Της Χρυσάνθης Βουτσά
Συντ/χου Εκπαιδευτικού ΠΕ 6
– … … … … … … … … … …
Αμαξά, τράβα μπρος μες στην μπόρα
δεν με νοιάζει κι αν πέφτει βροχή,
η καρδιά μας μεθά τέτοια ώρα
που για τρέλλες διψά η ψυχή!
Αμαξά, μην κρατάς χαλινάρι
άσ’ τ’ αμάξι να κυλά σιγανά,
για τα όνειρα ο νους θα σαλπάρει
καθώς πέταλα ακούς απαλά.
… … … … … … … … … …
– Τραγούδι της εποχής του ’50 για τον Έρωτα της ίδιας εποχής που φιλοξενούνταν περιστασιακά σ’ ένα αμάξι και τον αμαξά διακριτικό και αγέρωχο, με το νου και τα μάτια του μπροστά, στο άλογό του και την ασφαλή πορεία του. Ο Έρωτας, το πολύτιμο «αγώι» που μετέφερε, τον άφηνε αδιάφορο ή, μάλλον, ήταν θέμα αγωγής από μέρους του αμαξά.
– Αφιερωμένα στο συμπολίτη βετεράνο αμαξά κ. Στέλιο Τσαλαβρέτα που, ως ρομαντικός, επιμένει να υπηρετεί ιδέες, αβοήθητος βέβαια, αφού δεν έχει βρεθεί ακόμη μια κοινή συνισταμένη με τον Οργανισμό Λιμένος Βόλου και το Λιμενικό (δεν γνωρίζω ποιος απ’ τους δύο φορείς είναι αρμοδιότερος), προκειμένου να έχουν το χώρο τους κάποιοι εναπομείναντες απ’ το παρελθόν βιοπαλαιστές γιατί για βιοπαλαιστές πρόκειται.
– Ήταν πράγματι μια εντυπωσιακή παρέλαση με ιππείς και άμαξες, ανθρώπους που ήρθαν με τ’ άλογά τους από κάθε γωνιά της Ελλάδος για να δώσουν το «παρών» στη διοργάνωση. Μιλάμε για την «5η Πανελλήνια Ιππική Συνάντηση» στο Βόλο που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 13 Ιουνίου το πρωί με διαδρομή απ’ το Εκθεσιακό Κέντρο (Πεδίον Άρεως), παραλιακό δρόμο μέχρι το λιμάνι και μετά μέσω Κ. Καρτάλη – Ιάσονος – Φιλελλήνων – Δημητριάδος επιστροφή.
– Ιππείς με τ’ άλογά τους από κάθε μεριά της Ελλάδος, απ’ τη Ξάνθη μέχρι την Ανδραβίδα, απ’ την Πτολεμαΐδα μέχρι το Αίγιο, από τη Μυτιλήνη μέχρι τη Ναύπακτο αλλά και από ολόκληρη τη Θεσσαλία – γνωστή παλαιόθεν ότι εξέτρεφε ίππους! – κατέφθασαν στο Βόλο από την Παρασκευή 11 Ιουνίου. Κάθε «ασκέρι», ιππείς και άλογα κατά συντροφιές, κατέλυσαν στην περιοχή μας και συγκεκριμένα στο «Ράντσο Φ» στη Φυτόκο όπου και φιλοξενήθηκαν.
– Κατά το τριήμερο της παραμονής τους έγιναν εκδηλώσεις ιππικής δεξιοτεχνίας και πορείες στην περιοχή της Φυτόκου για να καταλήξουν σε βραδινό γλέντι. Φινάλε η παρέλαση της Κυριακής.
– Τη διοργάνωση είχε ο τοπικός Ιππικός Όμιλος Βόλου «ΟΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» με Πρόεδρο τον συμπολίτη κ. Ανδρέα Καϊόπουλο τον οποίο οφείλουμε να συγχαρούμε, τον ίδιο και τους συνεργάτες του, για την άψογη διοργάνωση και την προβολή της πόλης ανά το Πανελλήνιο. Είναι, ομολογουμένως, ένας ωραίος θεσμός. Ευχή να διατηρηθεί.
– Με σύμμαχο, λοιπόν, τον καιρό, την περασμένη Κυριακή το πρωί ήταν πολλοί οι συμπολίτες που κατέβηκαν στην παραλία να απολαύσουν το θέαμα παίρνοντας μαζί τους – φυσικά – και τα παιδιά τους, κυρίως νήπια, ακόμη και καροτσάκια, προκειμένου να δουν το αληθινό άλογο, αυτό που γνωρίζουν απ’ τις σελίδες των παιδικών βιβλίων και μόνο. Βλέπεις, στους καιρούς μας, ακόμη και τον παππού να επισκεφθούν το καλοκαίρι στο χωριό, σπάνια θα υπάρχει εκεί, παραδίπλα στο σπίτι, ένα «ντάμι» (αποκλειστικός χώρος για τα υποζύγια) για να δουν εκεί ένα αληθινό… «ντεντένι»! Αναμφίβολα, μια παιδευτική παράμετρος της εκδήλωσης – παρέλασης.
– Χειροκροτήσαμε, λοιπόν, τα άλογα – κάποια με ιδιαίτερα στολίδια – που το καθένα μας παρουσίασε τη δική του «ατραξιόν» χάρη στη δεξιοτεχνία του αναβάτη. Χειροκροτήσαμε και τους αναβάτες που δεν τους πτόησε η απόσταση για να έρθουν στο Βόλο από τόσο μακρυά. Ακόμη χειροκροτήσαμε και τις λίγες άμαξες με τα πληρώματά τους. Ανάμεσά τους και ο Βολιώτης Στέλιος Τσαλαβρέτας ο οποίος έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από τον κόσμο που τον καταχειροκρότησε.
– Ήταν ο δικός μας Στέλιος Τσαλαβρέτας με το αμάξι του, ένα αμάξι που λαμποκοπούσε λες και ήταν ολοκαίνουργιο… «του κουτιού!» που λέμε, ενώ ο ίδιος, ντυμένος στο επίσημο ασπρόμαυρο σύνολό του και με το καπέλο του, κλασσικός αμαξάς (!), συγκινημένος απ’ την αγάπη του κόσμου ανταπέδιδε με το χαιρετισμό του όρθιος στο αμάξι.
– Είμαι σίγουρη πως κάθε υποψήφια νύφη θα ζήλευε το εν λόγω λαμπερό αμάξι στολισμένο με λουλούδια, με τα άσπρα μαντήλια να ανεμίζουν απ’ τις μετώπες των αλόγων καθώς τρέχουν και τον αμαξά στην επίσημη φορεσιά του, μ’ ένα άσπρο μαντήλι κι αυτός γύρω απ’ το λαιμό ή στον ώμο, όπως τα μπρατίμια και πορεία για την Εκκλησία, χωρίς εκείνα τα απαίσια και εκκωφαντικά κορναρίσματα! Στη θέση τους το χαρακτηριστικό «καμπανάκι», τα πέταλα των αλόγων και τα κουδουνάκια τους (ό,τι γλυκύτερο σε ηχητικό σύνολο).
– Ένα τέτοιο θέαμα, νομίζω, κάθε άλλο παρά «επιβαρύνει» την αισθητική της πόλης – αστείο πράγμα! – γι’ αυτό καλό θα είναι να ξεπεραστούν τα όποια εμπόδια, με κατανόηση εκατέρωθεν.
– Επανέρχομαι στα της παρέλασης. Έξω ακριβώς από την Πύλη Εξόδου του λιμανιού όπου είχαν τοποθετηθεί οι μικροφωνικές εγκαταστάσεις – με μεγάλη ευκρίνεια ήχου, το τονίζω – η παρουσιάστρια της παρέλασης κ. Αλεξάνδρα Αλτούνη καλωσόριζε τους ιππείς και τα πληρώματα που ήρθαν από τόσο μακρυά με κίνητρο την αγάπη τους για το άλογο. Σημειωτέον ότι, η εν λόγω παρουσιάστρια κατάγεται από την Ανδραβίδα, όπου διατηρεί φάρμα αλόγων – αυτό τα λέει όλα – και είναι και Πρόεδρος του «Ιππικού Συλλόγου Κενταύρων Ανδραβίδας»!
