Δημήτριος Κατούνης: “Περίπλοκη η εποχή μετά την πανδημία”

Για τις νέες προκλήσεις που προκύπτουν στη μετά-Covid-19 εποχή, μίλησε χθες ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κατούνης, στην 1η Γενική Ιερατική Σύναξη της Μητρόπολης Δημητριάδος. Ο 54χρονος ιερέας και επί 22 χρόνια διευθυντής της σχολής αγιογραφίας «Διά χειρός», στην εισήγησή του παρουσίασε τα συμπεράσματα της ομάδας κληρικών που συμμετείχε και ο ίδιος, για τα ζητήματα της πανδημίας του νέου κορωνοϊού.

Το… think tank των δεκαέξι ιερέων (συνολικά οκτώ τέτοιες ομάδες συστήθηκαν από την τοπική μητρόπολη) καταπιάστηκε με μία μεγάλη ποικιλία θεμάτων, τα οποία απασχολούν τόσο τον κλήρο, όσο και τους λαϊκούς, από τη στιγμή που ο Covid-19 έφερε μεγάλες ανατροπές στην καθημερινότητα όλων. Οι πολλές «συνιστώσες» του σύνθετου προβλήματος που απασχολεί όλη την ανθρωπότητα, έδωσαν την ευκαιρία στους συνεργαζόμενους κληρικούς να πραγματευθούν με κάθε πτυχή της πανδημίας, με τον π. Δημήτριο Κατούνη να αναλαμβάνει τον ρόλο της παρουσίασης των συμπερασμάτων της ομάδας του, η οποία δούλεψε βιωματικά.
«Στηριχθήκαμε στις εμπειρίες μας. Άπαντες στην ομάδα μοιραστήκαμε όλα όσα ζήσαμε το προηγούμενο διάστημα, π.χ. από τις επαφές μας με τους πιστούς ή τις εξομολογήσεις», υπογράμμισε, για να προσθέσει: «Όλο αυτό το διάστημα, ανέκυψαν πολλά θέματα και αγγίζουν όλους τους τομείς της ζωής. Τόσο τα κοσμικά, όσο και τα εκκλησιαστικά. Εμείς, με δεδομένο ότι είμαστε ιερείς, στρέψαμε τις σκέψεις μας περισσότερο γύρω από τα θέματα της πίστης και της Εκκλησίας».
Στο ερώτημα για το πού γέρνει η πλάστιγγα του ενδιαφέροντος του κοινού, μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες που προκαλεί η πανδημία, ο π. Δημήτριος Κατούνης είπε: «Ο φόβος που επικρατεί, είναι το αποτέλεσμα των υπαρξιακών απαντήσεων που έχει δώσει ο καθένας μας στα εσωτερικά του ερωτήματα. Ανάλογα με το πώς έχει τακτοποιήσει ο καθένας τον εαυτό του, στέκεται ανάλογα στη ζωή, τον θάνατο, την αρρώστια, τη συντροφικότητα, την αγάπη και ούτω καθεξής. Επειδή αυτά τα προβλήματα έχουν πρακτικό χαρακτήρα, παίζει ρόλο το πώς στεκόμαστε απέναντί τους. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει καθολικότητα στην προσέγγισή τους. Ένας άνθρωπος που έχει κριτήριο στη ζωή του τα υλικά πράγματα και απολαύσεις, νιώθει ότι πλήττεται τώρα για όλα αυτά που αγωνίστηκε μία ζωή. Αντίθετα, κάποιος που έχει άλλες αναφορές, αισθάνεται τελείως διαφορετικά».
Όσο για τον ρόλο που θα κληθεί να διαδραματίσει η Ορθόδοξη Εκκλησία; Οι ιερείς δεν έκρυψαν τον προβληματισμό τους, αφού η επικρατούσα αντίληψη του να γίνονται όλα… εξ αποστάσεως, δημιούργησε σειρά ερωτημάτων που απασχολούν έντονα τον κλήρο. «Μέσα από την οδυνηρή εμπειρία της πανδημίας προέκυψαν μία σειρά από ανάγκες, που η Ορθόδοξη Εκκλησία καλείται να θεραπεύσει. Είναι η ανάγκη αγιασμού, ενίσχυσης της λατρείας, παρηγορητικού λόγου, έμπρακτης φιλανθρωπίας. Η ανάγκη πνευματικής και πολιτιστικής καλλιέργειας των κληρικών, ενημέρωσης, συμπαράστασης, καθοδήγησης. Τέλος, η μεγάλη ανάγκη επαναπροσδιορισμού της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, της θεολογίας του πόνου, της διδασκαλίας περί της αιωνιότητας, της ανθρωπολογίας, της θεολογίας περί λατρείας και μυστηρίων. Η εκπλήρωση όλων αυτών των αναγκών θα φέρει και πάλι την πολυπόθητη κανονικότητα, για την οποία όλοι χρειάζεται να αγωνιζόμαστε και να προσπαθούμε», ανέφερε μεταξύ άλλων ο 54χρονος πρωτοπρεσβύτερος στον επίλογό του.