Χαρά Ανδρεΐδου: “Για να συνυπάρξουμε, είναι ανάγκη να δεχθούμε και τις αλήθειες των άλλων”

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της “Στα Τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σήμερα Τετάρτη 3 Ιουνίου στο cafe Lobby (Ογλ-Δημητριάδος), στις 8.00 το βράδυ, η συγγραφέας Χαρά Ανδρεΐδου μίλησε στη “Θ”. Πόσο σημαντική ή υπερτιμημένη είναι η αλήθεια, πόσο σωτήρια ή καταστροφική η εκούσια τυφλότητα; Πόσο χρειάζονται οι συμβάσεις στη ζωή και πόσο πρέπει να δεχόμαστε τις αλήθειες των άλλων; Την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου θα προλογίσει η Άννα Τζοάννου, ψυχολόγος-ειδική παιδαδωγός, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσει η Γεωργία Πατέρη, εκπαιδευτικός.

Στα Τέσσερα σημεία του Ορίζοντα, ο τίτλος του βιβλίου σας, η ιστορία ενός πρώην ζευγαριού που ξανασυναντιέται 25 χρόνια μετά, κάτω από”περίεργες”συνθήκες…

Οι ήρωες του βιβλίου κινούνται σε έναναντισυμβατικό καμβά. Δυο άνδρες και δυο γυναίκες,  σε τρεις παράλληλες ερωτικές σχέσεις, εν γνώσει τους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κάποιοι κουβαλάνε μέσα τους τις μνήμες μιας εφηβικής σχέσης, άλλοι οδηγούνται σ’ αυτή την παράξενη πραγματικότητα από τους εσωτερικούς τους πολέμους και τις πολύπλευρες ανάγκες τους. Η ιστορία του βιβλίου είναι ουσιαστικά ο τρόπος που ο καθένας τους διαχειρίζεται την ανατροπή του κόσμου του μέσα από αυτή τη σχέση∙ και πώς όλοι, τελικά, από διαφορετικά μονοπάτια, έχουν το ίδιο ζητούμενο, τη ζεστασιά και τη γαλήνη της μοναδικής αγάπης.

Πόσο δύσκολο είναι να παραβεί κάποιος τις αρχές του και να γίνει ενδοτικός σε σχέση που δεν είναι “υγιής”, με τη συμβατική έννοια του όρου;

Οι ήρωές μου ζουν μέσα σε ηθελημένες, εκούσιες συμβάσεις, εθελοτυφλούν και αυταπατώνται. Συνηθίζουμε να δίνουμεαρνητική χροιά στις συμβάσεις. Στο βιβλίο όμως αναρωτιέμαι, είναι τόσο κακό να ζει κανείς μέσα σε συμβάσεις; Είναι τόσο κακό, όταν δεν μπορεί να έχει ολόκληρο αυτό που θέλει, που χρειάζεται, να δέχεται, να ικανοποιείται τουλάχιστον με το μισό; Ίσως όχι. Αν και ο ίδιος αλλά και όσοι εμπλέκονται σ’ αυτή την ιστορία γνωρίζουν ότι κρατούν το μισό μόνο κομμάτι, τη μισή αλήθεια, ίσως τότε να μην είναι τόσο κακό… ή να είναι ένα αναγκαίο κακό…

Οι βασικές αξίες της ζωής που διατρέχουν τη μυθοπλασία του βιβλίου σας;

Έγραψα αυτό το βιβλίο για να εκφράσω και να μοιραστώ  μια σειρά από βασικά, θεμελιώδη ερωτήματα που με ταλανίζουν χρόνια και που έχουν να κάνουν με τη στάση μας απέναντι στη ζωή, με το ζύμωμά μας με τους άλλους ανθρώπους. Ερωτήματα για την αγάπη και τον έρωτα. Για τις ταμπέλες που βάζουμε, πόση αλήθεια, πόσο θάρρος ή πόσο ψέμα κουβαλούν. Για το αν δικαιούμαστε, στην αναζήτηση της δικής μας ευτυχίας, να χειραγωγούμε και να χειριζόμαστε τους άλλους. Για το πόσο σημαντική ή υπερτιμημένη είναι η αλήθεια, πόσο σωτήρια ή καταστροφική η εκούσια τυφλότητα. Ποια είναι τα όρια σε όλα αυτά, υπάρχουν τελικά όρια; Και το πιο βασικό ερώτημα, αυτό που έρχεται και επανέρχεται μέσα στο βιβλίο: υπάρχει ψυχή; Υπάρχουν αδελφές ψυχές;

Τι σας προέτρεψε να καταπιαστείτε με τη συγκεκριμένη θεματολογία και τι νομίζετε ότι κερδίζει ο αναγνώστης διαβάζοντας Τα Τέσσερα σημεία του Ορίζοντα;

Στην αρχή του βιβλίου οι ήρωες έχουν παγιωμένες απόψεις για τη ζωή και είναι πολύ σίγουροι για τις αλήθειές τους. Μέσα από το επίπονο και επίμονο ζύμωμά τους όμως αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωποι με τις αλήθειες των συντρόφων τους και οι βεβαιότητές τους κλονίζονται. Στο τέλος όλοι κάνουν ένα βήμα πίσω και λένε «ίσως». Αυτό το «ίσως» είναι η ουσία του βιβλίου. Η παραδοχή ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές αλήθειες κι ότι κάποια στιγμή θα αναγκαστούμε να τις αντιμετωπίσουμε και να πάρουμε θέση απέναντί τους. Αυτό είναι το κόστος της συνύπαρξής μας με τους άλλους ανθρώπους, το κόστος του να μην είμαστε μόνοι: πρέπει να δεχθούμε και τις αλήθειες των άλλων.

Πόσο η κοινωνική δικτύωση αλλά και η Κρίση έχουν επηρεάσει τις σχέσεις των ζευγαριών;

Είμαστε άνθρωποι και συνυπάρχουμε, ζούμε, ζυμωνόμαστε συνεχώς με τους άλλους ανθρώπους, μέσα σε διαδραστικές κοινωνίες. Όλα μας επηρεάζουν, ή μπορούν να μας επηρεάσουν. Είναι θέμα του καθενός το πόσο κομμάτι από τον εαυτό του θα αφήσει εκτεθειμένο και τι θα αποφασίσει να διαφυλάξει πάση θυσία ακέραιο μέσα του.

Παραλογοτεχνία (ροζ) και γυναικεία λογοτεχνία. Θέλετε να πείτε την άποψή σας;

Παλιότερα με βασάνιζε κι εμένα το τυπικό ερώτημα: «είναι καλύτερα να μη διαβάζει κανείς καθόλου από το να διαβάζει ένα κακό βιβλίο;». Τώρα πια απαντώ: είναι καλύτερα να μη διαβάζει καθόλου. Το κακό βιβλίο – και εννοώ το βιβλίο που περνάει μέσα μας συντηρητικές, οπισθοδρομικές απόψεις, που βρίθει από επικίνδυνα κλισέ και ασφυκτικά βλακώδη στερεότυπα – είναι πολύ επικίνδυνο. Μας αποκοιμίζει και μας αποβλακώνει. Η λογοτεχνία, και η κάθε μορφή τέχνης, έχει ως στόχο να οδηγεί τον άνθρωπο να γίνεται συνεχώς καλύτερος, σε άπειρα επίπεδα, με άπειρους τρόπους και με άπειρες έννοιες.  Αυτή είναι η άποψή μου για τη ροζ λογοτεχνία και την παραλογοτεχνία. Όσο για τον όρο «γυναικεία λογοτεχνία», δεν τον δέχομαι καν. Ο συγγραφέας είναι συγγραφέας και ο αναγνώστης είναι αναγνώστης. Τελεία.

Εκπαίδευση. Η περιπέτειά της στη θάλασσα της γραφής ξεκίνησε πριν από μερικά  χρόνια. Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο «Η αγάπη είναι πόλεμος» και το 2013 τα «Ημερολόγια διαδρομών», και τα δυο από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το «Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα», από τις εκδόσεις Λιβάνη, είναι το τρίτο βιβλίο της που κυκλοφορεί. Όπως λέει η ίδια: «Δε ζωγραφίζω, δε χορεύω, δεν ξέρω να παίζω μουσική, ο δικός μου τρόπος για να εκφράζομαι είναι με τις λέξεις…»
Βιογραφικό
Η Χαρά Ανδρεΐδου  γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει, σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, Παιδαγωγικές Επιστήμες, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης, καθώς  και Μουσειολογία. Έχει διδακτορικό στην Κλασική Αρχαιολογία και μεταπτυχιακό στην Ανοικτή Εκπαίδευση. Εργάστηκε κατά διαστήματα σε όλους αυτούς τους τομείς , όπως και σε πολλούς άλλους, για να την κερδίσει στο τέλος η Εκπαίδευση.Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο «Η αγάπη είναι πόλεμος» και το 2013 τα «Ημερολόγια διαδρομών», και τα δυο από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το «Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα», από τις εκδόσεις Λιβάνη, είναι το τρίτο βιβλίο της που κυκλοφορεί.