– Η κ. Αλτούνη τα τελευταία χρόνια τιμά την πόλη μας ανελλιπώς δίνοντας ένα πανηγυρικό τόνο στην παρέλαση ως παρουσιάστρια. Αυτό που κάνει το νιώθει, το εννοεί, το πιστεύει. Η συμβολή της κι εφέτος ήταν καταλυτική, τα έδωσε όλα! Με πολύ παλμό και ενθουσιασμό επευφημούσε όλους τους συμμετέχοντες επιβραβεύοντας και τον καθένα χωριστά με τ’ όνομά του και τον τόπο καταγωγής του. Έδωσε την ψυχή της, σας διαβεβαιώνω.
– Πριν κλείσω ας μου επιτραπεί να σας μεταφέρω μια σκέψη που έκανα. Στον πολιτιστικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης εκδήλωσης ήθελα να προσθέσω και την εξής ερμηνεία: Η Ιππική Συνάντηση, με όλα τα δρώμενα που έλαβαν χώρα, συμβάλλει και στον εορτασμό της Επετείου των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης του ’21 με αναφορά την παρουσία του αλόγου στη ζωή και τους αγώνες του ’21. Μας το επιβεβαιώνει το γνωστό δημοτικό τραγούδι «Των Κολοκοτρωναίων»:
«Καβάλα τρώνε το ψωμί,
καβάλα πολεμάνε,
καβάλα πάν’ στην Εκκλησιά
καβάλα προσκυνάνε
καβάλα παίρ’ αντίδωρο
απ’ του παπά το χέρι».
– Αναμφισβήτητα, και πριν αλλά και μετά το ’21 το άλογο εξακολουθεί να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στους Αγώνες του Έθνους όπως στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, την Μικρασιατική Εκστρατεία του 1919-22 με έμβλημα τον «Μαύρο Καβαλάρη» Νικόλαο Πλαστήρα, αλλά και στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του ’40, αφού το άλογο υπήρξε ο συνοδοιπόρος του Έλληνα πολεμιστή στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας, όπου μοιράστηκε με τον Έλληνα πολεμιστή τις κακουχίες αλλά και τις νίκες του. «Ήρωας» κι αυτό δίπλα στους άλλους ήρωες.
– Τέλος ας μην παραλείψουμε μια εξέχουσα «μυθική» μορφή – ποιον άλλον; – τον Μέγα Αλέξανδρο τον Μακεδόνα καβάλα στον αγαπημένο του «Βουκεφάλα» να διασχίζει τις στέπες της Ασίας. Σπαρακτική η σκηνή του αποχωρισμού του με τον Βουκεφάλα που «έφυγε» πριν απ’ τον ίδιο τον Αλέξανδρο. Όντως, πολύ δυνατός και αμφίδρομος ο συναισθηματικός δεσμός μεταξύ των δύο, αναβάτη και αλόγου κι όχι μόνο στους αθάνατους αλλά και σε κοινούς θνητούς.
– Η 5η Πανελλήνια Ιππική Συνάντηση πέρασε στην ιστορία. Πραγματοποιήθηκε – είν’ αλήθεια – μέσα σε αντίξοες συνθήκες, την πανδημία και την οικονομική δυσπραγία ως επακόλουθο της πανδημίας και του παρατεταμένου «λοκ-ντάουν»! Πάλι καλά τα κατάφεραν οι άνθρωποι. Έτσι γίνεται – θα μου πείτε – όταν υπάρχει στη μέση «το μεράκι»! Όπως και νάναι, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους εμπλεκόμενους. Ευχή μας στην επόμενη Συνάντηση να μην λείπει κανείς!