«Δίψα» για μάθηση σπουδαστών που εργάζονται στον Βόλο – Στον αγώνα νέοι και μητέρες – Φοιτητές από Λάρισα αυθημερόν

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
ΑΡΤΕΜΗΣ ΧΑΛΑΤΣΗΣ
ΘΩΜΑΣ ΠΑΠΑΘΩΜΑΣ
ΝΙΚΟΣ ΖΕΥΓΟΛΑΤΗΣ
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΤΖΕΛΑ

Ο Αλέξης Καραβαριώτης είναι δευτεροετής φοιτητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με καταγωγή από τη Λάρισα. Η συγκεκριμένη σχολή στον Βόλο ήταν η πρώτη του επιλογή. Παρακολουθεί ανελλιπώς όλα τα μαθήματα καθημερινά από νωρίς το πρωί έως αργά το απόγευμα. Είναι ένας από τους φοιτητές με καταγωγή από την Λάρισα που πηγαινοέρχονται καθημερινά πέντε φορές την εβδομάδα στην διαδρομή Λάρισα – Βόλος κι αντίστροφα.
Ο Αλέξης μας μίλησε γι’ αυτήν την καθημερινότητα που, εκτός από τις σπουδές, περιλαμβάνει και το καθημερινό ταξίδι. Ο ίδιος παίρνει το λεωφορείο του ΚΤΕΛ από Λάρισα είτε στις 06:45 ή 08:00 ανάλογα με το πότε ξεκινούν τα πρωινά μαθήματα. Τα απογεύματα συνήθως αναχωρεί από Βόλο στις 18:30 ενώ το τελευταίο δρομολόγιο είναι στις 21:00. Καθημερινά υπάρχουν 16 δρομολόγια Λάρισα –Βόλος κι άλλα 16 επιστροφή.
Από την σχολή του πηγαινοέρχονται καθημερινά 4-5 άτομα κάνοντας το ίδιο δρομολόγιο μ’ εκείνον .
Όπως μας εξηγεί ο ίδιος: «Το κάνουν και παιδιά από άλλες σχολές. Γενικά όμως παίζει ρόλο η σχολή, το έτος, αν σκέφτεσαι να ξαναδώσεις, αν είσαι στο τελευταίο έτος σπουδών κλπ. Πριν το ατύχημα των Τεμπών υπήρχε και το τρένο αλλά μετά κινούνται όλοι με το λεωφορείο. Πρέπει να πούμε όμως ότι οι περισσότεροι φοιτητές πηγαινοέρχονται 3-4 ημέρες/εβδομάδα και όχι καθημερινά. Επίσης υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που εργάζονται στο Βόλο και πηγαινοέρχονται καθημερινά Λάρισα-Βόλο.
Ευτυχώς υπάρχουν αρκετά δρομολόγια ώστε να εξυπηρετούνται οι φοιτητές. Μάλιστα αν κάποια φορά γεμίσει το λεωφορείο, βάζουν και δεύτερο.

«Ποτέ δεν σταματάει η γνώση
όσο χρονών και να είσαι»

