα, καθώς έχουν σχεδόν εξαφανίσει τα παραπάνω επιχειρήματα. Το πιο σημαντικό πλεονέκτημα είναι ότι ο οδηγός τους μένει απερίσπαστος στις συνθήκες οδήγησης, καθώς δεν τον απασχολεί η αλλαγή ταχύτητας, το πιθανό σβήσιμο στη λανθασμένη επιλογή σχέσης, το ξεκίνημα στον ανήφορο κ.ά. Χαρά θεού για τον νέο οδηγό ή για εκείνον που πιστεύει ότι «δεν το έχει» στο να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Από την άλλη, υπάρχει μια μεγάλη μερίδα οδηγών που φανατικά επιλέγει αυτοκίνητα με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων αντί για αυτόματο, γιατί όπως υποστηρίζει, θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο. Αυτός είναι μάλιστα και ο λόγος για τον οποίο οι λάτρεις της οδήγησης τα αναζητούν απεγνωσμένα. Η διάδραση με το όχημα και ο έλεγχος της ροπής, τους δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται όλο το φάσμα των στροφών του κινητήρα, αποσκοπώντας φυσικά στη μέγιστη απόδοσή του. Ανήκω και εγώ στην τελευταία κατηγορία οδηγών. Ποτέ, όμως, δεν το υποστήριξα φανατικά, αντιθέτως παροτρύνω όσους έχουν ενδοιασμούς να προχωρήσουν στην αγορά ενός αυτόματου εφόσον το επιθυμούν και να μη δίνουν σημασία στα απαράδεκτα σχόλια περί ανικανότητας και αδεξιότητας. Έτσι λοιπόν «καλλιτέχνη μου», καλύτερε των καλύτερων οδηγέ, άστο σε μένα αν… ντρέπεσαι και δεν μπορείς.