Της Κατερίνας Τασσοπούλου
Είναι δέκα χρόνων και πάνε … Πανεπιστήμιο. Εκεί δεν διδάσκονται, αλλά παίζουν. Οι ιδέες τους όμως αξίζουν «χρυσάφι». Παιδιά δημοτικού «σαρώνουν» τους διαγωνισμούς και τα βραβεία, μεγάλες εταιρείες και βιομηχανίες θέλουν να επενδύσουν στο μυαλό τους και το «φυτώριο» που έχει δημιουργηθεί από την ομάδα Talos του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας πρωτοπορεί στα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά fora της ρομποτικής. Στο Πανεπιστήμιο έχει ουσιαστικά δημιουργηθεί μια ακαδημία, που παιδιά έχουν τη δυνατότητα να προσεγγίζουν βιωματικά τη μηχανική, τις επιστήμες των υπολογιστών, της τεχνολογίας, των μαθηματικών, της φυσικής, αλλά και της αρχιτεκτονικής. Αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, δημιουργικότητα, συνεργασία, παρατηρητικότητα, ερευνητικό πνεύμα, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και ικανότητα λήψης αποφάσεων, είναι τα τεράστια εφόδια, που παίρνουν τα παιδιά από τα προγράμματα ρομποτικής και σήμερα, παρότι κανείς δεν το περίμενε, τα προϊόντα τους είναι έτοιμα να βγουν στην αγορά. Λιλιπούτειοι «ποιητές» της τεχνολογίας δημιουργούν τις τάσεις, συμμετέχουν σε καινοτόμες ιδέες, προσεγγίζουν καινοτόμους τρόπους, χρησιμοποιώντας γνώσεις, που έχουν αποκτήσει.
Η δημιουργικότητά τους δεν εξαντλείται σε ασκήσεις επί χάρτου, αλλά δίνουν λύσεις σε προβλήματα υπό πραγματικές συνθήκες. Και είναι μόνο δέκα ετών… Και η αρχή και το τέλος κάθε απόφασης και δράσης τους εδράζεται στο παιχνίδι. Σε έναν κόσμο που αλλάζει και το εκπαιδευτικό σύστημα αρνείται να τον παρακολουθήσει μέσα από παλινωδίες και αναχρονισμούς, το Πανεπιστήμιο ανοίγει την πόρτα του σε όλους, για να «πλάσει» παιδιά, που μαθαίνουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους. Παιδιά που ξεφεύγουν από το στρεβλό μοντέλο εκπαίδευσης, που στα τραπέζια της σκέψης κανένας παράγοντας δεν τα επηρεάζει, που το μυαλό είναι ο μοχλός της δύναμής τους και η νοημοσύνη τους το διαβατήριό τους. Εφόδια για να κατανοήσουν και να διαχειριστούν τον κόσμο, που ζουν. Το ελληνικό σχολείο όσο και αν προσπαθεί να κάνει κάτι από όλα αυτά, όσο και αν αλλάζει προγράμματα και διδακτέα ύλη, δεν καταφέρνει και σπουδαία πράγματα. Ίσως γιατί όσοι αποφασίζουν δεν έχουν επαφή με τους μαθητές της σημερινής εποχής.