Σε διττό ρόλο, συγγραφέα και εικονογράφου, ο Χρήστος Γουσίδης έρχεται με δύο θρησκευτικά βιβλία για παιδιά να τους μιλήσει για τις περιπέτειες δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων της εκκλησίας μας: Των Αγίων Πορφυρίου και Νεκταρίου. Ανανεωμένος και ο ίδιος, μας μίλησε για το πώς βίωσε αυτήν την κατάσταση, για το θρησκευτικό βιβλίο, την ισορροπία που πρέπει να κρατάνε οι γονείς ως καλοί οδηγοί της οικογένειας, αλλά και για τα δύο αυτά βιβλία του.
Συνέντευξη: Αργυρώ Μουντάκη
Κύριε Γουσίδη μείνατε σπίτι όλο αυτό το διάστημα υποθέτω όπως απαιτείται. Πώς βιώσατε τον εγκλεισμό;
Ήταν μια εμπειρία και μια ευκαιρία μοναδική! Προσωπικά ξεκουράστηκα, ησύχασα, συζήτησα με τον εαυτό μου και έζησα αξέχαστες οικογενειακές στιγμές.
Με τι απασχοληθήκατε στο σπίτι;
Με όλα όσα θέλω να κάνω και δεν έχω συνήθως τον χρόνο. Να κοιτάξω τον ουρανό χωρίς να βιάζομαι, να απολαύσω τη βροχή χωρίς να ανησυχώ πώς θα φύγω ή πώς θα φτάσω κάπου. Να διαβάσω βιβλία χωρίς να κλείνουν τα μάτια μου από την κούραση της μέρας, να αναζητήσω συνταγές και να μαγειρέψω, κάνοντας μακρά τηλεφωνήματα και συζητώντας.
Αν μπορούσατε να δίνατε μία μορφή στον κορωνοϊό, πώς θα τον φανταζόσασταν;
Αν ζούσαμε στα ελληνιστικά χρόνια, μάλλον θα τον φανταζόμουν σαν έναν κακομαθημένο νεαρό. Επειδή όμως ζούμε στην εποχή του ορθολογισμού, θα παρομοιάσω όλη αυτήν την κατάσταση με κολύμπι σε μια θάλασσα με δηλητηριώδης τσούχτρες.
Η επόμενη μέρα πώς σας φαίνεται;
Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς γίνεται.
Πείτε μας δύο λόγια την υπόθεση του καινούριου σας βιβλίου.
Το Τρίτο Ταξίδι αφορά στις προσπάθειες του μικρού Άγγελου, μετέπειτα γνωστού σε όλους μας αγίου Πορφυρίου, να φτάσει στο Άγιο Όρος. Οδηγείται εκεί από τη μεγάλη του επιθυμία να γίνει μοναχός από αγάπη για τον Χριστό. Υπάρχει όμως διαρκής πλοκή και ανατροπή στις εξελίξεις.
Ποιο ήταν το έναυσμα για το θέμα του επιλέξατε;
Αυτό που λέτε έναυσμα είναι η σφοδρή επιθυμία του αγίου Πορφυρίου να ζήσει τη ζωή του όπως του το ζητεί η καρδιά του. Δεν φοβάται να κάνει το βήμα στο κενό και να τολμήσει να φτάσει στο Άγιο Όρος. Και όλα αυτά, χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό για τον τόπο ή κάποιον άνθρωπο να τον περιμένει. Σήμερα όλοι εμείς έχουμε άξονα της ζωής μας τη σιγουριά και την ασφάλεια. Θέλουμε να τα ελέγχουμε όλα για τον εαυτό και τους αγαπημένους μας, δεν καταλαβαίνουμε όμως πως ίσως έτσι η ζωή μας γίνεται ανάλατη.
Πιστεύετε ότι οι γονείς και τα παιδιά αναζητούν τα θρησκευτικά βιβλία;
Όποιος ενδιαφέρεται για τη ζωή μέσα στην εκκλησία έχει ανάγκη από βιβλία που αναφέρονται σε αυτήν, από βιβλία γραμμένα από ανθρώπους της εκκλησίας. Ναι, νομίζω πως υπάρχει ένα μεγάλο κοινό που αναζητά τα κριτήρια της ζωής ενός χριστιανού. Μιλώντας εμπορικά, νομίζω πως το βιβλίο θεολογικού περιεχομένου έχει μεγάλη μερίδα στην αγορά, κάτι που σημαίνει το υψηλό ενδιαφέρον της κοινωνίας για τέτοια βιβλία. Παλαιότερα ζούσαν όλες οι γενιές μέσα στο ίδιο σπίτι.
Τα παιδιά έχουν ταραχτεί και επηρεαστεί και εκείνα από αυτές τις συνθήκες. Άλλαξε η καθημερινότητά τους, δεν βλέπουν τους φίλους τους, άλλαξε ο τρόπος διδασκαλίας, βιώνουν τις ανασφάλειες των γονιών τους για την υγεία, την εργασία, το αύριο. Πώς πιστεύετε μπορεί να επέλθει αυτή η ισορροπία;
Ας φανταστούμε ένα ποδήλατο με τρεις, τέσσερις θέσεις, σαν αυτά που βλέπουμε σε διαφημίσεις με ευτυχισμένες οικογένειες. Η ισορροπία των παιδιών εξαρτάται από την ισορροπία που μπορούν να κρατήσουν οι γονείς. Αν αυτός που κρατάει το τιμόνι δεν μπορεί να σταθεί, θα πέσουν όλοι μαζί.
Ποιο βιβλίο (δικό σας ή όχι) μας προτείνετε να διαβάσουμε και γιατί;
Είναι σαν να ρωτάτε έναν καλοφαγά να πει ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό. Οφείλω όμως να σας προτείνω τα δύο τελευταία μου βιβλία: «Το τρίτο ταξίδι» ή την «Επίσκεψη στο πατάρι». Πρόκειται για βιβλία που αφηγούνται τα νεανικά χρόνια των αγίων Πορφυρίου και Νεκταρίου. Είναι δυο πραγματικές ιστορίες που μπορούν να διαβαστούν από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Νομίζω πως το ζητούμενο της εποχής μας είναι η αναζήτηση του παραδείγματος της ουσιαστικής ζωής. Χρειαζόμαστε όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, να διαβάσουμε βιογραφίες ανθρώπων, οι οποίοι πέρασαν διάφορες περιπέτειες, ταλαιπωρίες και δυσκολίες, ώστε να εμπνευστούμε και να πάρουμε θάρρος για το μέλλον. Στον τόπο μας έχουμε ευτυχώς τους αγίους της εκκλησίας.