Η 47χρονη Άννα, εργαζόμενη και σπουδάστρια στο Δημόσιο ΙΕΚ Βόλου παραχώρησε την ακόλουθη συνέντευξη:
-Άννα βρισκόμαστε στο Δημόσιο ΙΕΚ όπου φέτος ξεκίνησες. Σε ποια ειδικότητα;
Γραμματέας ανώτερων και ανώτατων στελεχών. Βασικά είναι η δεύτερη ειδικότητα που παρακολουθώ. Η πρώτη ήταν “Πληροφοριών και επικοινωνίας στην τουριστική βιομηχανία” που την τελείωσα επιτυχώς το καλοκαίρι.
-Πώς πήρες την απόφαση να επιστρέψεις στα θρανία;
Την απόφαση την πήρα πριν από 2 χρόνια, διότι δούλευα από 18 χρονών μέχρι να έρθω εδώ ως ανειδίκευτη εργάτρια με πολύ χαμηλό μισθό. Και επειδή κουράστηκα και ψυχολογικά και σωματικά, όλα αυτά τα χρόνια, σκέφτηκα να σπουδάσω, να πάρω ένα χαρτί από μια ειδικότητα, να διεκδικήσω ένα καλύτερο μέλλον…
-Έκανες και πρακτική νομίζω…
Ναι, έκανα τρεις μήνες τώρα το καλοκαίρι, μένουν τρεις ακόμα…
-Ναι, αλλά γύρισες να συνεχίσεις σε δεύτερη ειδικότητα. Γιατί;
Γιατί ήταν κάτι το οποίο με ενδιέφερε, που απλά δεν υπήρχε την περίοδο της πρώτης εγγραφής μου στο ΙΕΚ και, επειδή την είδα φέτος, ήρθα κατευθείαν στην ειδικότητα που μου άρεσε.
-Σου ανοίγει περισσότερες πόρτες;
Ανοίγει περισσότερες πόρτες και μπορώ να το συνδυάσω με την άλλη ειδικότητα που σπούδασα, στον τομέα του τουρισμού.
-Είχες δυσκολίες, εμπόδια στο εγχείρημά σου;
Δουλεύω τα πρωινά και το μεσημέρι έρχομαι εδώ κατευθείαν, δηλαδή κυρίως η σωματική κούραση ήταν, ας πούμε, εμπόδιο. Δυσκολία ήταν και είναι βασικά ότι έχω να αντιμετωπίσω 18χρονα άτομα που μόλις έχουν τελειώσει το σχολείο, τα οποία θεωρούν τον εαυτό τους ακόμα παιδιά και όχι ενήλικες. Yπήρχαν κάποιες ώριμες συμπεριφορές, αλλά συνήθως οι περισσότεροι ήταν… παιδιά. Εγώ ερχόμουν κουρασμένη τα μεσημέρια συνήθως, δεν μπορούσα να ακούω πολλές φωνές… Δεν είχα την ίδια ταχύτητα και αντίληψη… στο πώς να το πω…στο να εκμαιεύσω τις πληροφορίες που δίνουν οι καθηγητές στα μαθήματα. Έπρεπε να καταβάλλω προσπάθεια…
-Δεν ήταν τόσο εύκολο λοιπόν;
Μετά από τόσα χρόνια, όχι όσο εύκολα άκουγαν οι υπόλοιποι, που μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο και ήταν συνηθισμένοι.
Μια δυσκολία ήταν αυτή. Η άλλη δυσκολία ήταν ότι τα μεσημέρια παλιότερα αφιέρωνα μια με δύο ώρες για ξεκούραση, ενώ για δύο χρόνια αυτό δεν υπάρχει, ούτε για πλάκα… Θυσίασα λοιπόν όλα μου τα μεσημέρια.
-Με τους καθηγητές;
Οι καθηγητές ήταν, είναι, πάρα πολύ καλοί. Δεν ξέρω αν ήμασταν εμείς ευνοημένοι σαν τμήμα. Γενικά το ΙΕΚ δεν έχει αυστηρούς, απαιτητικούς καθηγητές. Είναι εκπαιδευτές, οι οποίοι απευθύνονται σε ενήλικους, όχι σε ανήλικους, οπότε…θεωρούμαστε μεγάλοι άνθρωποι, με λογική. Με σωστή επικοινωνία γίνονται όλα.
-Είχες κάποια υποστήριξη από το περιβάλλον σου;
Η οικογένεια μου και ο σύντροφός μου ειδικά, με ψυχολογική υποστήριξη, με κάποιες δουλειές στο σπίτι, για να μπορώ να μοιράζω τον χρόνο μου, να διαβάζω, να παρευρίσκομαι στη σχολή…Είναι και δύσκολη η εργασία μου.
-Ξέρω ότι συμμετείχες και στο Erasmus. Θέλεις να μου μιλήσεις για την εμπειρία σου;
Ξεχωριστή εμπειρία. Πήγαμε στη Μάλτα 15 ημέρες, εννέα άτομα από διάφορες ειδικότητες και κάναμε πρακτική εξάσκηση. Τα έξοδα ήταν του ΙΕΚ, δηλαδή διαμονή, διατροφή, μεταφορά. Εγώ πήγα σε ξενοδοχείο αλλά και σε ένα εστιατόριο για μια εβδομάδα. Στην αρχή είχα πρόβλημα γιατί σκεφτόμουν ελληνικά και όχι στα αγγλικά, αλλά τελικά είναι θέμα εξάσκησης. Μέχρι το μεσημέρι ήμασταν ο καθένας στο πόστο του, στην πρακτική, και το μεσημέρι μαζευόμασταν και κάναμε περιήγηση…ήταν μια όμορφη εμπειρία…γνωρίζεις μια άλλη χώρα, έρχεσαι σε επαφή με κόσμο… εξασκείς την αγγλική γλώσσα. -Άννα, μια τελευταία ερώτηση. Τί θα έλεγες σε μια εργαζόμενη γυναίκα που θέλει να σπουδάσει αλλά το αναβάλλει;
Να το κάνει, να το δει σαν ένα στοίχημα με τον εαυτό της , κάτι που αν το πετύχει θα νιώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Έχει να κερδίσει πολλά: και γνώση και εμπειρία και αυτοεκτίμηση. Ποτέ δεν σταματάει η γνώση όσο χρονών και να είσαι.
-Άννα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που μου αφιέρωσες.

