Για επιχείρηση διαστρέβλωσης των διατάξεων του νέου εργασιακού νομοσχεδίου κατηγόρησε την αντιπολίτευση ο βουλευτής Μαγνησίας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Ν.Δ. Χρήστος Μπουκώρος, κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής.
Ο Χρήστος Μπουκώρος στηλίτευσε τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία με «φθηνούς λαϊκισμούς» και με μια τεράστια επιχείρηση συσκότισης και σύγχυσης των πολιτών προσπαθεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη σε βάρος τους, εργαλειοποιώντας ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως είναι το εργασιακό, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Μεταξύ άλλων, ο βουλευτής Μαγνησίας κατέκρινε την «εκκωφαντική» σιωπή των αριστερών βουλευτών για τις προβλέψεις του νομοσχεδίου σχετικά με το ζήτημα της βίας και της παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο και τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων. Επίσης, υπογράμμισε τη θέσπιση νέων αδειών για γονείς και φροντιστές, όπως η άδεια 14 ημερών για τους νέους πατέρες και η επιδοτούμενη από τον ΟΑΕΔ γονική άδεια και για τους δύο γονείς. «Ένα μέτρο για το οποίο», όπως είπε, «δεν ακούστηκε ούτε μια καλή κουβέντα, ειδικότερα τώρα που το δημογραφικό ζήτημα και τα ζητήματα ισότητας είναι πιο επίκαιρα από ποτέ».
Πιο αναλυτικά, στην ομιλία του ο βουλευτής Μαγνησίας επεσήμανε τα εξής: «Πράγματι είναι σημαντικό το νομοσχέδιο και δεν μπορώ να κατηγορήσω τους συναδέλφους του συνόλου της Αριστεράς που έχουν πάρει το ζήτημα πατριωτικά. Έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα του προλεταριάτου που θα πρέπει να καθοδηγείται από μια πνευματική και μια κομματική ιντελιγκέντσια μέσα σε ένα πνεύμα καθοδήγησης και πατερναλισμού, πλην όμως και εδώ είναι η ουσιώδης διαφορά μας. Εμείς πιστεύουμε ότι στις ελεύθερες κοινωνίες οι ελεύθεροι άνθρωποι ούτε ποδηγετούνται, ούτε καθοδηγούνται, ούτε κάποιοι άλλοι γνωρίζουν καλύτερα το συμφέρον τους από εκείνους.
Ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες μια τεράστια επιχείρηση διαστρέβλωσης, συσκότισης, σύγχυσης από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Μια προσπάθεια να διαστρεβλώσουν το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, ευελπιστώντας να αποκομίσουν πολιτικά κέρδη σε μια εποχή πολιτικής ένδειας για αυτούς. Νόμιζαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να απευθυνθούν στην εργατική τάξη, αγνοώντας ότι η εποχή έχει αλλάξει, ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει, ότι βρισκόμαστε ενόψει της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Εξάλλου, έχει καθιερωθεί και στη χώρα μας η τηλεργασία, ενώ οι ανάγκες της ανθρώπινης ζωής μεταβάλλονται διαρκώς και καθημερινά. Την ίδια στιγμή, η αντιπολίτευση μάς καλεί να μείνουμε προσκολλημένοι σε διατάξεις και ρυθμίσεις, οι οποίες έχουν ξεπεραστεί από τον χρόνο. Αν αυτό δεν είναι η επιτομή του συντηρητισμού, τότε αναρωτιέμαι τι ακριβώς είναι.
Πιστεύουν, λοιπόν, ότι είναι προνομιακό τους πεδίο. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι εργαζόμενοι δεν τους ακούνε και αυτό φαίνεται στις συνδικαλιστικές εκλογές, φαίνεται σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, φαίνεται στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, και δεν προβληματίζονται. Εμμονικά παραμένουν εκεί. Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν μετρούν σήμερα πόσο έχουν αλλάξει οι συνθήκες εργασίας και πόσο έχουν αλλάξει οι ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου.
