Θα πρέπει να μπεις στην κατασκήνωση για να τη ζήσεις. Θα πρέπει να γίνεις ένα με τους κατασκηνωτές, να αντιμετωπίσεις τα καθημερινά τους προβλήματα, τη ζωή στη σκηνή, για να νιώσεις τι σημαίνει ομαδική διαβίωση στη φύση. Η κατασκήνωση της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων (ΧΑΝ) στον Άη Γιάννη Πηλίου, που συμπλήρωσε φέτος 96 χρόνια, ήταν η πρώτη που εισήγαγε τον θεσμό στην Ελλάδα.
Παρά τα προβλήματα με την πανδημία του κορωνοϊού η κατασκήνωση της ΧΑΝ στο Ανατολικό Πήλιο άνοιξε και φέτος την αγκαλιά της για τους εκατοντάδες μικρούς κατασκηνωτές της. Η πρώτη κατασκήνωση από τους ανθρώπους της ΧΑΝ ιδρύθηκε το 1924 με τον Αμερικανό Λούη Ρη, πρώτο διευθυντή, που έφερε μέσω της ΧΑΝ το μπάσκετ στην Ελλάδα και με συνεργάτη του τον Απόστολο Νικολαΐδη, πασίγνωστο αθλητικό παράγοντα της εποχής, ποδοσφαιριστή και αθλητή.
Εκείνη την εποχή του Μεσοπολέμου, τα μέσα ήταν λίγα και οι συνθήκες δύσκολες, ακόμη και για να φθάσει κανείς ακτοπλοϊκώς στον Άη Γιάννη. Οι πρώτοι κατασκηνωτές έρχονταν με καΐκια από τη Θεσσαλονίκη, ενώ η παρουσία τους τότε οδήγησε και στην ίδρυση του πρώτου ξενοδοχείου, του «Αιγαίον», σε μια ισόγεια αποθήκη…
Οι ντόπιοι αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή το εγχείρημα και προσφέρουν τον κοινοτικό χώρο εγκατάστασης της κατασκήνωσης, δίπλα στο ρέμα, μεταξύ Άη Γιάννη και Παπά Νερό (η ΧΑΝ έχει και ιδιόκτητο χώρο). Μάλιστα η κατασκήνωση περιελάμβανε μέχρι το 1978 και τον χώρο του κάμπινγκ σήμερα, χώρος που επιστράφηκε στις πρώην Κοινότητες Μουρεσίου και Ανηλίου.
Η κατασκήνωση ακολούθησε όλη την ιστορική διαδρομή της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, αφού άλλωστε εξαρτιόταν από τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Το 1934 κατασκευάζονται οι δέκα πρώτες σκηνές και συνεχίζει τη λειτουργία της μέχρι το 1939 χωρίς προβλήματα. Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η κατασκήνωση αναστέλλει τη δραστηριότητά της. Ακολουθεί η κατοχή και ο εμφύλιος σπαραγμός, εποχές κατά τις οποίες αδρανοποιείται. Ουσιαστικά η κατασκήνωση ενεργοποιείται μεταπολεμικά το 1951 και αναπτύσσεται διαρκώς. Είναι η εποχή των μεγάλων έργων στην Ελλάδα, της ανάπτυξης και της αλλαγής του βιοτικού επιπέδου.
Φυσιογνωμία για τη μεταπολεμική εποχή στην κατασκήνωση του Άη Γιάννη ο Μίμης Τσικίνας (1917 – 1992). Αποτελεί σημαντική προσωπικότητα στον χώρο του μπάσκετ, με μεγάλη προσφορά. Στυλοβάτης της καλαθόσφαιρας, δάσκαλος του αθλήματος με τεράστια συμβολή στην εξέλιξή του. Μέλος του παιδικού τμήματος της Χ.Α.Ν.Θ. από το 1926, διετέλεσε διευθυντής της κατασκήνωσης για 30 συνεχή χρόνια (1952-1982).
«Κατασκηνωτές και επισκέπτες έρχονταν παλαιότερα και πριν γίνει ο δρόμος, με το Τρένο του Πηλίου μέχρι τις Μηλιές και κατόπιν με μουλάρια μέχρι τον Αη-Γιάννη. Όταν έγινε ο δρόμος, χωμάτινος, έφθαναν με τα αυτοκίνητα μέχρι Μούρεσι και από εκεί πάλι με τα μουλάρια μέχρι την κατασκήνωση. Το 1961 η ΜΟΜΑ με εντολή Καραμανλή, έφτιαξε τον δρόμο Νεοχώρι – Ξενία Τσαγκαράδας και κατόπιν το 1963 ο εργολάβος Κοτοπουλέας συνέχισε τον δρόμο μέχρι τον Αη-Δημήτρη και τον Αη-Γιάννη», θυμάται ο επί 12 χρόνια κοινοτάρχης Αγ. Δημητρίου και επί 8 χρόνια δήμαρχος Μουρεσίου Κώστας Λεβέντης.
