Χρ. Βολικάκης: Θα συνεχίσω να κυνηγώ το όνειρό μου

Τη μεγάλη του δίψα για να πραγματοποιήσει το όνειρό του εξέφρασε σε συνέντευξή του ο Χρήστος Βολικάκης. Ο Βολιώτης παγκόσμιος πρωταθλητής της ποδηλασίας στοχεύει στη διάκριση στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες και είναι αποφασισμένος να τα καταφέρει.

«Ο Χρήστος Βολικάκης είναι ο πιο επιτυχημένος Έλληνας ποδηλάτης και δεν είναι απλά ο πρώτος Έλληνας ποδηλάτης που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Οι τίτλοι του στην Ελλάδα και διεθνώς είναι αμέτρητοι, τα νούμερα… ζαλίζουν και πλέον θα μπορούσε με ασφάλεια να ειπωθεί ότι δεν έχουν μείνει και πολλοί τίτλοι να διεκδικήσει, πλην μιας διοργάνωσης, των Ολυμπιακών Αγώνων, που όπως και ο ίδιος δηλώνει «είναι σίγουρα ο μεγαλύτερος στόχος, δεν θα μπορούσα να φανταστώ στην αθλητική μου καριέρα κάτι πάνω από αυτό».

«Μπαρουτοκαπνισμένος», βέβαια, από Ολυμπιακούς Αγώνες μιας και στο Τόκιο θα λάβει μέρος για τέταρτη φορά, ο 32χρονος σήμερα Χρήστος ετοιμάζεται για την υπέρβαση από τη 13η θέση στο Πεκίνο το 2008, την 9η θέση στο Λονδίνο το 2012 και τη 12η στο Ρίο το 2016» αναφέρει το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Sport 3 και συνεχίζει:

«Το Τόκιο βρίσκεται λοιπόν, στην τελική ευθεία, αλλά η προετοιμασία γίνεται μετ’ εμποδίων και προβλημάτων. Όχι μόνο λόγω της πανδημίας και των ιδιαίτερων και δύσκολων συνθηκών που δημιουργεί, αλλά και λόγω προβλημάτων που έχει με την ομοσπονδία ποδηλασίας.

Ο Χρήστος Βολικάκης μιλάει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sports3 και στον Σωτήρη Τριανταφύλλου γι’ αυτή τη διαφωνία, για την προετοιμασία του ενόψει των Αγώνων του Τόκιο το καλοκαίρι, το όνειρο που έχει, την καριέρα του και πότε θα σταματήσει, αλλά και για το τι θέλει να κάνει αφού σταματήσει τον αθλητισμό, για τις καλές και κακές στιγμές τη καριέρας του».

Ο Χρήστος Βολικάκης μίλησε για τα εξής θέματα:
Για το πώς πηγαίνει η προετοιμασία εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων: «Η προετοιμασία λόγω κυρίως της πανδημίας γίνεται μετ’ εμποδίων. Προσπαθώ να ξεπεράσω ό,τι άλλο μπορεί να γίνει τροχοπέδη και υπερβάλλω εαυτόν πολλές φορές όταν αναγκάζομαι να κάνω προπόνηση με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Θα ήθελα πολύ να είμαι σε ένα κέντρο με ευνοϊκές προϋποθέσεις και να γυμνάζομαι με αθλητές που θα τους έχω αντιπάλους στο Τόκιο. Αυτά που ζητάω, όμως, είναι δύσκολα και δεν ξέρω αν θα πραγματοποιηθούν».

Για τα παράπονά του στην ομοσπονδία ποδηλασίας ότι δεν τον στηρίζει εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων και για την απάντηση της ΕΟΠ πως ήταν μια ατυχής ανάρτηση και όδεν ισχύει κάτι τέτοιο: «Εξέφρασα το παράπονο μου ότι η ομοσπονδία καθυστερεί να υλοποιήσει αυτά που εγώ θεωρώ άμεσα. Αν δεν είσαι αθλητής, αν δεν έχεις ζήσει τόσο έντονα αυτές τις καταστάσεις δεν μπορείς  να βρεθείς στη θέση του αγωνιζόμενου και να τον καταλάβεις. Το άγχος, κακά τα ψέματα, το έχει ο άμεσα ενδιαφερόμενος, δηλαδή ο αθλητής. Οι άλλοι απλά συμμετέχουν και ίσως να παρεξηγήσουν τα λεγόμενα σου ή και να τα θεωρήσουν υπερβολικά.

Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο, γιατί πρέπει να κοιτάω μπροστά. Ο ρόλος μου είναι αυτός του αθλητής και θέλω να αγωνίζομαι για το καλύτερο. Αν αυτό το καταλάβουν οι διοικούντες, θα δικαιολογήσουν τη δήλωσή μου. Ωστόσο παραμένουμε φίλοι και συνεργάτες γιατί είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από τις όποιες διαφωνίες».

Για το μεγάλο και απραγματοποίητο ακόμη όνειρό του ως αθλητή, με δεδομένες τις πολύ μεγάλες διακρίσεις που έχει μέχρι τώρα: «Το έχω πει πως δεν θα σταματήσω να κυνηγάω ένα όνειρο που θέλω να γίνει πραγματικότητα. Θα το επιδιώξω, έστω κι αν χρειαστεί να παρατείνω την αθλητική μου καριέρα».

Για το πώς βλέπει το μέλλον του στον αθλητισμό και μέχρι ποια ηλικία θα αγωνίζεται: «Θα αγωνίζομαι  όσο νιώθω ικανοποίηση από αυτό που πετυχαίνω. Όσο θα είμαι στους καλύτερους θα βαδίζω και αν κάποια στιγμή νοιώσω ότι ο χρόνος παρήλθε, θα φύγω γεμάτος και έτοιμος να βρεθώ σε ένα άλλο πόστο, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν».

Για το τι θα ήθελε να κάνει μετά το τέλος της καριέρας του στην ποδηλασία: «Είμαι ήδη αξιωματικός στο Πολεμικό Ναυτικό και ευχαριστώ την Πολιτεία γι’ αυτή την τιμή που μου έκανε. Αν σταματήσω ως αθλητής, θα ήθελα να προσφέρω ως προπονητής, καθοδηγώντας τους νεότερους, μεταφέροντας την εμπειρία μου και την αγάπη μου για το άθλημα και προσδοκώντας στο κοινό καλό».

Για το ποια ήταν η πιο καλή και η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του: «Έχω πολλές καλές στιγμές στην μέχρι τώρα αθλητική μου παρουσία στον παγκόσμιο χώρο αλλά θεωρώ σαν σπουδαιότερη εκείνη που πέτυχα ανήμερα των γενεθλίων μου στις 25 Μαρτίου στο Μάντσεστερ, όταν 19χρονος κατάφερα συμμετέχοντας στο παγκόσμιο ανδρών να νικήσω ποδηλάτες  που είχα πρότυπα όταν ξεκίνησα την ποδηλασία. Εκείνη η νύχτα θα μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μου, γιατί κατάφερα το ακατόρθωτο αποκλείοντας ιερά τέρατα.

Η πιο δύσκολη και επώδυνη, που δεν θέλω καν να θυμάμαι, ήταν στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Αγία Πετρούπολη, όταν σε μια πολύ δύσκολη πτώση θρυμματίστηκε η κλείδα  μου και ευγνωμονώ τον γιατρό μου, τον κ. Φειδία, που με ξανάκανε σιδερένιο…».