Έχασε το ακριβό κινητό του τηλέφωνο, όταν το άφησε, για να εισέλθει στην αίθουσα όπου εξεταζόταν στις πανελλήνιες εξετάσεις και κατόπιν διεκδίκησε αποζημίωση από την υπεύθυνη του εξεταστικού κέντρου, την οποία και θεώρησε υπαίτια για την απώλεια. Ωστόσο το Ειρηνοδικείο Βόλου απέρριψε με απόφασή του την αγωγή του μεταλυκειακού μαθητή κατά της εκπαιδευτικού, υπεύθυνης του εξεταστικού κέντρου.
Με τη με αριθμό 22/2016 απόφασή του το Ειρηνοδικείο Βόλου (διαδικασία μικροδιαφορών) απέρριψε την αγωγή του μεταλυκειακού μαθητή που έχασε το κινητό του τηλέφωνο, όταν το άφησε, για να εισέλθει στην αίθουσα εξέτασης των πανελλαδικών εξετάσεων.
Στην απόφασή του το δικαστήριο επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι «στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, όπως και η πλειονότητα των συνυποψηφίων του, είχαν φέρει τα κινητά τους τηλέφωνα στο εξεταστικό κέντρο, αν και γνώριζαν ότι η προσκόμισή τους εντός των αιθουσών απαγορευόταν, με κίνδυνο μηδενισμού των γραπτών. Για το λόγο αυτό οι υποψήφιοι θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να «αποχωριστούν» τα κινητά τους τηλέφωνα πριν την είσοδό τους στις αίθουσες, π.χ. με παράδοσή τους στους παρόντες οικείους τους. Προς αντιμετώπιση της κατάστασης που είχε δημιουργηθεί και για την αποφυγή των συνεπειών (μηδενισμός γραπτών κ.λπ.) με πρόθεση απλώς να διευκολύνει τους υποψήφιους-κατόχους κινητών η εναγομένη ως πρόεδρος της Λυκειακής Επιτροπής και διευθύντρια του λυκείου, πρότεινε την τοποθέτηση των κινητών τηλεφώνων σε χάρτινο κουτί στο ισόγειο των κτιριακών εγκαταστάσεων του 3ου Γενικού Λυκείου Βόλου. Ο ενάγων, όπως και οι λοιποί συνυποψήφιοί του, κάτοχοι κινητών, τοποθέτησαν αυτά στο συγκεκριμένο χαρτοκιβώτιο. Η παραπάνω πρόταση έγινε αποκλειστικά και μόνο προς διευκόλυνση των υποψηφίων και δεν προέκυψε από κάποιο αποδεικτικό μέσο ότι η συγκεκριμένη διευθύντρια-εναγόμενη, ανέλαβε την υποχρέωση της φύλαξης των τοποθετηθέντων στο χαρτοκιβώτιο κινητών τηλεφώνων ή ότι έδωσε εντολή ή οδηγίες προς τούτο στους επιτηρητές. Διευκρίνισε δε, στους υποψήφιους-κατόχους κινητών, ότι η τοποθέτηση των κινητών στο χαρτοκιβώτιο και η παραμονή των σ’ αυτά καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης θα γίνει με αποκλειστική ευθύνη τους υποψηφίων. Ο ενάγων αρνούμενος ότι υπήρξε τέτοια διευκρίνιση, ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι ακόμα κι αν έγινε αυτή, οι υποψήφιοι δεν μπορούν να γνωρίζουν την έννοια της αποκλειστικής ευθύνης. Τούτο όμως δεν είναι πειστικό, καθ’ όσον κρίνεται ότι υποψήφιοι 17, 18 και 19 ετών γνωρίζουν άριστα την έννοια της αποκλειστικότητας. Εξάλλου δεν συνάδει με τους κανόνες της λογικής, να αναλάβει η εναγόμενη με την προαναφερόμενη ιδιότητά της την ευθύνη της φύλαξης των κινητών, καθορίζοντας τα μέτρα γι’ αυτήν, ορίζοντας επιτηρητή επιφορτισμένο με το έργο αυτό, ασκώντας εποπτεία και ελέγχοντας τον τελευταίο…».
Η υπόθεση χρονολογείται από τις πανελλήνιες εξετάσεις του 2013, όταν ο ενάγων μεταλυκειακός μαθητής είχε λάβει μέρος σε αυτές, την περίοδο από 17 Μαΐου μέχρι 27 Μαΐου. Στις 17 Μαΐου 2013, πρώτη ημέρα των εξετάσεων και πριν εισέλθει στην αίθουσα, η επιτηρήτρια καθηγήτρια, που είχε ορισθεί από την εναγόμενη, αρμόδια για την συγκέντρωση των κινητών τηλεφώνων των υποψηφίων, ζήτησε τόσο από τον ίδιο, όσο και από τους υπόλοιπους υποψήφιους, αφενός μεν να απενεργοποιήσουν τις συσκευές των κινητών τους τηλεφώνων, αφετέρου δε να τις παραδώσουν στην ίδια, ενέργειες στις οποίες προέβησαν οι προαναφερθέντες. Ο ενάγων, όπως ισχυρίζεται, παρέδωσε στην επιτηρήτρια, το κινητό του τηλέφωνο μάρκας Apple, μοντέλο Iphone 5, αξίας 700 ευρώ και η τελευταία τοποθέτησε όλα τα κινητά σε χάρτινο κουτί, χωρίς όμως να καταγράφεται ο ιδιοκτήτης του και χωρίς να τοποθετείται κάποιο διακριτικό στοιχείο επ’ αυτών σχετικά με τον ιδιοκτήτη τους (π.χ. αυτοκόλλητο).
Μετά την ολοκλήρωση των εξετάσεων ο ενάγων ισχυρίστηκε πως ζήτησε από την επιτηρήτρια να του παραδώσει το κινητό του και η τελευταία του υπέδειξε το σημείο όπου υπήρχε το χάρτινο κουτί, πλην όμως εντός αυτού δεν ανευρέθη το κινητό τηλέφωνο, το οποίο είχε προφανώς πάρει κάποιος συνυποψήφιος, καθ’ όσον, όπως ισχυρίστηκε ο ενάγων, ο τελευταίος εκμεταλλεύτηκε για την παραπάνω πράξη, την απουσία της αρμόδιας καθηγήτριας για την φύλαξη και προστασία των κινητών, αλλά και τη μη λήψη από την εναγόμενη των απαραίτητων μέτρων για τη φύλαξη των κινητών τηλεφώνων, ενώ είχε τη νομική υποχρέωση προς τούτο.