Με τη συμπλήρωση 50 χρόνων λειτουργίας το 1974, ολοκληρώνεται ακόμη μια φάση της ιστορίας της, για να εισέλθει η κατασκήνωση της ΧΑΝ στο Πήλιο στη σύγχρονη εποχή της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.
Δημιουργώντας παράδοση στον χώρο των κατασκηνώσεων, η ΧΑΝ φιλοξένησε στο Πήλιο δεκάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα, αλλά και ξένους, στα 96 χρόνια παρουσίας της μέχρι σήμερα.
Μέχρι το 1992 εξάλλου υπήρχε άβατο για κορίτσια. Από το 1993 έσπασε κι αυτό, ενώ το 1994, στην επετειακή χρονιά των 70 χρόνων, φιλοξενεί την Πανευρωπαϊκή Κατασκήνωση των ΧΑΝ.
Η κατασκήνωση της ΧΑΝ στήριξε την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής του Αη-Γιάννη, καθώς την έκανε γνωστή τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Στον 21ο αιώνα
Συμπληρώνοντας 96 χρόνια ζωής η κατασκήνωση οδεύει για τον πρώτο της αιώνα, κόντρα στα προβλήματα και στην κρίση που ταλανίζει τη χώρα. Με νέες ιδέες, νέα προγράμματα, αλλά πάντα με την ίδια φιλοσοφία, που διαπνέεται από το πνεύμα της ΧΑΝ. Καθημερινές αθλητικές και κολυμβητικές δραστηριότητες, μοναδικές εμπειρίες που προσφέρουν οι εκδρομές στο μαγευτικό βουνό μέσα από μοναδικά και παραδοσιακά καλντερίμια, ψυχαγωγικές βραδιές με έντονη διάθεση, χιούμορ, παιχνίδια, συναγωνισμούς και συνεργασίας δημιουργούν ένα μοναδικό πρόγραμμα, βασιζόμενο στη συσσωρευμένη γνώση δεκαετιών, στην τεράστια εμπειρία, τη διάθεση προσφοράς και αγάπη των ανθρώπων της ΧΑΝ προς το παιδί, καθιστώντας το Πήλιο ως πρότυπο κατασκήνωσης.
Όπως σημειώνει ο σημερινός διευθυντής της κατασκήνωσης Γιώργος Πλεξίδας, «η φιλοσοφία μας κάνει τη διαφορά».
Οι ανθρώπινες σχέσεις και ο σεβασμός της προσωπικότητας είναι οι διαρκείς στόχοι των ανθρώπων της κατασκήνωσης της ΧΑΝ στο Πήλιο. Μέλημά τους σε καθημερινή βάση είναι η ισορροπία μεταξύ ψυχαγωγίας – εκπαίδευσης – διασκέδασης. Στόχος είναι η σωστή και ομαλή ένταξη του παιδιού στο κοινωνικό σύνολο μέσα από τη συμμετοχή στο πρόγραμμα, μαθαίνοντας να λειτουργεί ως μέλος της ομάδας σε μία ευρύτερη κοινωνία με δομή, οργάνωση και θεσμούς. Ο κατασκηνωτής δρα συγχρόνως και ως μονάδα, οπότε μαθαίνει να αυτοσυντηρείται, να αποκτά αυτοπεποίθηση, μαθαίνει τη συνεργασία, την επικοινωνία, τον αλληλοσεβασμό, τη συντροφικότητα και την αλληλοβοήθεια. Αγόρια και κορίτσια συμμετέχουν καθημερινά στην πολύπλευρη διαδικασία της κατασκηνωτικής ζωής, μαθαίνουν παίζοντας και διασκεδάζοντας να σέβονται την προσωπικότητα και διαφορετικότητα του καθενός, βιώνουν την έννοια της ισότητας, μυούνται στον διάλογο και τις συλλογικές διαδικασίες. Προπαντός ζουν έντονα τη φιλία και την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Καμιά άλλη κατασκήνωση δεν έχει να επιδείξει τόσα πολλά. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται η πρώτη κατασκήνωση στην Ελλάδα.