«Τα όνειρα μας μπορούμε
να τα κάνουμε τώρα. Όσο
μεγαλώνουμε χάνονται…»

Η Αριστέα είναι 26 χρονών, είναι μητέρα δύο παιδιών, σπουδάζει στο δημόσιο ΙΕΚ του Βόλου. Όλα τα αποτρεπτικά “δεν” που βίωσε τα μετουσίωσε σε προτροπή: πήγαινε, σπούδασε, κυνήγησε το!
-Αριστέα σε βρίσκω στο Δ.ΙΕΚ στην ειδικότητα της μαγειρικής. Η επιλογή πώς έγινε;
Μου άρεσε από μικρή η μαγειρική…μαγείρευα με τη μητέρα μου και μετέπειτα, από 13 χρονών, μόνη μου. Γι΄ αυτό την επέλεξα… Ήρθα να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου και να τις πιστοποιήσω
-Η απόφαση πώς πάρθηκε τώρα που έχεις δημιουργήσει και την οικογένειά σου έχεις δύο μικρά παιδάκια. Πόσο εύκολα ήρθε η απόφαση;
Το αποφάσισα γιατί ήθελα με κάτι να ασχοληθώ, να το κάνω για εμένα. Και εφόσον μου άρεσε η μαγειρική, ήρθα εδώ πέρα για να μπορέσω να προχωρήσω, να ανοίξω τους δικούς μου ορίζοντες…γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Έχω σπουδάσει στους εμποροπλοιάρχους στη Μηχανιώνα, αλλά δεν μπόρεσα να πάρω το χαρτί λόγω πρακτικής…δεν γινότανε.
Ε, και για αυτό, επειδή δεν με παίρνανε πουθενά…τότε αποφάσισα να έρθω εδώ πέρα για να μπορέσω να εργαστώ πάνω στη μαγειρική.
-Θα μου περιγράψεις μια δύσκολη μέρα σου;
Η πιο δύσκολη μέρα είναι όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά… να έχουν γκρίνια, εκεί είναι…
-Τι συμβαίνει εκεί; Ποιος σε βοηθάει;
Ο άντρας μου δουλεύει – ώρες καταστημάτων – οπότε είναι λίγο δύσκολο και γι΄ αυτόν άμα χρειαστώ κάποια επιπλέον βοήθεια έχω τους γονείς μου, έρχεται με βοηθάει η μάνα μου, αν αρρωστήσουν τα παιδιά για να μπορέσω να έρθω στη σχολή, να παρακολουθήσω τα μαθήματα με βοηθάει με φαγητά, σε περίπτωση που αρρωστήσουν και χρειαστεί, γιατί ο μικρός [1μιση έτους]είναι κολλημένος επάνω μου, ο μεγάλος 4 ετών εντάξει.
– Έχεις το σπίτι, τη σχολή, διάβασμα. Προσωπικό χρόνο έχεις;
Βρίσκω χρόνο…και για διάβασμα και για μένα. Ο προσωπικός μου χρόνος είναι όταν κοιμούνται τα παιδιά.
-Τι θα έλεγες σε μια μητέρα (στην ηλικία σου) που θα ήθελε να σπουδάσει, αλλά συνεχώς το αναβάλλει;
Αυτό που λέω και στην αδερφή μου που είναι μικρούλα (19χρονών), έχει κάνει την δική της οικογένεια και θέλει να σπουδάσει: μπορείς να το κάνεις. Έχει βοήθεια από εμάς ώστε τις ώρες που πηγαίνει στη σχολή να κρατάμε το παιδί. Οπότε πήγαινε, σπούδασε, κυνήγησε το! Γιατί τα όνειρα μας μπορούμε να τα κάνουμε τώρα και όσο μεγαλώνουμε χάνονται…
-Κι ότι θα έχει κάποιο όφελος, έτσι δεν είναι;
Θα μπορέσει να απασχοληθεί επαγγελματικά, γιατί πολύ δύσκολα τώρα παίρνουνε χωρίς προϋπηρεσία μια γυναίκα με παιδιά, με οικογένεια. Χίλιες φορές να πάρουν μια ελεύθερη που δεν έχει υποχρεώσεις, τίποτα ώστε να της πούνε: Θα σου δίνω 400€… Μία παντρεμένη με παιδιά δεν μπορεί να ζήσει με 400€. Ενώ με ένα πτυχίο αλλάζουν τα πράγματα, δεν μπορούν να σου πουν όχι.
-Στο άλμπουμ της ζωής σου, τι φωτογραφίες βλέπεις 5 χρόνια μετά;
Να έχω εξελιχθεί, να έχω ανοίξει τη δική μου επιχείρηση ,να δουλεύω εκεί μέσα [χαμόγελο], τα παιδάκια μου θα έχουνε μεγαλώσει[μεγαλύτερο και το χαμόγελο]…ναι, έτσι το βλέπω.
-Αριστέα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου.

«Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας
που εργάζομαι, δείχνει κατανόηση
για τα μαθήματα στη σχολή»

