Ο τάφος εντοπίστηκε στη διάρκεια εκσκαφής από συνεργείο του Δήμου Λέσβου για το δίκτυο αποχέτευσης και τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, στο χωριό Ευεργέτουλα, στην περιφέρεια Ιππείου, σε βάθος 1,5 μέτρου από την επιφάνεια του οδοστρώματος. Πρόκειται για κτιστό κιβωτιόσχημο τάφο από σχιστόλιθο, μέσα στον οποίο βρισκόταν σε ύπτια θέση η ταφή πιθανόν νεαρής γυναίκας, που χρονολογείται ανάμεσα στο 750 και το 700 π.Χ. Τα χρυσά και χάλκινα κοσμήματα βρέθηκαν στο ύψος της λεκάνης και της κεφαλής της νεκρής. Πρόκειται για δύο σκουλαρίκια, κατασκευασμένα από λεπτά φύλλα χρυσού με την τεχνική της κοκκίδωσης, μια μεγάλη αμφικωνική χάνδρα, καθώς και μια χάλκινη χάνδρα, πιθανώς από περιδέραιο. Σύμφωνα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου, τα κοσμήματα αποτελούν εξαιρετικά δείγματα της τέχνης της χρυσοχοΐας των πρώιμων ιστορικών χρόνων, που αναπτύσσεται δειλά κατά τον 8ο αιώνα π.Χ. στο Αιγαίο και στην ηπειρωτική Ελλάδα και αποκορυφώνεται τον 7ο και τον 6ο αιώνα π.Χ.
Τη νεκρή συνόδευαν, επίσης, πέντε πήλινα τεφρά αγγεία πόσεως, πιθανώς λεσβιακού εργαστηρίου, ένα κύπελλο – κρατηρίσκος, μια λεκάνη και δύο πρόχοι. Οι αρχαιολόγοι κάνουν λόγο για ένα μοναδικό και σπάνιο ταφικό σύνολο, σημαντικό για την ιστορία και την αρχαιολογία των πρώιμων ιστορικών χρόνων της Λέσβου, αφού είναι και ο πρώτος τάφος αυτής της περιόδου που ανασκάπτεται στο νησί.