Όλα για το παιδί
Η ΧΑΝ στη χώρα μας δραστηριοποιείται από το 1921 και αναπτύσσει δραστηριότητες σε διάφορους τομείς, όπως ο αθλητισμός, η επιμόρφωση, οι κατασκηνώσεις, ο πολιτισμός και η κοινωνική προσφορά. Έχοντας ως αρχές τη δικαιοσύνη και ίση μεταχείριση, τη δημιουργία κλίματος αγάπης, σχέσεων ειλικρίνειας και αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων επιδιώκει μέσω των προγραμμάτων της την ισόπλευρη ανάπτυξη του σώματος, του πνεύματος, της ψυχής, αλλά και της κοινωνικότητας των μελών της.
Το πρόγραμμα της κατασκήνωσης είναι γεμάτο. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις της κατασκήνωσης, γήπεδα μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλεϊ, μπιτς βόλεϊ, χάντμπολ διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στο ημερήσιο πρόγραμμα. Οι κατασκηνωτές συμμετέχουν στα ομαδικά πρωταθλήματα μεταξύ των σκηνών, ενώ παράλληλα καλλιεργούνται και οι ατομικές προσπάθειες στο πινγκ πονγκ, το σκάκι κ.ά. Κορυφαία αθλητική εκδήλωση της κατασκήνωσης είναι η Ολυμπιακή Ημέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας κατασκηνωτές λαμβάνουν μέρος σε αγωνίσματα στίβου και κατά τη λήξη της, σε πανηγυρική τελετή, απονέμονται βραβεία και μετάλλια στους καλύτερους αθλητές.
Η ψυχαγωγία στην κατασκήνωση του Αη-Γιάννη σημαίνει βραδιές δημιουργίας και διασκέδασης από τους κατασκηνωτές για τους κατασκηνωτές. Τα παιδιά προετοιμάζουν και παρουσιάζουν τα προγράμματα, νιώθοντας τη χαρά της ομαδικής συνεργασίας, αναπτύσσοντας παράλληλα τα ξεχωριστά ταλέντα, που το καθένα τους διαθέτει. Διαγωνισμοί τραγουδιού, κραυγής, ινδιάνικη βραδιά και μασκαράτες, βραδιές γύρω από τη φωτιά και πολλές άλλες απρόσμενες στιγμές αποτελούν την καθημερινή ψυχαγωγία των κατασκηνωτών.
Μοναδικές και αξέχαστες είναι οι εμπειρίες των κατασκηνωτών από τις μικρές και μεγάλες εκδρομές, που διοργανώνονται προς κάθε πλευρά του Πηλίου. Συνδυάζοντας την εκπαίδευση με την ψυχαγωγία και την επαφή και αγάπη για το φυσικό περιβάλλον οι κατασκηνωτές έχουν τη δυνατότητα να βιώσουν μία διαφορετική ζωή από αυτή της πόλης. Με το σακίδιο στην πλάτη, αγόρια και κορίτσια ξεκινούν, για να γνωρίσουν απ’ άκρη σ’ άκρη τη μαγεία του Πηλίου. Πορείες μέσα στην πυκνή βλάστηση σε μονοπάτια και πέτρινα καλντερίμια, με προορισμούς τα γραφικά χωριουδάκια, όπου διανυκτερεύουν στον περίβολο κάποιας εκκλησίας. Εκδρομές σε κάποια κοντινή παραλία, διανυκτερεύσεις στο βουνό, η «περιπέτεια» και το θρυλικό 3ήμερο σαφάρι αποτελούν μοναδικές εμπειρίες των μικρών «εξερευνητών του Πηλίου».
Στη μαγευτική παραλία του Παπά Νερό οι κατασκηνωτές απολαμβάνουν δύο φορές την ημέρα τη χαρά της θάλασσας. Καθημερινή εκμάθηση κολύμβησης ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο γνώσεων, πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των έμπειρων στελεχών της κατασκήνωσης και των ναυαγοσωστών. Στόχος της κατασκήνωσης του Πηλίου είναι η εξοικείωση των παιδιών με τη θάλασσα μέσα από την παροχή των γνώσεων της ασφαλούς κολύμβησης, αλλά και το παιχνίδι. «Βάτραχοι», «μπλε και άσπρα ψαράκια», «χελιδονόψαρα» και «καρχαρίες» μέσα από καθημερινές ασκήσεις μαθαίνουν τις τεχνικές, βελτιώνοντας το επίπεδο και τις γνώσεις. Μοναδικό γεγονός οι κολυμβητικοί αγώνες στο τέλος της κατασκηνωτικής περιόδου, όπου αναδεικνύονται οι νικητές της κάθε κατηγορίας.