“Γεννήθηκα στην Ελλάδα, εδώ σπουδάζω, εδώ έχω τους φίλους και τη ζωή μου και, μετά από τόσα χρόνια, ακόμη παιδεύομαι με το θέμα της ιθαγένειας. Δεν ξέρω αν τελειώνοντας τις σπουδές μου θα βρω δουλειά. Οι Έλληνες, χωρίς την ιθαγένεια, με θεωρούν ακόμη ξένο. Γιατί;” αναρωτιέται ο Αρμέν, 20χρονος φοιτητής στο ΤΕΙ της Κατερίνης, ο οποίος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στη Νέα Αγχίαλο. “Εγώ, Έλληνας νοιώθω και έτσι λειτουργώ. Μιλάω άπταιστα ελληνικά και κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είμαι ξένος. Στο δημοτικό δυσκολευόμουν να καταλάβω, αλλά τώρα έμαθα. Κανείς δεν μ’ έκανε να νιώσω ξένος. Το θέμα όμως της ιθαγένειας είναι βασικό και έχει πρακτικές συνέπειες στη ζωή μου” εξηγεί.
Η ιστορία του Αρμέν είναι μία από τις πολλές ιστορίες παιδιών που γεννήθηκαν και ζουν στην Ελλάδα, αλλά αγωνίζονται να αποδείξουν την ελληνικότητά τους. Πρόκειται για παιδιά που δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδα και επιθυμούν να ενσωματωθούν πλήρως στην ελληνική κοινωνία, αλλά δεν τους το επιτρέπει το νομικό πλαίσιο για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας,
Οι γονείς του Αρμέν, ήλθαν από τη Γεωργία στην Ελλάδα πριν γεννηθεί ο Αρμέν και στην πορεία επέστρεψαν στον τόπο τους, όπου ο Αρμέν πήγε σχολείο μέχρι την τρίτη δημοτικού. Όμως, αποφάσισαν να γυρίσουν πάλι πίσω στην Ελλάδα και επέλεξαν τη Νέα Αγχίαλο ως τόπο διαμονής τους. Μαζί τους ζουν και τα δύο κορίτσια, αδελφές του Αρμέν, που είναι μαθήτριες λυκείου και δημοτικού.
“Όλοι οι φίλοι μου είναι Έλληνες. Τι να πω, ότι νοιώθω Αρμένιος; Είμαι ναι, αλλά είμαι και Έλληνας. Μιλάω και τις δύο γλώσσες. Πρακτικό είναι το θέμα. Κάθε χρόνο πρέπει να βγάζω άδεια παραμονής που στοιχίζει 150 ευρώ για τον καθένα από μας. Δεν μπορώ να βγάλω ταυτότητα. Γιατί να είναι τόσο περίπλοκο; Τόσα χρόνια στη αναμονή κάποιου νόμου, όλο υποσχέσεις και τίποτα. Νοιώθω πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Δεν μπορώ να πάρω το φοιτητικό επίδομα των 1000 ευρώ αν κι έχω τις προϋποθέσεις, επειδή θεωρούμαι ξένος, φαίνομαι ως υπήκοος τρίτης χώρας, καθώς η Γεωργία δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παίζω ποδόσφαιρο από τα 16 μου και δεν μπορούν να μου βγάλουν δελτίο αθλητή. Με το ζόρι βγήκε πέρυσι δελτίο αθλητή και φέτος κατάφερα να παίξω σε ποδοσφαιρική ομάδα της Κατερίνης, εδώ που σπουδάζω. Επιπλέον, αν δεν πάρω ιθαγένεια θα πρέπει να πάω στρατιώτης στην Γεωργία και εκεί θα πρέπει να υπηρετήσω για τρία χρόνια. Νοιώθω ξεκρέμαστος. Αυτό είναι. Σαν άνθρωπος χωρίς πατρίδα. Και εδώ ξένος και εκεί ξένος”.