Ο 39χρονος Χρήστος Πάντζιος από την περιοχή του Αλμυρού, ο οποίος έχει στραφεί στον πρωτογενή τομέα παραγωγής, μίλησε για τις συνθήκες που συναντά σήμερα ένας νέος αγρότης και κατά πόσο είναι δύσκολο ή όχι για κάποιον που ασχολείται με τη γη, να ανταπεξέρχεται στις καθημερινές υποχρεώσεις του.
Πριν από τέσσερα χρόνια ακριβώς, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής, ο Αλμυριώτης αγρότης δεν δίστασε μπροστά στον Γιώργο Κατρούγκαλο, υπουργό Εργασίας το 2016, να χρησιμοποιήσει «σκληρή» γλώσσα στο στέλεχος της τότε κυβέρνησης, λέγοντας στον «αέρα» την αλησμόνητη φράση πως «κατάφερε να ενώσει τη γαλότσα με τη γραβάτα», εκφράζοντας έτσι τη γενικευμένη αντίδραση όλων των κλάδων για το ασφαλιστικό… Μία τετραετία αργότερα, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο, με τον Χρήστο Πάντζιο να επισημαίνει: «Το 2016 εάν υπήρχε οργάνωση στο αγροτικό κίνημα, θα είχαμε κερδίσει πολύ περισσότερα. Σήμερα ο κόσμος αδυνατεί να πληρώσει ακόμη και τις ασφαλιστικές του εισφορές. Είναι πολύ ζόρικα τα πράγματα. Όταν φτάνουμε στο σημείο να καλλιεργούμε όλοι με την κάρτα του αγρότη ή με το ανοικτό δάνειο αγρότη, δεν υπάρχει αύριο στη γεωργία. Αυτό το βλέπω για παράδειγμα στην καλλιέργεια του βαμβακιού. Έφτασαν τα εκκοκκιστήρια να σου παρέχουν όλα τα εφόδια πριν την καλλιέργεια, αλλά έτσι δεσμεύουν την παραγωγή και δεν μπορείς να πάρεις καλές τιμές στα προϊόντα».
Ο Χρήστος Πάντζιος , αφού υπογράμμισε την ανάγκη μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, της φορολογίας και του κόστους παραγωγής, τόνισε πως το όνειρο ενός νέου να καλλιεργήσει τη γη, δεν είναι και η πιο απλή υπόθεση: «Κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολα. Σε έναν μήνα θα ξεκινήσουμε τη νέα καλλιεργητική περίοδο για τις εαρινές καλλιέργειες και δεν έχουμε ακόμη ξεμπερδέψει με τις περσινές υποχρεώσεις μας. Όσοι μένουν, έχουν κάνει επενδύσεις εκατομμυρίων. Δεν μπορείς να φύγεις και να κάνεις κάτι άλλο. Προσπαθείς να εξοπλιστείς με νέα τεχνολογία, αλλά όλα αυτά κοστίζουν και μάλιστα πανάκριβα. Κι από τη στιγμή που βλέπεις ότι δεν υπάρχουν τιμές για όσα παράγεις, κάπου εκεί σε πιάνει ένας προβληματισμός. Δεν έχεις την ψυχολογία, για να ξαναπάς να καλλιεργήσεις. Χάνεις την εμπιστοσύνη σου».
Στη συνέχεια έθιξε την έλλειψη χρηματοδοτικών εργαλείων: «Οι τράπεζες δεν δίνουν καθόλου δάνεια. Αρκετοί αγρότες που εντάχτηκαν στα Σχέδια Βελτίωσης, δεν θα μπορέσουν να καλύψουν τη δική τους συμμετοχή. Τα ίδια και χειρότερα αντιμετωπίζουν και οι κτηνοτρόφοι, αλλά πλέον δυσκολεύουν όλα και για εμάς που ασχολούμαστε με τη φυτική παραγωγή. Το παρατηρούμε στη ζωή του Αλμυρού. Βγαίνεις στην πλατεία και δεν υπάρχει καθόλου κόσμος. Όλοι μένουν μέσα, γιατί πλέον δεν περισσεύουν χρήματα ούτε για έναν καφέ».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του Χρήστου Πάντζιου για το καθεστώς των επιδοτήσεων. «Αυτή την περίοδο γίνονται στο ΚΕΓΕ σεμινάρια για τους νέους αγρότες. Από τους συμμετέχοντες, το 80% περίπου είναι κορίτσια. Τα βάζουν οι γονείς τους, που έχουν κάποια χωράφια, για να πάρουν την επιδότηση, το λεγόμενο πριμ της πρώτης εγκατάστασης στην ύπαιθρο. Θα πάνε να δουλέψουν στα χωράφια όλα αυτά τα κορίτσια; Από τους νέους αγρότες, μόνο ένα 10-20% θέλουν όντως να ασχοληθούν με τη γη. Αυτό βρήκαν από τους πατεράδες τους κι αυτό θέλουν να κάνουν. Αλλά έχουν φτάσει κι αυτοί σ’ ένα σημείο, που δεν ξέρουν τι να κάνουν, από τα εμπόδια που συναντούν. Οι περισσότεροι νέοι αγρότες, μόλις τελειώνει το πρόγραμμα, εξαφανίζονται. Δεν προχωρούν σε επενδύσεις, δεν κάνουν τίποτα. Έτσι θα εξασφαλιστεί το μέλλον της γεωργίας;», διερωτήθηκε, για να κλείσει με μία φράση, που περικλείει τις συνθήκες δουλειάς εν έτει 2020: «Ο ρόλος ενός αγρότη δεν είναι απλά δύσκολος και απαιτητικός, αλλά ριψοκίνδυνος».