του ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Υποψηφίου Δημάρχου με τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΒΟΛΟΥ
Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιούνη, η διακριτή άνοδος που κατέγραψε το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, η συσπείρωση που καταγράφηκε, αποτυπώνεται και στη σύνθεση στα δημοτικά και περιφερειακά ψηφοδέλτια της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ», αποτελώντας ένα ελπιδοφόρο μήνυμα.
Δεκάδες συναγωνιστές και συναγωνίστριες, άνθρωποι της δουλειάς και του ταξικού λαϊκού κινήματος, δοκιμασμένοι στους καθημερινούς αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων δίνουν τη μάχη, και σ’ αυτές τις εκλογές, για να βγει ενισχυμένη η «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ», το ΚΚΕ, και στον Βόλο και στη Θεσσαλία. Διαμορφώνονται οι δυνατότητες για ακόμα πιο μαχητικό και πλατύ άνοιγμα σε περισσότερες εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, με στόχο να χάσουν δυνάμεις τα αστικά κόμματα και οι υποψήφιοι που στηρίζουν, να δεχθούν πλήγμα από τον λαό για την πολιτική που τον τσακίζει καθημερινά. Να εκλέξει ο λαός δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ», που θα στέκονται μαζί του στην πρώτη γραμμή της πάλης του. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα είναι που θα «μετρήσει» την επόμενη μέρα των εκλογών για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.
Στον αντίποδα των παραπάνω στέκονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι Βόλου Αχ. Μπέος και Ν. Παπαπέτρος που στηρίζονται από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα. Είναι δέσμιοι, και το έχουν αποδείξει με τις δηλώσεις και τις πράξεις τους, στην αντιλαϊκή στρατηγική σύμπλευση των κομμάτων που τους στηρίζουν στην Τοπική Διοίκηση. Στα κόμματα που κυβέρνησαν και υπηρέτησαν την πολιτική του κεφαλαίου, με ολέθριες επιπτώσεις στα δικαιώματα και στη ζωή του λαού μας, με αποτέλεσμα ακόμη και τη πρόκληση μεγάλων συμφορών. Όπως αυτές που ζήσαμε στο Μάτι και στα Τέμπη, σαν αυτή που ζούμε σήμερα με τις πύρινες καταστροφές, με δεκάδες νεκρούς, όπως αυτή που ζήσαμε και στην περιοχής μας, που οι φλόγες πήραν μαζί τους, εκτός από την λαϊκή περιουσία, και τις ζωές δυο ανθρώπων και τόσες άλλες. Πολιτική που προκάλεσε την οργή και την αγανάκτηση χιλιάδων ανθρώπων, που βγήκαν στους δρόμους με τη σύνθημα «’Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».
Τώρα λοιπόν το δίλημμα είναι ξανά σαφές μπροστά στην κάλπη: Τι θα αντιπαρατάξει ο λαός απέναντι σ’ αυτό το ενιαίο μπλοκ που συγκροτούν η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα με τους εκλεκτούς τους και στον Βόλο; Πώς θα δυναμώσει η αντιπαράθεση στην ενιαία αντιλαϊκή πολιτική κράτους και τοπικής διοίκησης που προσκυνούν την ανταποδοτικότητα σε κάθε πλευρά της ζωής στην πόλη, με επιπλέον χαράτσια; Πού δεν να διεκδικούν τα «κλεμμένα» από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (ΚΑΠ), από την κρατική χρηματοδότηση, που τα τελευταία χρόνια αγγίζει τα 30 δις €; Που δεσμεύονται από τις λεγόμενες «δημοσιονομικές αντοχές», που συμφωνούν ότι οι εργαζόμενοι και οι μισθοί τους είναι «κόστος»; Όπως με τις σχολικές καθαρίστριες που η δουλειά τους μετριέται με ανθρωποώρες; Που δεσμεύονται από φανερά και αθέατα επιχειρηματικά συμφέροντα; Που έχουν αναλάβει «εργολαβία» από τα κόμματά τους να προωθήσουν σε τοπικό επίπεδο την επιχειρηματική δράση σε κάθε πλευρά της ζωής του λαού, πνίγοντας τις ανάγκες του για τα κέρδη των λίγων; Υπάρχει περίπτωση να εξασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες στα σχολεία, έτσι που να μην πέφτουν ταβάνια, να μη φορτώνουν σε γονείς και εκπαιδευτικούς πλευρές της λειτουργίας των σχολικών μονάδων; Υπάρχει περίπτωση τέτοιες δυνάμεις να σταθούν στο πλευρό του λαού, που διεκδικεί τα δικαιώματά του απέναντι στην εργοδοσία; Να μπουν εμπόδιο σε αντιδραστικές αλλαγές όπως πχ. την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας; Να προστατεύσουν το περιβάλλον;
