Τοπικά

Οι Δέλτα Υδροχοΐδες στον ουρανό του Βόλου “Θ”

peftasteria-delta-ydroxoides-123676

Η ετήσια βροχή διαττόντων Δέλτα Υδροχοΐδες είναι σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες, αν και κορυφώνεται την ερχόμενη Δευτέρα 25 Ιουλίου. Η καλύτερη θέαση της βροχής είναι στην αρχή και μέχρι το τέλος του λυκαυγούς.
Για να διαπιστώσετε ότι κάποιο μετέωρο είναι όντως μετέωρο των Υδροχοΐδων από τα τόσα μόρια σκόνης που καίγονται πάνω στη γήινη ατμόσφαιρα, ακολουθήστε το ίχνος της πορείας του φωτός προς τα πίσω. Ένα τέτοιο μετέωρο φαίνεται ότι προέρχεται από τον αστερισμό του Υδροχόου.
Ο καλύτερος χρόνος για παρατήρηση είναι μεταξύ 3 και 4 τα ξημερώματα, μόλις πριν αρχίσει το λυκαυγές.
Ένα τέτοιο μετέωρο φαίνεται ότι προέρχεται από τον αστερισμό του Υδροχόου. Κάθε χρόνο 20-40 χιλιάδες τόνοι υλικού εξωγήινης προέλευσης εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα. Αυτά τα μετέωρα εισέρχονται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητες από 11 χλμ. έως 72 χλμ. το δευτερόλεπτο, πυρακτώνονται λόγω τριβής και εξαερώνονται συνήθως σε ύψος 80 -120 χλμ. πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Κατά την εξαέρωσή τους αναπτύσσονται θερμοκρασίες χιλιάδων βαθμών, προκαλώντας φθορισμό κατά μήκος της τροχιάς τους και παράγοντας έτσι το φαινόμενο των διαττόντων αστέρων.
Το ίχνος της φωταύγειας ενός μεμονωμένου μετεώρου (διάττοντα ή πεφταστεριού) μπορεί να ποικίλλει από λιγότερο του ενός δευτερολέπτου έως αρκετά λεπτά σε πιο σπάνιες περιπτώσεις.
Τα μετέωρα, η πηγή των διαττόντων, προέρχονται είτε από κομήτες κυρίως, είτε από αστεροειδείς. Οι «βροχές» διαττόντων είναι μακρόστενα ρεύματα ύλης που απελευθερώνονται συνήθως από τον πυρήνα ενός κομήτη, καθώς πλησιάζει τον Ήλιο. Τα ρεύματα αυτά κατά περιοδικά χρονικά διαστήματα συναντώνται με την τροχιά της Γης. Ετησίως έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πολλές οικογένειες διαττόντων αστέρων κάθε φορά που η Γη περνάει κοντά από την τροχιά ενός κομήτη. Η σκόνη και τα άλλα υλικά που έχει αφήσει ο κομήτης, καθώς περνάει από την τροχιά της Γης, πέφτουν με μεγάλη ταχύτητα στην ατμόσφαιρα της Γης και εξαερώνονται από τη θερμότητα που αναπτύσσεται λόγω τριβής, αφήνοντας έτσι φωτεινά ίχνη. Η Γη κινείται στην τροχιά της με ταχύτητα περίπου 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (108.000 χιλιόμετρα την ώρα) κι έτσι οι κρούσεις γίνονται με μεγάλη σφοδρότητα. Οι βροχές των μετεώρων παίρνουν το όνομα του αστερισμού, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή του ουρανού στην οποία εκδηλώνονται.

 

Έτσι έχουμε τις Ωριωνίδες, τις Αιγοκερίδες και τις Yδροχοΐδες κ.άλ. Οι τυπικοί κόκκοι της σκόνης έχουν διάμετρο λίγα δέκατα του χιλιοστού και ζυγίζουν λιγότερο από 10-4 γραμμάρια. Όταν όμως τέτοιος κόκκος κτυπήσει ένα δορυφόρο, όλο το μετέωρο συνήθως εξατμίζεται αφήνοντας μια λεπτή σχισμή στον δορυφόρο. Ηλεκτρόνια και ιόντα σε αυτό το αέριο μπορούν να ηλεκτρίσουν ευαίσθητα ηλεκτρονικά στοιχεία του δορυφόρου, δημιουργώντας προβλήματα στο software και λάθη στις διαδικασίες ελέγχου. Μέχρι στιγμής μόνο ένας δορυφόρος έχει καταστραφεί από βροχή διαττόντων, το 1993. Για αυτόν το λόγο πολλοί δορυφόροι τίθενται προσωρινά, για προληπτικούς λόγους, εκτός λειτουργίας κατά τη διάρκεια που προβλέπεται το μέγιστο της δραστηριότητας της βροχής των μετεώρων. Το 1999 οι αστρονόμοι κατάλαβαν ότι τα συντρίμμια που αφήνει κάθε κομήτης όταν περνάει κοντά από τον Ήλιο δεν ακολουθούν ακριβώς την ίδια τροχιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν δημιουργηθεί πολλοί στενοί διάδρομοι υλικών και ο αριθμός των διαττόντων αστέρων αυξάνεται, δημιουργώντας το φαινόμενο της βροχής των διαττόντων, όταν η Γη περνάει μέσα από έναν από αυτούς. Όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα τα μετέωρα θερμαίνονται σε μια θερμοκρασία πάνω από 1600 βαθμούς Κελσίου και φυσικά καίγονται. Δεν θερμαίνονται από την τριβή, όπως πιστεύεται συνήθως. Η αιτία είναι ένα φαινόμενο που λέγεται πίεση εμβολισμού. Ένα μετέωρο συμπιέζει τον αέρα μπροστά του. Ο αέρας θερμαίνεται και στη συνέχεια θερμαίνεται και το μετέωρο. Η έντονη θερμότητα ατμοποιεί τα περισσότερα μετέωρα, δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε διάττοντες αστέρες. Οι περισσότεροι γίνονται ορατοί περίπου σε ένα ύψος 100 χιλιομέτρων.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το