Άρθρα

Από τον αστερισμό των συνθημάτων, στη λογική της συμμετοχικότητας και της δράσης

Της Αφροδίτης Γάντζου Δραμητινού* 

«Μαζί για τον Βόλο», δυνατό, εύστοχο και κυρίως εφικτό σαν σύνθημα. Περιέχει πρώτα απ’ όλα το κύριο συστατικό της καλής συνταγής που είναι η καλή πρόθεση, τον τρόπο και το αντικείμενο της κοινής προσπάθειας, αυτή την όμορφη πόλη που όλοι ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε! Τότε γιατί την παραδώσαμε «άνευ όρων» πριν πέντε χρόνια σε έναν άνθρωπο τόσο ακατάλληλο, που κατέλυσε τον δημοκρατικό διάλογο, την έννοια της συμμετοχής και της παρέμβασης κι έπνιξε στην κυριολεξία την πολιτιστική της ανέλιξη; Συχνά στις μεγάλες καταστροφές οδηγούμαστε με μικρά βήματα…
Ασφυξία, αυτή είναι η λέξη που με έβγαλε στην επιφάνεια και αποφάσισα να εκτεθώ στην κρίση των συμπολιτών μου σ’ αυτές τις δημοτικές εκλογές. Κι επιτέλους, αντί να μιλήσω εγώ αυτή τη φορά παροτρύνοντας τις κόρες μου να μην πέφτουν στη δίνη του μηδενισμού και της «απολιτίκ στάσης», ήρθε μια εξαιρετική ομάδα νέων ανθρώπων να με τραβήξει από τη ληθαργική κατάσταση του βυθού. Είναι μια κίνηση γεμάτη θετική διάθεση, γνώσεις και εμπειρία στα κοινά, αλληλοσεβασμό και όραμα. Μια πολύχρωμη σύνθεση ανθρώπων και ιδεών, που επιθυμεί να αυτοπροσδιορίζεται, χωρίς να ανατρέχει συνέχεια στην εύκολη λύση του αντιπολιτευτικού λόγου.

Ο «πρώτος πολίτης» κάθε πόλης πρέπει να είναι ένας άνθρωπος με ήθος, μόρφωση, δημοκρατικός στην πράξη, με ικανότητα να συνθέτει και να συνεργάζεται, να βλέπει μπροστά, να εργάζεται ακούραστα, να μεριμνά για τους φτωχούς, τους άστεγους και για κάθε κοινωνική ομάδα ξεχωριστά. Την ποιότητα ζωής μιας πόλης αρχικά τη διασφαλίζεις ικανοποιώντας όλους τους πολίτες χωρίς εξαιρέσεις, με κοινωνικές δομές που τις πολλαπλασιάζεις αντί να τις καταστρέφεις-αναφέρομαι στο κοινωνικό ιατρείο που εκδιώχθηκε, στο σπίτι κακοποιημένων γυναικών που αναίτια διαλύθηκε, στους άστεγους που έχουν γεμίσει τους διαδρόμους του Νοσοκομείου κι ο Δήμος αποποιείται κάθε ευθύνη! Κόβοντας γέφυρες με τους θεσμούς της πόλης, με το πανεπιστήμιο, με τα οικολογικά κινήματα, με τις εθελοντικές οργανώσεις πλήττει κακόβουλα και όχι αφελώς κάθε προσπάθεια ανάπτυξης.

