Σε χιλιάδες στρέμματα ανέρχεται η εκκλησιαστική περιουσία στη Μαγνησία, ενώ μία από τις πλουσιότερες ιερές μονές της χώρας είναι η της Αγίας Τριάδας στην Άνω Γατζέα Πηλίου που φέρεται να διαθέτει χιλιάδες στρέμματα σε Χαλκιδική και Σκόπελο.
Σύμφωνα με στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας στον «Ελεύθερο Τύπο» της Κυριακής, στο νομό Μαγνησίας η Εκκλησία διαθέτει 31.460 στρέμματα δάσους, 5.490 στρέμματα δασικών εκτάσεων και 3.340 στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων. Επίσης φέρεται να κατέχει ακίνητα εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου.
Εξάλλου σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία ένα από τα επτά πλουσιότερα μοναστήρια της χώρας είναι και η ιερά μονή Αγίας Τριάδας Άνω Γατζέας Πηλίου, που φέρεται να διαθέτει χιλιάδες στρέμματα σε Χαλκιδική και Σκόπελο. Επίσης άλλη μία ιερά μονή, της Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους, φέρεται να διαθέτει εκατοντάδες εκτάσεις στη Σκύρο, ενώ ελέγχει από το 10ο αιώνα και την Κυρά Παναγιά, το μεγαλύτερο από τα «ερημονήσια» των Βόρειων Σποράδων. Αναφορικά με τις φάσεις τις οποίες πέρασε η υπόθεση εκκλησιαστική περιουσία και την αντιμετώπιση που είχε από το ελληνικό κράτος, το 1833 με απόφαση του Όθωνα δημεύεται η περιουσία περίπου 500 μοναστηριών, το 1922 απαλλοτριώνονται μοναστηριακές εκτάσεις για την αποκατάσταση των προσφύγων, την περίοδο 1917 – 1930 οι εκτάσεις που απαλλοτριώθηκαν, ήταν αξίας ενός δισεκατομμυρίου προπολεμικές δραχμές, το 1931 η Πολιτεία αποφάσισε τη ρευστοποίηση της περιουσίας, το 1952 το ελληνικό κράτος ζητάει να του παραχωρηθεί το 80% των καλλιεργούμενων εκτάσεων για την αποκατάσταση των ακτημόνων, το 1987 ο «νόμος Τρίτση» για τον έλεγχο της περιουσίας προκαλεί έντονες αντιδράσεις. Ο τότε υπουργός Αντώνης Τρίτσης, οδηγείται σε παραίτηση.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ουδείς μέχρι σήμερα είναι σε θέση να προσδιορίσει το ακριβές μέγεθος της εκκλησιαστικής περιουσίας, καθώς ως διαχειριστές της εμφανίζονται περίπου 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μοναστήρια και ιερά ιδρύματα). Άλλο ταμείο έχει, για παράδειγμα, η Ιερά Σύνοδος, άλλο η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ενώ διαφορετικό καθεστώς ισχύει για το Άγιο Όρος. Η αλήθεια είναι ότι για την ηγεσία της Εκκλησίας το μεγάλο ζητούμενο πάντοτε ήταν να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος για μια ολοκληρωμένη καταγραφή και αξιοποίηση της περιουσίας και δη των χιλιάδων «καταπατημένων» εκτάσεων και οικοπέδων, ώστε τα έσοδα να καλύπτουν τις ανάγκες του φιλανθρωπικού της έργου και κατ’ επέκταση του ελληνικού λαού. Η Εκκλησία δεν έχει σταματήσει να διεκδικεί δικαστικά τις λεγόμενες αμφισβητούμενες εκτάσεις.
Σε πολλές περιπτώσεις, έχει καταφέρει να κερδίσει τις υποθέσεις -αν και, σύμφωνα με εκκλησιαστικούς παράγοντες, το Δημόσιο καθυστερεί να εκδώσει τις απαιτούμενες κανονιστικές πράξεις- ενώ σε κάποιες άλλες όχι. Εκτιμήσεις και στοιχεία αναφέρουν ότι στην Εκκλησία ανήκουν συνολικά 1.300.000 στρέμματα. Από αυτά, τα 733.000 στρέμματα είναι βοσκότοποι, τα 367.000 είναι δασικά και τα 189.000 στρέμματα είναι αγροτικά. Την ίδια στιγμή, περίπου 400.000 στρέμματα χαρακτηρίζονται ως διακατεχόμενα, αφού γι’ αυτές τις εκτάσεις δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Στην κατοχή της φέρεται να βρίσκονται ολόκληρα νησιά και βραχονησίδες σε νησιωτικά συμπλέγματα, όπως στις Σποράδες. Στο ιερό «θησαυροφυλάκιο» συμπεριλαμβάνονται, ανάμεσα στα άλλα, περισσότερα από 800 κτίρια (καταστήματα, ξενοδοχεία, κατοικίες και γραφεία). Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι, εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, πολλά παραμένουν ξενοίκιαστα. Γι’ αυτό και οι υπεύθυνοι της ΕΚΥΟ (Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών) αναγκάζονται και αναπροσαρμόζουν συχνά τις τιμές των ενοικίων.