Επιμέλεια Χαριτίνη Μαλισσόβα
Το αριστούργημα του William Faulkner και ένα από τα κορυφαία αμερικανικά μυθιστορήματα σε εισαγωγή και μετάφραση στην ελληνική γλώσσα από τη Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, κυκλοφορεί από τη σειρά Orbis Literae των εκδόσεων Gutenberg σε έναν τόμο 531 σελίδων.
Όπως πληροφορεί το οπισθόφυλλο του βιβλίου «Ένας φτωχός άνδρας καταφέρνει να πλουτίσει και να ανελιχθεί κοινωνικά. Όμως η φιλοδοξία και η ανάγκη του για εξουσία θα τον οδηγήσουν στην καταστροφή. Την ιστορία του αφηγούνται διαφορετικοί ήρωες και μέσα απ’ την πολύπλευρη εξιστόρηση αναδύεται το ερώτημα: Μπορούμε άραγε πράγματι να γνωρίζουμε το παρελθόν;
Ο τίτλος του έργου ανακαλεί στη μνήμη τη βιβλική ιστορία του Αβεσσαλώμ, του γιου που επαναστάτησε εναντίον του βασιλιά πατέρα του Δαβίδ και σκοτώθηκε από τον αδερφό του, με τον ίδιο τρόπο που ο Τόμας Σάτπεν (ο ήρωας του έργου) δημιουργεί περιουσία και οικογένεια, οι οποίες θα εξαφανιστούν εξαιτίας των οικογενειακών παθών και παθημάτων. Για το βιβλίο έχει γραφτεί ότι είναι μαζί με τον «Χάκλμπερι Φιν» και το «Μόμπυ Ντικ» οι απάτητες κορυφές της αμερικανικής λογοτεχνίας! Τόσο το «Η Βουή και το Πάθος», που γράφτηκε στην αρχή της δημιουργικότερης περιόδου του Φώκνερ, όσο και το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!» που γράφτηκε προς το τέλος της, συνδέονται από πολλές απόψεις. Και στα δύο έργα ο μύθος απηχεί την αρχαιοελληνική τραγωδία, με την περιγραφή της ανόδου και της πτώσης μιας οικογένειας, αλλά το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!» ξεχωρίζει όχι μόνο για την πλούτο της ιστορίας σε λεπτομέρειες και την πολυπλοκότητα των αφηγήσεων, αλλά κυρίως γιατί αναφέρεται ποικιλοτρόπως στον ρατσισμό και τον έντονο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων (Popaganda)».
Ο Γουίλιαμ Φώκνερ (William Cuthbert Falkner, 25 Σεπτεμβρίου 1897-6 Ιουλίου 1962) ήταν Αμερικανός συγγραφέας από τους σημαντικότερους του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα της μεγάλης λογοτεχνικής παράδοσης του Αμερικανικού Νότου.
Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς μυθιστοριογράφους και ανανεωτής της αφηγηματικής τέχνης στον 20ό αιώνα. Κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1949 η Σουηδική Ακαδημία αναφέρθηκε στη δημιουργία, από τον Φώκνερ, ενός απέραντου παγκόσμιου θεάτρου της ανθρωπότητας, μαγικά φωτισμένου και γεμάτου χαρακτήρες μεγαλύτερους από τη ζωή.
Έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα, ένα θεατρικό έργο, ποιήματα, δοκίμια και σενάρια κινηματογραφικών ταινιών. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα μυθιστορήματά του που όλα διαδραματίζονται στο λογοτεχνικό σύμπαν της κομητείας «Γιοναπατόφα» του Μισσισιπή που δημιούργησε ο συγγραφέας. Αν και άρχισε να δημοσιεύει τα έργα του από τη δεκαετία του 1920, έγινε διάσημος με την κατάκτηση του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1949. Με τα χρήματα του βραβείου δημιούργησε το «William Faulkner Foundation», που έδινε υποτροφίες σε νέους αξιόλογους Αμερικανούς συγγραφείς.
Όλα σχεδόν τα έργα του έχουν αποσπάσει βραβεία, με σημαντικότερα τα δύο Πούλιτζερ κατέκτησε το 1954 και το 1962, με τα μυθιστορήματά του «Ο φαύνος» («A Fable») και «Οι κλέφτες» («The Reivers») αντίστοιχα. Ο «Φαύνος» έχει τιμηθεί και με το «Εθνικό Βραβείο Βιβλίου» (National Book Award). Το μυθιστόρημά του «Η βουή και η μανία» συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στα 100 αριστουργήματα της αγγλόφωνης λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Αλλά και τα μυθιστορήματά του «Φως τον Αύγουστο», «Καθώς ψυχορραγώ» και «Αβεσσαλώμ! Αβεσσαλώμ!!!» έχουν ενταχθεί σε παρόμοιες λίστες. Το 1962 τιμήθηκε με το «Χρυσό μετάλλιο Λογοτεχνίας» της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών (American Academy of Arts and Letters). Προς τιμήν του έχει θεσμοθετηθεί και το σημαντικό Βραβείο PEN/Faulkner.
Αν και αναγνωρισμένος συγγραφέας, κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις και οι επιστολές του είναι στεγνές και αυστηρά επαγγελματικές. Στον κόσμο του, παρά την επικέντρωση στον αμερικανικό νότο, η αφήγηση έχει οικουμενική σημασία και στάση απέναντι σε προβλήματα όπως οι φυλετικές διακρίσεις.
Ο Φώκνερ στην Ελλάδα
Από τη δεκαετία του 1950 – και λόγω της βράβευσης του Φώκνερ με το Νόμπελ – αυξάνει το ενδιαφέρον των Ελλήνων λογοτεχνών για το έργο του, αλλά και για την αμερικανική πεζογραφία γενικότερα.
Η πρώτη μετάφραση έργου του Φώκνερ στην Ελλάδα γίνεται από την συγγραφέα Κωστούλα Μητσοπούλου, που μετέφρασε το διήγημά του «Dry September» («Άνυδρος Σεπτέμβρης») το 1953. Από το 1960 οι μεταφράσεις πολλαπλασιάζονται, αλλά πάντοτε ο Φώκνερ δεν είχε τόσο μεγάλη απήχηση στο ελληνικό κοινό (εν αντιθέσει ας πούμε με τον Χέμινγουεϊ ή τον Στάινμπεκ), όσο στους Έλληνες συγγραφείς.
Ο Φώκνερ επισκέφτηκε την Ελλάδα, τον Μάρτιο του 1957 ύστερα από πρόσκληση της Ακαδημίας Αθηνών και υπό την αιγίδα της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα στις 17 Μαρτίου του 1957 παραλαμβάνει σε ειδική εκδήλωση το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας των Αθηνών για τη γενικότερη προσφορά του στη λογοτεχνία. Τις επόμενες μέρες θα παραχωρήσει μια συνέντευξη Τύπου με σκοπό να γνωριστεί με τους Έλληνες διανοούμενους και θα παρακολουθήσει την παράσταση του έργου του «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» που ανέβασε ο θίασος Κοτοπούλη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ, θα επισκεφτεί τους Δελφούς και τις Μυκήνες και θα κάνει μια μίνι-κρουαζιέρα στις Κυκλάδες στο γιοτ του βιομήχανου Μποδοσάκη (πηγή: Βικιπαίδεια).