Ο 18χρονος Βαλάντης Μελαχροινάκης, ο οποίος κατάγεται από την Σκιάθο και ζει μόνιμα στον Βόλο ως σπουδαστής στο τμήμα μηχανολόγων μηχανικών, αλλά και εργαζόμενος, μας εξηγεί πως καταφέρνει να συνδυάσει τις δραστηριότητές του.
-Τώρα που βρίσκεσαι στον Βόλο εργάζεσαι σε κάποιο μαγαζί;
Ναι, εργάζομαι στην εστίαση σε μια καφετέρια κάτω στην παραλία. Ο ιδιοκτήτης είναι γνωστός μου, καθώς δούλευα σε μία από τις επιχειρήσεις που έχει στο νησί. Μου είπε πως αν ψάχνω για δουλειά να του πω για να με πάρει στο μαγαζί.
-Γιατί διάλεξες να εργαστείς παράλληλα με τις σπουδές;
Εγώ δούλευα στο νησί το καλοκαίρι και έβγαλα κάποια καλά χρήματα για να πάρω μαζί μου, αλλά η πόλη είναι σχετικά ακριβή για τους φοιτητές και δεν βγαίνουν τα χρήματα για να περάσω όλο τον χειμώνα. Έτσι αποφάσισα να δουλέψω κάποιες μέρες της εβδομάδας για να περνάω λίγο πιο άνετα οικονομικά.
-Με τα μαθήματα προλαβαίνεις τώρα που εργάζεσαι;
Προλαβαίνω, καθώς όπως σου είπα δεν δουλεύω όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Μόνο Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή.
Τις υπόλοιπες μέρες πιέζω λίγο τον χρόνο μου και τα καταφέρνω, αλλά όταν τα μαθήματα έχουν περισσότερες απαιτήσεις, μπορεί να σταματήσω την δουλειά.
-Τα λεφτά είναι ικανοποιητικά;
Κοίτα καλά είναι τα λεφτά για να περνάς λίγο πιο άνετα, αλλά αν δεν είχα δουλέψει το καλοκαίρι, δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στις ανάγκες. Να φανταστείς πληρώνω 260 ευρώ ενοίκιο συν όλους τους άλλους λογαριασμούς, όπως κοινόχρηστα, νερό, ρεύμα, ίντερνετ, οπότε λογικό είναι να έχω και μια βοήθεια από τους γονείς μου στην Σκιάθο.
-Η δουλειά έχει καλές συνθήκες;
Ευτυχώς στο θέμα δουλειάς ήμουν τυχερός, καθώς ήξερα τον ιδιοκτήτη και είχα εργαστεί ξανά για αυτόν. Δείχνει κατανόηση για τα μαθήματα και μου έχει ξεκαθαρίσει πως ότι θέλω θα είναι εδώ.
-Τι θα έλεγες σε κάποιον που σπουδάζει και θα ήθελε να εργαστεί;
Για μένα το καλύτερο και αυτό που θα κάνω του χρόνου είναι να δουλέψω δύο δουλειές στο νησί που δεν θα έχω φορτισμένο πρόγραμμα και να μαζέψω κάποια παραπάνω χρήματα για να επικεντρωθώ μόνο στα μαθήματα και λίγο στην διασκέδαση, γιατί τώρα δεν προλαβαίνω πολύ. Το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν θα περάσω εύκολο καλοκαίρι.

Με το λεωφορείο από
Ριζόμυλο στο Δημόσιο ΙΕΚ

Ο Φοιτητής του Δημόσιου ΙΕΚ Βόλου Δήμος Μακρονάσιος μας μίλησε για τις μετακινήσεις τους της καθημερινές από Ριζόμυλο στον Βόλο για να σπουδάσει κομμωτική.
-Σε ποιόν κλάδο είσαι και γιατί τον επέλεξες;
Είμαι στον κλάδο της κομμωτικής. Επέλεξα την κομμωτική, γιατί ήταν κάτι που ήθελα από μικρός.
– Είσαι ικανοποιημένος από την επιλογή σου;
Είμαι αρκετά ικανοποιημένος, αλλά θα προτιμούσα να υπήρχε ξεχωριστός κλάδος μεταξύ ανδρικού και γυναικείου κουρέματος.
– Κατοικείς εδώ στο Βόλο; Έρχεσαι από άλλη περιοχή;
Μένω στο Ριζόμυλο και μετακινούμαι καθημερινά με το υπεραστικό λεωφορείο.
-Η καθημερινή μετακίνηση σε κουράζει; Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να εγκατασταθείς στην πόλη του Βόλου;
Η αλήθεια είναι η καθημερινή μετακίνηση με κουράζει, αλλά λόγω της δουλειάς μου δεν μπορώ να εγκατασταθώ στον Βόλο.
-Που εργάζεσαι;
Κάνω κουρέματα στο σπίτι μου καλύπτοντας τα καθημερινά μου έξοδα.
-Πως περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;
Στον ελεύθερο χρόνο μου πάω για καφέ και να πηγαίνω στα club με τους φίλους μου.
Οι συνεντεύξεις έγιναν από τους σπουδαστές του Τμήματος Δημοσιογραφίας του δημόσιου ΙΕΚ Βόλου.