Toυ
Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας
– εκπαιδευτή οδηγών
Δρομολεγώντας στο απ’ έξω μας ή στο από μέσα μας, φωνάζοντας, βρίζοντας και σπάνιες φορές αναλογιζόμενοι για τις πιθανές συνέπειες, για το καλύτερο, το διαφορετικό. Σε ένα περιβάλλον που παράνομες συμπεριφορές διευρύνονται, γίνονται ανεκτές και στη συνέχεια «νομιμοποιούνται». Μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για προπτυχιακές και μεταπτυχιακές εργασίες, πολιτικές υποσχέσεις και ειδήσεις λίγων δευτερολέπτων χωρίς παραγωγικό προβληματισμό και πιθανές λύσεις, που καταλήγουν σε ανακούφιση του τύπου «ευτυχώς όχι σε μας».
Ε, αυτό το περιβάλλον δεν το δεχόμαστε, απλά το ανεχόμαστε. Τροφή για αυτή την ανοχή είναι οι δικές μας μικρές ή μεγάλες ενοχές. Μάνα αυτών των ενοχών είναι η καθημερινότητα του οδηγού κάθε οχήματος, του ποδηλάτη και φυσικά του πεζού. Οι οδηγοί, κυρίως με τη δυνατότητα που τους παρέχει το όχημα να κινούνται γρηγορότερα, οι πεζοί και ποδηλάτες, συνήθως με την ικανότητα επιλογής ενός πιο «ευέλικτου» δρομολογίου χωρίς τήρηση κανόνων. Αποτέλεσμα… πιο γρήγορα (ίσως) στον προορισμό μας, τουλάχιστον για σήμερα… αλλά εκνευρισμένοι και εξαντλημένοι και το μόνο που μας ενώνει όλους μας είναι η συνενοχή. Είμαστε με λίγα λόγια «η χαρά» κάθε αρμόδιου και κάθε τοπικής αρχής. Χωρίς συλλογικό πνεύμα στην απαίτηση για ασφαλέστερο και ποιοτικότερο δίκτυο δρόμων. Όμως, η πόλη είναι συνώνυμη με την έννοια της συνύπαρξης. Μια έννοια που για πολλούς ακούγεται ουτοπική, λαμβάνοντας υπόψη την καθημερινότητά τους.
Θεώρησα υποχρέωσή μου να ρίξω έναν σπόρο προβληματισμού στην πρώτη μου φιλοξενία στη στήλη αυτή. Με αισιοδοξία θα πορευτούμε μαζί προβάλλοντας θέματα που αφορούν την κυκλοφορία στην πόλη μας και την ευρύτερη περιοχή. Στόχος μας είναι να εμπνευστούμε από έργα και υποδομές άλλων πόλεων. Να προτείνουμε και να επιδιώξουμε αλλαγές. Να σχολιάσουμε προσπάθειες και έργα.
Για όποιον αγαπά πραγματικά αυτή την πόλη και δεν την χρησιμοποιεί απλά, για εκείνον που θέλει από κάπου να εμπνευστεί και να κάνει μια αρχή, έχω να του πω το εξής: Υπάρχουν δύο κατηγορίες οδηγών. Αυτοί που τηρούν τους κανόνες λόγω παιδείας και αυτοί που τους τηρούν αποκλειστικά λόγω πειθαρχίας με τον φόβο της τιμωρίας.
Παρατηρήστε τους τουρίστες που κάνουν πολυήμερες διακοπές στην περιοχή μας με τα οχήματά τους. Ο ένεκα πειθαρχίας σωστός οδηγός στην αρχή θα ξαφνιαστεί, στη συνέχεια θα εκνευριστεί, αλλά στο τέλος θα προσαρμοστεί με την ελληνική πραγματικότητα. Από την άλλη ο ένεκα παιδείας συνειδητοποιημένος οδηγός από την αρχή θα προβληματιστεί, αλλά στη συνέχεια θα βρει τρόπο να συνυπάρξει ακολουθώντας τους κανόνες της σωστής οδικής συμπεριφοράς.
Ένα και μοναδικό όπλο χρειάζεται η φαρέτρα μας: την κυκλοφοριακή παιδεία. Πάντα επίκαιρη, σταθερή στους στόχους της και αναγκαία, όσο ποτέ, σήμερα. Καλό δρόμο…