Του Κώστα Γαργάλα
Και ευτυχώς που λύσαμε όλα τα προβλήματα της πόλης και ήρθε η ώρα του τελευταίου. Η ώρα το Δικαστικού Μεγάρου. Να μείνει ή να φύγει; Να μείνει όπως είναι ή με προσθήκη να αλλοιώσει την μορφή του και να γιγαντωθεί μήπως και καλύψει τις ανάγκες; Και ποιες ανάγκες; Θυμάμαι ,πριν όχι αρκετά χρόνια, τις αντιδράσεις και πάλι μιας μερίδας πολιτών αλλά και εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου για την μεταφορά της Αστυνομικής Διεύθυνσης από το κέντρο της πόλης και την οδό Γ. Καρτάλη (Γαλλίας), στην Νέα Ιωνία και μάλιστα στην περιφέρεια αυτής , στην συνοικία Αλιβερίου επί της οδού Βενιζέλου. Που θα πάει, πως θα εξυπηρετηθεί ο πολίτης ,πώς θα πηγαίνουν οι Δικηγόροι, ποια θα είναι η επίπτωση στον χρόνο αντίδρασης της Υπηρεσίας και μια σειρά από άλλα ερωτήματα. Όλα απαντήθηκαν από την πράξη. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έμεινε αναπάντητο, η λειτουργία εξυπηρετείται επαρκέστατα, το κέντρο αποσυμφορήθηκε, και οι πολίτες όπως και οι δικηγόροι εξυπηρετούνται μια χαρά. Και παρά το γεγονός πως δεν έχει προβλεφθεί επαρκής χώρος για παρκάρισμα των εξυπηρετουμένων πολιτών. Άλλα είναι τα προβλήματα που αφορούν στους χώρους αυτούς και φυσικά ισχύει πάντα το μακριά κι αγαπημένοι μ’ εκείνους και τις δραστηριότητες που στεγάζονται εκεί αλλά αυτό είναι ένα άλλο και πολύ πιο περίπλοκο θέμα.
Αν λοιπόν θέλουμε να σχεδιάσουμε την πόλη του αύριο πρέπει και στην περίπτωση των Δικαστηρίων να κινηθεί η πόλη και το πολιτικό της προσωπικό ανάλογα με το πώς κινήθηκε και με το Αστυνομικό Μέγαρο.
ΜΕΤΑΦΟΡΑ των Δικαστηρίων εντός αστικού ιστού αλλά εκτός κέντρου, με ισχυρή και τεκμηριωμένη πρόβλεψη για την ασφαλή και ομαλή λειτουργία του νέου χώρου που θα έχει όλες τις δυνατότητες ώστε να φιλοξενήσει συγκεντρωμένες όλες τις υπάρχουσες Υπηρεσίες ,πλέον των εξυπηρετούμενων σήμερα (πχ Διοικητικό Πρωτοδικείο) αλλά και άλλες Υπηρεσίες ( Εφετείο, Ιστορικό και Δικαστικό Αρχείο κλπ) που πρέπει να διεκδικηθούν για το καλό της πόλης ,με άριστα διαμορφωμένο δίκτυο εξυπηρέτησης με μέσα μαζικής μεταφοράς, με αναβάθμιση της περιοχής που θα επιλεγεί για την μεταστέγαση του χώρου, με πρόβλεψη και σύνδεση του νέου χώρου με το δίκτυο ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων με το κέντρο και επιλεγμένα τοπικά κέντρα και διαδρομές, με καλή και εύκολη πρόσβαση των επισκεπτών εκτός πόλης (Πήλιο , Βελεστίνο και Αλμυρός) και με αρκετά άλλα στοιχεία λιγότερο ή το ίδιο ουσιαστικά και πρωτεύοντα , όπως η ύπαρξη αγοράς κλπ. Προτάσεις υπάρχουν και χώροι επίσης. Έχουν δε κατά καιρούς προταθεί κάποιες από αυτές και μάλιστα με τον πλέον επίσημο τρόπο και από προηγούμενες Δημοτικές Αρχές του Βόλου και της Νέας Ιωνίας. Αλλά υπάρχουν και άλλοι χώροι που θα μπορούσαν να αποτελέσουν άριστη επιλογή. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στο Στρατόπεδο Γεωργούλα που αν είχε αποφασιστεί να απελευθερωθεί και να παραχωρηθεί στον Δήμο θα μπορούσε άνετα να φιλοξενήσει και το νέο Δικαστικό Μέγαρο. Η διάθεση συνεπώς και η συμφωνία λείπει. Πρωτίστως όμως ο διάλογος ανάμεσα στους εταίρους της πόλης που δεν είναι φυσικά μόνο και αποκλειστικά ούτε ο Δικηγορικός Σύλλογος ούτε και ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Δικαστήρια αλλά όλοι οι Φορείς και οι εξυπηρετούμενοι πολίτες. Αυτοεξαιρείται φυσικά ο Δήμος Βόλου και η Δημοτική του Αρχή Λούλη-Μπέου που σαν χάχας κοιτά χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα και χωρίς να ενδιαφέρεται για τίποτα παρά μόνο για τις γιορτούλες και την μπάλα.
Κι όσο για το τί θα γίνει το υπάρχον Διατηρητέο Κτίριο των Δικαστηρίων;
Άμεση μεταβίβαση στον Δήμο Βόλου και μετατροπή του στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του και Χώρο Στέγασης της Ιστορικής Μνήμης της πόλης όπως και φιλοξενίας όλου του Αρχειακού της υλικού . Φυσικά ο καθένας αντιλαμβάνεται τον άμεσο και ευθύ αναπτυξιακό χαρακτήρα της πρότασης αυτής και ταυτόχρονα της κατεύθυνσης στην οποία η πόλη πρέπει να κινηθεί και που θα ήταν υπερβολή να αναπτυχθεί στο κείμενο αυτό. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει και μια Δημοτική Αρχή που να καταλαβαίνει αλλά και να σχεδιάζει. Κι ένα πολιτικό προσωπικό που αδιάφορα από πού προέρχεται ή ποιο χρώμα υπηρετεί , θα αποφασίσει να βάλει την σφραγίδα του στο μέλλον της πόλης κι όχι στο κακό και μίζερο παρελθόν της.