Πώς είναι δυνατόν; Αφού τα κόμματα που τους υποστηρίζουν, έφεραν την καύση των σκουπιδιών, σχεδιάζουν την επικίνδυνη εγκατάσταση υγροποιημένου αερίου στον Παγασητικό (LNG), φυτεύουν ανεμογεννήτριες σε παρθένες περιοχές. Αυτοί που δεν «έχουν αγκυλώσεις», όπως είπε ο Παπαπέτρος, για την καύση των σκουπιδιών και για την ιδιωτικοποίηση του νερού; Που διαμήνυσε τα διαπιστευτήριά του για ακόμη μια φορά, ότι «στηρίζει τη βιομηχανία», δηλαδή την καπιταλιστική ανάπτυξη, σε πρόσφατο προεκλογικό βιντεάκι, «ξεχνώντας» ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν με συνθήκες γαλέρας με κίνδυνο της ζωής τους, με συνεχόμενα εργατικά ατυχήματα, όπως το πρόσφατο στη Χαλυβουργία, για 800€ τον μήνα! Που βάζουν πλάτη για τη μετατροπή του Βόλου και της Μαγνησίας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, διατυμπανίζοντας, όπως έκανε ο Αχ. Μπέος, το «καλώς ήρθε το δολάριο», συμβάλλοντας στην έκθεση του λαού σε ανυπολόγιστους κινδύνους, σε στόχο, σε επικίνδυνο μαγνήτη επιθέσεων από τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Είναι δυνατόν αυτοί να εκφράσουν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο τους αγώνες και τις αγωνίες, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και της νεολαίας, την πάλη τους για την προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος;
Μοναδική εγγύηση ότι ζητήματα όπως τα παραπάνω θα βρεθούν ψηλά στην «ατζέντα» της «επόμενης μέρας» είναι οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ, οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», οι μόνοι που είναι δοκιμασμένοι, σταθεροί αγωνιστές του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Που σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, χωρίς να λογαριάσουν προσωπικό κόστος, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, υψώνοντας μαζί με σωματεία, συλλόγους και φορείς τείχος στην αντιλαϊκή βαρβαρότητα, κάνοντας πράξη από όποια θέση κι αν βρέθηκαν την εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση. Είτε είναι στη δημοτική αρχή, όπως στην Πάτρα, είτε σε θέσεις δημοτικής αντιπολίτευσης, οι εκλεγμένοι κομμουνιστές και συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ βρέθηκαν απέναντι σε κυβερνήσεις και κράτος.
Απέναντι λοιπόν σε μια Τοπική Διοίκηση που λειτουργεί ως μηχανισμός προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής, για την προσέλκυση επενδύσεων, ως φορομπηχτικός οργανισμός με ακρογωνιαίο λίθο την «ανταποδοτικότητα», τις ιδιωτικοποιήσεις και όλα τα υπόλοιπα «καλούδια» της πολιτικής του κεφαλαίου, ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από εκλεγμένους που αμφισβητούν την καρδιά αυτής της στρατηγικής. Που δεν κρύβονται πίσω από παχιά λόγια για «οράματα», «όμορφες πόλεις», «νέες αρχές», «ψηφιακές μεταβάσεις» και άλλα τέτοια κλισέ. Αντίθετα, πρωτοστατούν στην λαϊκή πάλη, καλούν κάθε εργαζόμενο να κάνει κριτήριό του το ότι οι ανάγκες του δεν συναντιούνται πουθενά με στόχους όπως οι παραπάνω και ότι για να ικανοποιηθούν απαιτείται σύγκρουση με αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης, οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση.
Σε αυτόν τον δρόμο έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να αποσπαστεί το οποιοδήποτε θετικό μέτρο για τους εργαζόμενους. Μόνο έτσι μπορεί να σταθεί ο λαός απέναντι στη σημερινή και οποιαδήποτε αυριανή κυβέρνηση: Μαζί με το ΚΚΕ, με τους υποψηφίους και τους συνδυασμούς της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ», για να μη μετράει άλλες χαμένες τετραετίες για τα λαϊκά συμφέροντα σε κάθε δήμο, σε κάθε Περιφέρεια.