Δεν βλέπουν πλέον ότι με τα κοινωνικά δίκτυα ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε πολίτης επιχειρεί να αντιπροσωπεύσει τα θέλω του και τα πιστεύω του από μόνος του; Δεν βλέπουν πόσο χαμηλά έχει πέσει η αξιοπιστία των συνδικαλιστικών φορέων και τα ποσοστά των Ελλήνων εργαζομένων που συνδικαλίζονται; Αγνοούν ακόμη και την πραγματικότητα ότι το 82% των εργαζομένων σε τούτη τη χώρα δεν οργανώνονται σε σωματεία;
Φταίει η διάρθρωση των επιχειρήσεων ή φταίει η αξιοπιστία του συνδικαλιστικού κινήματος; Μπορεί να φταίνε και τα δύο και άλλα πολλά μαζί. Προκαλεί έκπληξη όμως ότι η αντιπολίτευση δεν φαίνεται να προβληματίζεται καθόλου για αυτό.
Και να πάμε στο κορυφαίο ζήτημα. Η επιχείρηση διαστρέβλωσης είχε έναν κεντρικό άξονα που έλεγε «δίνεις υπερωρίες και θα πληρωθείς με ρεπό», ενώ το νομοσχέδιο τα διαχωρίζει απολύτως. Δίνεις χρόνο παραπάνω, αν το επιλέξεις και παίρνεις χρόνο. Όταν δίνεις υπερεργασία με υπερωρίες παίρνεις χρήματα και μπορείς να πάρεις παραπάνω χρήματα. Άκουσα και το καινοφανές επιχείρημα: «Γιατί δίνεται στον εργαζόμενο της βιομηχανίας στη βιομηχανική περιοχή του Βόλου η δυνατότητα να δουλέψει εκατόν εξήντα ώρες υπερωρία; Δεν ξέρατε ότι αυτή η αύξηση από τις ενενήντα ώρες στις εκατόν πενήντα θα στερήσει τη θέση από κάποιον άνεργο»; Από τη μια είναι υπέρ των εργαζομένων και από την άλλη να μην τους δοθεί η δυνατότητα να αυξήσουν το εισόδημά τους. Τόσο αντικρουόμενα επιχειρήματα και μετά αναρωτιέται η Αριστερά, γιατί δεν ακούγεται και στην τάξη των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα.
Όσον αφορά στην ώρα άφιξης του εργαζομένου σε έναν εργασιακό χώρο όπως ένα εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο ή στη βιομηχανική περιοχή του Βόλου, ποιος ελεγκτικός μηχανισμός μπορεί να το πιστοποιήσει καλύτερα από την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας, η οποία είναι κορυφαία πρόβλεψη του νομοσχεδίου;
Αναφορικά με τις απεργίες, μπορεί να ταλαιπωρείται το κοινωνικό σύνολο συνεχώς από οργανωμένες μειοψηφίες; Ποιος φοβάται τις πλειοψηφίες στο συνδικαλιστικό κίνημα; Ποιος φοβάται τη μαζική συμμετοχή με την ψήφο εξ αποστάσεως όλων των εργαζομένων; Ποιος θέλει να είναι ο πατερούλης του εργατικού κινήματος, με τους πέντε, δέκα που ελέγχει και ασκεί βία; Ξεχάσαμε τι έγινε στο τελευταίο συνέδριο της ΓΣΕΕ; Αυτά τα φαινόμενα, λοιπόν, δεν τα θέλει ούτε η κυβέρνηση αλλά δεν τα θέλει και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Εμείς, λοιπόν, στη Νέα Δημοκρατία, με το νομοσχέδιο αυτό πιστεύουμε ότι στις πραγματικά ελεύθερες κοινωνίες και ο εργαζόμενος πρέπει να έχει το δικαίωμα της επιλογής. Και το βάρος της απόδειξης για οτιδήποτε εναντίον του εργαζόμενου, να το φέρει ενώπιον των ελεγκτικών αρχών και της δικαιοσύνης -όταν χρειαστεί- ο εργοδότης. Και αυτό αποτελεί μια σημαντική τομή.
Όσοι έχουν εργαστεί σκληρά στη ζωή τους μπορούν να αντιληφθούν ότι κανένας νόμος, καμία διάταξη δεν μπορεί να τους προστατεύσει απολύτως από την αυθαιρεσία του εργοδότη, που είναι δεδομένη και καταγεγραμμένη ιστορικά. Δεν μπορεί να τους προστατεύσει από την ανεργία, δεν μπορεί να τους προστατεύσει από τους χαμηλούς μισθούς. Μόνο η ανάπτυξη και η αύξηση της ζήτησης νέων θέσεων εργασίας μπορούν να προστατεύσουν πραγματικά τον εργαζόμενο».