Άρθρα

ΔΕΘ: Το «βήμα» της κοροϊδίας εκείνων που έφεραν τα μνημόνια και εκείνων που …θα τα έσκιζαν

του Θανάση Παπαδημόπουλου*

Τα ανοιχτά εργασιακά θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της επικείμενης συζήτησης της κυβέρνησης με τους θεσμούς , στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης, δίνουν από μόνα τους το αρνητικό μνημονιακό στίγμα αυτής της κυβέρνησης.
Τι ακριβώς σκοπεύει να συζητήσει, ή μάλλον, να εκχωρήσει η κυβέρνηση; Την περικοπή βασικών κοινωνικών επιδομάτων και την αλλαγή του Συνδικαλιστικού Νόμου, επιδιώξεις που αμφότερες κατατείνουν στο να καταφερθούν πρόσθετα πλήγματα κατά των ασθενέστερων τάξεων και κατά του Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Με την ανεργία να παραμένει στα ύψη, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης να την εμφανίσει ως φθίνουσα, και με τις εργασιακές σχέσεις να έχουν ολοκληρωτικά σχεδόν καταρρεύσει, τα όσα επί πλέον έρχονται αποτελούν για το Συνδικαλιστικό Κίνημα «αιτία πολέμου».
Για το Συνδικαλιστικό Κίνημα οι στατιστικοί αριθμοί της κυβέρνησης δεν ισχύουν. Παρά την προσπάθεια να μεταβληθεί η πραγματική εικόνα της ανεργίας, με τις στατιστικές αλχημείες που εμφανίζουν ως …αντιμετώπιση του φαινομένου την εποχική απασχόληση – λόγω της τουριστικής περιόδου – η πραγματικότητα διαφέρει και είναι άκρως ανησυχητική.
Η ανεργία παραμένει στα ύψη και στη Μαγνησία συνιστά μείζον κοινωνικό πρόβλημα, που πλήττει ιδιαίτερα του νέους.
Οι προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ αποδείχθηκαν φρούδες. Το μετεκλογικό πρόσωπο της κυβέρνησης άλλαξε και τη μνημονιακή αυτή μεταστροφή και μετάλλαξη την πληρώνουν και πάλι οι εργαζόμενοι.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα δεν συμμετέχει σε πολιτικά παιχνίδια. Απλώς διαπιστώνει και κρίνει. Αναγνωρίζει τους «φίλους» ή τους «εχθρούς» των εργαζόμενων από τα ίδια τα έργα τους. Εκείνοι αυτοπροσδιορίζονται. Δεν τους κολλά τις «ταμπέλλες» το Συνδικαλιστικό Κίνημα, ούτε επιτρέπει σε κανέναν να του «κολλήσει» καμιά.
Το επισημαίνω, γιατί φαίνεται ότι η ΔΕΘ «εμπνέει» ανεξαιρέτως και εκείνους που έφεραν τα μνημόνια και εκείνους που …θα τα έσκιζαν.
Αλλιώς δεν εξηγείται που αμφότεροι, από του βήματός της, επιμένουν να κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό, με τις δήθεν φιλεργατικές υποσχέσεις τους.
Έτσι, μετά, την ασύστολη ψευδολογία του κ. Τσίπρα την προπερασμένη εβδομάδα στη ΔΕΘ -όπου η αγωνιστική παρουσία διαμαρτυρίας των εργαζόμενων του Βόλου ήταν αξιόλογη- και τις νέες επαγγελίες του για «καλύτερες μέρες», ήρθε αμέσως μετά η σειρά του κ. Μητσοτάκη να τον ξεπεράσει σε …αντιμνημονιακή ρητορία.
Αφού έσπευσε να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό πως και το 4ο Μνημόνιο (με την υπογραφή Τσίπρα αυτό) είναι ήδη εδώ και πως αυτός θα επιχειρήσει να το διαχειριστεί καλύτερα, άρχισε να προετοιμάζει τους Έλληνες για τη νέα φάση κοροϊδίας, με εξαγγελίες του τύπου «θα μειώσουμε δραστικά τη φορολογία», «θα μειώσουμε τον ΕΝΦΙΑ», «θα τονώσουμε την επιχειρηματικότητα».
Μια πρώτη γεύση, μάλιστα, για το τι εννοούσε ο κ. Μητσοτάκης όταν είπε πως «θ’ αλλάξει το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής», μόλις διαδεχθεί τον κ. Τσίπρα στην πρωθυπουργία, ήταν και η αναφανδόν τοποθέτησή του υπέρ των ελεύθερων διαπραγματεύσεων.
Όπερ σημαίνει έμμεση κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, αφού με τον καθαρό διαχωρισμό που έκανε των επιχειρησιακών από τις ατομικές συμβάσεις και την υπερίσχυση των πρώτων από τις Συλλογικές Συμβάσεις, τις απαξίωσε πλήρως, βάζοντας οριστικά ταφόπλακα στην προοπτική νομοθετικής επαναθωράκισής τους και αφήνοντας τους εργαζόμενους κυριολεκτικά έρμαια των εργοδοτών.
Μια τέτοια «ανάπτυξη» οραματίζεται ο κ. Μητσοτάκης, αμιλλώμενος στα ίσια ή και ξεπερνώντας τον κ. Τσίπρα. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν μάσησε τα λόγια του: Ο κατώτατος μισθός – είπε – πρέπει να καθορίζεται μέσα από ελεύθερες διαπραγματεύσεις, ξεκαθαρίζοντας νέτα σκέτα με ποιανών τα συμφέροντα είναι και ποιους σκοπεύει να ανακουφίσει, μόλις έλθει στην εξουσία.
Ο νεοφιλελευθερισμός «ξανάνοιξε τα χαρτιά του» στη ΔΕΘ. Οι εργαζόμενοι ευχαριστούν, αλλά «δεν θα πάρουν». Και όχι μόνον δεν θα πάρουν, αλλά προτίθενται και να τους χαλάσουν τη σούπα. Θα ρωτήσετε πώς… Αφού, είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης, που κούρασε και απογοήτευσε τους εργαζόμενους, δεν υπήρξαν, στον βαθμό που στοχεύαμε, αποτελεσματικές αντιδράσεις. Θα απαντήσω: Με τόλμη, αποφασιστικότητα, καλύτερη ενημέρωση σε κάθε χώρο δουλειάς, αναβάθμιση της οργανωτικής μας προσπάθειας και, το κυριότερο, επαναπροσδιορισμό του ρόλου του Συνδικαλιστικού Κινήματος, με άνοιγμα προς τη βάση των εργαζόμενων, για τη διεύρυνση της αγωνιστικής συμμετοχής και συσπείρωσης.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν, πια, άλλα να δώσουν. Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν βαρύ τίμημα, με τα μνημόνια που μας επέβαλαν, για λεφτά που «έφαγαν» άλλοι και έχουν πια συνειδητοποιήσει, πως πρέπει να αντιδράσουν, για να τους σταματήσουν, αλλά και για να επανακτήσουν αυτά που τους άρπαξαν.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί και το Εργατικό κέντρο Βόλου και προς αυτή τη στόχευση θα ευθυγραμμίσει το πρόγραμμα δράσης του, το αμέσως επόμενο διάστημα.

*Ο κ. Θανάσης Παπαδημόπουλος είναι πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόλου

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το