Γιατί η ανάπτυξη χωρίς επίκεντρο τον άνθρωπο είναι απλά μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Το ζήτημα είναι να αισθάνεται κανείς τον τόπο του δικό του, να νοιώθει ότι έχει ευθύνη γι’ αυτόν. Ξεκινώντας από εκεί, ο καθένας μπορεί να αποκτήσει τη δύναμη να αλλάξει τα πράγματα. Αρχικά να σεβαστούμε την ιστορία του και την πολιτιστική του παράδοση και να τη συνεχίσουμε με δημιουργικό άγχος για ποιότητα κι όχι με λαϊκίστικους «νεωτερισμούς». Ποιότητα και μεράκι, αγαπημένες λέξεις που δεν είναι δύσκολο να γίνουν πράξη.
Ποιότητα στο νερό που πίνουμε, στον αέρα που αναπνέουμε, στον τρόπο που κυκλοφορούμε μέσα στον ιστό της πόλης, στο περιαστικό πράσινο που έχει αφεθεί στην τύχη του. Καθαριότητα και έργα υποδομής σε κάθε απομακρυσμένη γειτονιά, προχωρημένες ιδέες ανακύκλωσης, κομποστοποίησης ανά συνοικία, βιολογικού καθαρισμού και καθαρισμού των ακτών. Ο εθελοντισμός σε κάθε περίπτωση είναι ευπρόσδεκτος, αλλά δεν θα πρέπει να καλύπτει την ανεπάρκεια των Αρχών που για όλα αυτά τα θέματα έχουν υποχρέωση να δημιουργήσουν καινούριες θέσεις εργασίας. Υποχρέωση τεράστια είναι επίσης να διασφαλιστεί η Υγεία των πολιτών και έχουμε δυστυχώς ένα μεγάλο τέτοιο θέμα στην πόλη μας, τροφή για δράση και πιθανά για συγκρούσεις κεντρικά. Δεν υπάρχει περιθώριο να κρύβονται τόσο σοβαρά πράγματα κάτω από το χαλί, άλλωστε μπήκε η άνοιξη και τα χαλιά σηκώνονται, σε πείσμα των εκλογικών αναμετρήσεων!

Βιώσαμε μια τραγική, χαμένη πενταετία με χαρακτηριστικά κυρίως τον εκφασισμό της πολιτικής ζωής, με παντελή έλλειψη έργων και μαχαιριά στην αισθητική μας. Απίστευτες σπατάλες και απευθείας αναθέσεις, ομιλίες με ποδοσφαιρικούς όρους, ανερμάτιστες και γεμάτες σεξιστικές αναφορές, ναρκισσισμό και εγωπάθεια. Ι love Volos, άρτον για λίγους, θεάματα για λίγους. Η πόλη που ανέδειξε τον ντε Κίρικο δεν έχει δημοτικό θέατρο! Κινηματογράφοι κλειστοί, καλλιτεχνικός οργανισμός μόνο κατ’ όνομα, μουσικές εκδηλώσεις με ακριβοπληρωμένους λαϊκούς βάρδους. Και έργα;
Τη λέξη ΕΣΠΑ δεν πρέπει μάλλον να την έχουν ακούσει, γιατί απλούστατα δεν διεκδικήσαν κανένα αναπτυξιακό έργο! Αντίθετα καρπώνονται χωρίς αιδώ τον, ομολογουμένως καλαίσθητο κυκλικό κόμβο, που είναι σχεδιασμός της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής και έχει χρηματοδοτηθεί πλήρως από την κυβέρνηση! Τι διάβασα σήμερα στο facebook κάτω από την όμορφη φωτογραφία του φωταγωγημένου συντριβανιού; «Μέγας είσαι Δήμαρχε και θαυμαστά τα έργα σου». Εδώ ο ποιητής σηκώνει τα χέρια του…

Η 21η Απριλίου, είναι μια τραγική επέτειος για τη χώρα μας, που δημιούργησε σε πολλούς από μας μαύρες σκέψεις για το μέλλον. Ωστόσο είμαι σίγουρη πως ο φασισμός δε θα περάσει, σε καμιά έκφανσή του, αν βγούμε από τον μικρόκοσμό μας και δώσουμε στους άλλους κάθε ομορφιά που επιμελώς κρύβουμε. Όλοι μαζί, μαζί για τον Βόλο, γιατί άλλωστε «τίποτε δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ιδέα όταν έχει έρθει η ώρα της».

*Η Αφροδίτη Γάντζου Δραμητινού είναι παιδίατρος, ομοιοπαθητικός, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την παράταξη «Μαζί για τον Βόλο»

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το