Οι δασικοί χάρτες και οι κακοί λύκοι

Στο δάσος ζούσανε ζώα με τέσσερα πόδια που τα λέγαμε λύκους. Ζούσανε και έτρωγαν μέσα στο δάσος, κι’ αν καμιά φορά τους έλειπε η τροφή κατέβαιναν και στα πεδινά. Με τα χρόνια αυτό το είδος εξαφανίστηκε και στη θέση του εμφανίστηκε ένα άλλο… μοντέλο λύκου. Ο δίποδος «κακός ο λύκος».
Ζούσε στα πεδινά, και άρχισε σιγά-σιγά ν’ ανηφορίζει στο δάσος ,τρώγοντάς το. Άλλος για να ζήσει και άλλος για να το «κατακτήσει»…
Έτσι μετά από κάμποσα χρόνια έκανε ο κακός λύκος το δάσος δεύτερο σπίτι του ή δεύτερο χωράφι του…
Η υπόθεση των Δασικών χαρτών ενοχλεί. Ενοχλεί και κλονίζει πολλούς. Στη Μαγνησία, περίπου 100.000 στρέμματα μετατράπηκαν από δάση σε καλλιέργειες. Το ποσοστό, αναλογικά με όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη χώρα , δεν είναι μεγάλο. Κλονίζονται όμως καταπατητές, ετσιθελ(η)στές και «πελάτες» της μεταπολεμικής αυτής έρμης χώρας. Όσοι έχουν δίκαιο θα το βρουν.
Αν θέλουμε να γίνουμε κράτος σοβαρό, η εφαρμογή των χαρτών, μετά την εξέταση των ενστάσεων πρέπει να ‘ναι πιστή.
Τίποτα λιγότερο.
Και όχι μόνο στους δασικούς χάρτες πρέπει να δείξουμε ως χώρα σοβαρότητα, αλλά και στην απογραφή της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του κάθε Δήμου της χώρας, την οποία λυμαίνεται, κάθε κακός λύκος ….
Οτιδήποτε αντίθετο, σημαίνει υποχώρηση από τις αρχές του κράτους δικαίου και τις αρχές μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Οι Δήμοι εκδίδουν ανακοινώσεις που ζητούν να διακοπεί ή να παραταθεί η εφαρμογή των δασικών χαρτών.
Παράταση στην ανομία και στην παρανομία;