Ο Χρήστος Μαράτος, ένας από τους τρεις «αρχαιότερους» διευθυντές σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Μαγνησία αποτελεί ένα ξεχωριστό παράδειγμα εκπαιδευτικού, διότι κατά τη διάρκεια της θητείας του κατάφερε να κτιστούν δύο νέα σχολεία και συγκεκριμένα το ΕΠΑ.Λ. Αγριάς και το ΕΠΑ.Λ. Βελεστίνου.
Το ΕΠΑ.Λ. Αγριάς ήταν το πρώτο σχολείο στο οποίο τοποθετήθηκε ως διευθυντής από την αρχή της ίδρυσής του το 1999 ως Τ.Ε.Ε. Αγριάς. Το σχολείο ξεκίνησε τη λειτουργία του με δυναμικό 30 μαθητών και κατά τη διάρκεια της θητείας του Χρήστου Μαράτου έφτασε να λειτουργεί με 187 μαθητές. Τα πρώτα χρόνια το σχολείο συστεγαζόταν με το Γυμνάσιο Αγριάς. Μετά από δύο – τρία χρόνια λειτουργίας του ο διευθυντής αντιλήφθηκε ότι οι συνθήκες ήταν πλέον ώριμες για να κατασκευαστεί νέο κτίριο για το σχολείο. Μετά από πολλές συζητήσεις κατάφερε να πείσει τους υπεύθυνους της τότε Νομαρχίας Μαγνησίας αλλά και όλους τους αρμόδιους παράγοντες, να καταλάβουν την αναγκαιότητα κατασκευής ενός καινούριου κτιρίου. Την εποχή εκείνη την αρμοδιότητα κατασκευής σχολικών κτιρίων την είχε ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων. Οι μελέτες ξεκίνησαν το 2003 και στη συνέχεια το πάλεψε και κατάφερε μέσα σε διάστημα τριών ετών να ολοκληρωθεί το έργο. Τον Φεβρουάριο του 2006 το σχολείο στεγάστηκε πλέον στο νέο κτίριο που ήταν ένα από τα ομορφότερα και σύγχρονα κτίρια που υπήρχαν τότε στο Νομό Μαγνησίας. Μέσα σε αυτό το κτίριο ιδρύθηκαν και λειτούργησαν νέοι τομείς και ειδικότητες και το σχολείο ανέπτυξε πλούσια δράση με δεκάδες περιβαλλοντικά και πολιτιστικά προγράμματα, καθώς και προγράμματα αγωγής υγείας. Με δική του πρωτοβουλία και συμμετοχή, πραγματοποιήθηκαν πολλά ταξίδια στο εξωτερικό μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων διεθνών ανταλλαγών μαθητών. Στόχος του διευθυντή ήταν να έρθουν οι μαθητές σε επικοινωνία με άλλους μαθητές άλλων χωρών, να γνωρίσουν άλλες χώρες και νοοτροπίες, να καταφέρουν μέσα στα παιδαγωγικά πλαίσια να «ανοίξει» το μυαλό τους, να προσεγγίσουν διαφορετικά τη ζωή.
Μετά από δώδεκα χρόνια θητείας στο ΕΠΑ.Λ. Αγριάς, ο Χρήστος Μαράτος ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2011 τη νέα του θητεία στο ΕΠΑ.Λ. Βελεστίνου. Από την πρώτη μέρα της τοποθέτησής του στο σχολείο και τη γνωριμία του με τους εκπαιδευτικούς, ήρθε αντιμέτωπος με τα σοβαρά προβλήματα που υπήρχαν στο σχολείο σχετικά με την κτιριακή και την υλικοτεχνική υποδομή. Το σχολείο στεγαζόταν σε παλιό κτίριο με προκατασκευασμένες αίθουσες κοντέινερ, οι εργαστηριακές υποδομές ήταν υποτυπώδεις και η γενικότερη κατάσταση ήταν κακή. Ξεκίνησε αμέσως έναν δύσκολο αγώνα για να βελτιώσει τις συνθήκες διδασκαλίας και να αλλάξει όσο μπορούσε τα δεδομένα για τους μαθητές που επέλεγαν να φοιτήσουν στο σχολείο. Στην πρώτη συνάντηση που είχε ως διευθυντής με την πρώην δημοτική αρχή του Δήμου Ρήγα Φεραίου και τη δήμαρχο Ελένη Λαΐτσου έθεσε το θέμα του κτιρίου και των υποδομών του. Βοήθησε τη δήμαρχο να καταλάβει ότι οι συνθήκες στέγασης και διδασκαλίας στο σχολείο ήταν άθλιες και απαράδεκτες για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Συγκεκριμένα όπως είχε πει «τέτοια κτίρια μας προσβάλλουν». Η ίδια με τη σειρά της θέλησε και εκείνη να βοηθήσει και έτσι ξεκίνησε η προσπάθεια για εύρεση λύσης στο κτιριακό πρόβλημα. Ο διευθυντής πραγματοποίησε επίσης επανειλημμένες συναντήσεις στην Περιφέρεια Θεσσαλίας και κατάφερε να ξεκινήσει η διαδικασία κατασκευής νέου κτιρίου. Αφού έγινε η μελέτη κατασκευής το έργο εντάχθηκε στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Στη συνέχεια η νέα δημοτική αρχή που προέκυψε από τις δημοτικές εκλογές βοήθησε ώστε να ολοκληρωθεί το έργο. Θετικό υπήρξε το γεγονός ότι το έργο πραγματοποιήθηκε με κονδύλια του ΕΣΠΑ και ήταν ίσως από τα τελευταία έργα που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα αυτό. Ο διευθυντής ήρθε πολλές φορές σε επικοινωνία και με την Περιφέρεια πιέζοντας για την πραγματοποίηση του έργου.
«Μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες και μετά από εντατικό αγώνα ολοκληρώθηκε στη διάρκεια της 5ετούς θητείας μου η κατασκευή ενός ακόμη κτιρίου. Τον Απρίλιο του 2016 το ΕΠΑ.Λ. Βελεστίνου εγκαταστάθηκε στο νέο τριώροφο υπερσύγχρονο κτίριο ευρωπαϊκών προδιαγραφών που καλύπτει συνολική επιφάνεια 2.500 τ.μ. και λειτουργεί με σύγχρονους αυτοματισμούς τελευταίας τεχνολογίας όπως αυτόματα συστήματα πυρανίχνευσης, πυρασφάλειας, ελέγχου πρόσβασης, αυτόματου φωτισμού, ελέγχου και εξοικονόμησης ενέργειας, ελέγχου θερμοκρασίας και εξαερισμού, καθώς και εσωτερικό δίκτυο οπτικών ινών για τη μεταφορά δεδομένων. Το κτίριο διαθέτει όλους τους απαραίτητους χώρους και εργαστήρια, καθώς και τον εξοπλισμό που χρειάζεται για την παροχή επαρκούς επαγγελματικής εκπαίδευσης στους μαθητές του», λέει ο ίδιος. Είναι το δεύτερο σχολικό κτίριο που κατασκευάζεται επί θητείας του διευθυντή Χρήστου Μαράτου.
Όπως δηλώνει βέβαια ο ίδιος, ένα κτίριο δεν είναι μόνο οι τοίχοι. Μπορεί να έχει καταφέρει μέσα από αντίξοες οικονομικές συνθήκες να «κτίσει» δύο πλήρως εξοπλισμένα σχολεία, όμως μέσα από τη 17χρονη θητεία του ως διευθυντής σε επαγγελματικά σχολεία έδωσε και δίνει συνεχώς αγώνα για ένα σχολείο δημοκρατικό με αγάπη προς τους μαθητές καλλιεργώντας τους τον αλληλοσεβασμό. Εργάζεται με αίσθημα ευθύνης για την πνευματική, κοινωνική και παιδαγωγική πρόοδο των μαθητών θεωρώντας ότι αυτή πρέπει να συντελείται σε σύγχρονα κτίρια που δεν εμποδίζεται από ελλιπείς υλικοτεχνικές υποδομές. Φροντίζει και ωθεί τους μαθητές να συμμετέχουν σε δράσεις και προγράμματα ώστε η γνώση τους να μην είναι μονοδιάστατη προερχόμενη μόνο μέσα από την αίθουσα διδασκαλίας. Ο αγώνας για τη δημιουργία των δύο σχολείων ξεκίνησε από την αγάπη του για τους μαθητές. Πιστεύει ότι οι μαθητές της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους μαθητές. Δεν είναι μαθητές δεύτερης διαλογής, αλλά είναι μαθητές που βγαίνουν στην κοινωνία ως επαγγελματίες και θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα καταρτισμένοι χωρίς να υστερούν σε κάτι. Πιστεύει ότι κάθε εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει την υπεύθυνη θέση του διευθυντή ενός σχολείου, πρέπει να εργάζεται με ευσυνειδησία και οφείλει να πράττει το καλύτερο δυνατό για το συμφέρον των μαθητών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος, «πρέπει ο καθένας μας όταν του δίνεται ευκαιρία μέσα από όποια θέση κατέχει να δίνει τον καλύτερο εαυτό του, να προσπαθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, να βελτιώνει τις υποδομές και τα μέσα γι’ αυτό που έχει μπροστά του ως έργο. Και πρέπει το έργο του να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικό».